Անվստահության քվե

Անվստահության քվե (անգլ.՝ Vote of no confidence), խորհրդարանում (երկպալատ խորհրդարաններում, ստորին պալատում) հավանության չարժանացած կառավարության կամ առանձին նախարարի քաղաքական գիծը, ծրագիրը կամ օրինագիծը (օրենքի նախագիծը)։

Նշանակություն

Անվստահության քվե հարուցող հարց կարող են առաջադրել կառավարությու­նը, խորհրդարանական խմբակցությու­նը կամ պատգամավորների խումբը։ Կա­ռավարությանը արտահայտված անվստահությանը սովորաբար հանգեցնում է կամ կառավարության հրաժարականին կամ նոր կառավարության ձևավորմանր, կամ խորհրդարանի արձակմանը և խորհրդարանական նոր ընտրություննե­րի նշանակմանը։

Անվտանգության քվեն ՀՀ Սահմանադրությամբ

ՀՀ Սահմանադրութ­յամբ Անվտանգության քվե նախատեսվում է հետևյալ դեպքերում, երբ ա) ընտրվում է նոր խոր­հրդարան. բ) ձևավորում է նոր կառա­վարության. գ) կառավարությունը ներկայացնում է օրենքի նախագիծ։

Առաջին երկու դեպքում կառավարությանը խոր­հրդարանում ներկայացնում է իր գործու­նեության ծրագիրը Ազգային ժողովում դնելով իր վստահության հարցը (հ. 74)։ Երրորդ դեպքում կառավարությունը կա­րող է նույն նստաշրջանի ընթացքում իր վստահության հարցը դնել երկու անգա­մից ոչ ավելի (հ. 75)։ Կառավարության անվստահության հարցը կարող է դրվել նաև պետական բյուջեի հաստատման առնչությամբ (հ. 90), ինչպես նաեւ Ազ­գային ժողովը կարող է անվստահություն հայտնել կառավարությանն առհասա­րակ (հ. 84)։

Աղբյուրներ

• Հայկական Սովետական Հանրագիտարան, հատոր 1-12, 1974-1986 թթ, Երևան
• Է․ Աղայան «Արդի հայերենի բացատրական բառարան», հատոր 1-2, 1976 թ, Երևան
• А․ Б. Барихин "Большой юридический словарь", 2002 թ, Москва

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 1, էջ 440)։