Աշխարհառազմավարություն

Աշխարհառազմավարություն, աշխարհաքաղաքականության ենթաբաժին, արտաքին քաղաքականության տեսակներից մեկը որտեղ ուշադրության կենտրոնում են աշխարհագրական ֆակտորները և դրանց ազդեցությունը քաղաքական և ռազմական գործունեությանը^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]։ Ինչպես և այլ ռազմավարություններում, աշխարհառազմավարությունը վերաբերվում է միջոցների և նպատակների համապատասխանությանը, այսինքն երկրի պաշարները (լինեն դրանք թե սահմանափակ, և թե լայն) և նրա աշխարհաքաղաքական նպատակները (որոնք կարող են լինել տեղային, տարածաշրջանային կամ էլ գլոբալ)։

Ծանոթագրություն

↑ Dr. John Garafano (5–9 July 2004). «Alternate Security Strategies: The Strategic Feasibility of Various Notions of Security» (PDF). International Peace Research Foundation. Վերցված է 2006 թ․ մայիսի 19-ին. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
↑ Report of the Secretary General (2001 թ․ ապրիլի 20). «No exit without strategy: Security Council decision-making and the closure or transition of United Nations peacekeeping operations» (PDF). S/2001/394. United Nations Security Council. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2004 թ․ հունվարի 13-ին. Վերցված է 2006 թ․ մայիսի 19-ին. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
↑ Col. David J. Andre (1995). «The Art of War—Part, Present, Future» (PDF). Joint Force Quarterly: pp. 129. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2012 թ․ սեպտեմբերի 5-ին. Վերցված է 2005 թ․ մայիսի 19-ին. {{cite journal}}: |pages= has extra text (օգնություն)
↑ Philip Babcock Gove, ed. (1961 թ․ սեպտեմբեր). Webster's Third New International Dictionary. Cambridge, MA: Riverside Press. «strategy: the science and art of employing the political, economic, psychological, and military forces of a nation or group of nations to afford the maximum support to adopted policies in peace and war»
↑ Gaddis, John Lewis (1982). Strategies of Containment: A Critical Appraisal of Postwar American National Security policy. New York, NY: Oxford University Press. ISBN 0195030974. «The process by which ends are related to means, intentions to capabilities, objectives to resources.»

[strategy1-1] Dr. John Garafano (5–9 July 2004). «Alternate Security Strategies: The Strategic Feasibility of Various Notions of Security» (PDF). International Peace Research Foundation. Վերցված է 2006 թ․ մայիսի 19-ին. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)

[strategy2-2] Report of the Secretary General (2001 թ․ ապրիլի 20). «No exit without strategy: Security Council decision-making and the closure or transition of United Nations peacekeeping operations» (PDF). S/2001/394. United Nations Security Council. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2004 թ․ հունվարի 13-ին. Վերցված է 2006 թ․ մայիսի 19-ին. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)

[strategy3-3] Col. David J. Andre (1995). «The Art of War—Part, Present, Future» (PDF). Joint Force Quarterly: pp. 129. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2012 թ․ սեպտեմբերի 5-ին. Վերցված է 2005 թ․ մայիսի 19-ին. {{cite journal}}: |pages= has extra text (օգնություն)

[strategy4-4] Philip Babcock Gove, ed. (1961 թ․ սեպտեմբեր). Webster's Third New International Dictionary. Cambridge, MA: Riverside Press. «strategy: the science and art of employing the political, economic, psychological, and military forces of a nation or group of nations to afford the maximum support to adopted policies in peace and war»

[strategy5-5] Gaddis, John Lewis (1982). Strategies of Containment: A Critical Appraisal of Postwar American National Security policy. New York, NY: Oxford University Press. ISBN 0195030974. «The process by which ends are related to means, intentions to capabilities, objectives to resources.»

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]