Վիքիպեդիա

Գեորգի Խոմիզուրի

Գեորգի Պավլովիչ Խոմիզուրի (փետրվարի 9, 1942(1942-02-09), Բաքու, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), երկրաբանության պատմության և քաղաքացիական պատմության ռուս և հայազգի մասնագետ։ Երկրաբանա-հանքաբանական գիտությունների դոկտոր «Գիտության և տեխնիկայի պատմություն» մասնագիտությամբ (2000)։ Հայտնի է որպես պատմական և լրագրողական աշխատությունների հեղինակ, նախկին սամիզդատական և Դուբավլագի քաղբանտարկյալ։

Գեորգի Խոմիզուրի
Ծնվել էփետրվարի 9, 1942(1942-02-09) (82 տարեկան)
Բաքու, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ,  Հայաստան և  Ռուսաստան
Մասնագիտությունգիտնական, սամիզդատ և Քաղաքական բանտարկյալ
Հաստատություն(ներ)ՌԳԱ երկրաբանական ինստիտուտ
Գործունեության ոլորտերկրաբանության պատմություն
Ալմա մատերՌուսաստանի Գուբկինի անվան նավթագազային համալսարան
Գիտական աստիճանԵրկրաբանա-հանքաբանական գիտությունների դոկտոր
Տիրապետում է լեզուներինռուսերեն
Գիտական ղեկավարՎլադիմիր Տիխոմիրով
 Georgy Khomizuri Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

խմբագրել
 
Խոմիզուրիի հայրնու հարազատները 1908 թվականին

Գեորգի Խոմիզուրին ծնվել է 1942 թվականի փետրվարի 9-ին, Բաքվում, երկրաբան-նավթագործ Պավել Իովիչի ընտանիքում (հունիսի 25 (հուլիսի 8), 1903 - 14 ապրիլի, 1968)[1], որի եղբայր Նիկոլայը (1907-1991) արժանացել է Ստալինյան մրցանակի (1951) Մոնղոլիայում անագաքարի հանքավայրի բացման և արդյունաբերական յուրացման համար։ Նրա պապը՝ Իով Խոմիզուրին (1880-1918), դարբին էր Գորիի գավառի Մեջրիսխևի գյուղում։ Մանկությունն անցել է Սախալին կղզու հյուսիսում, որտեղ հայրն աշխատել է «Դալնեֆտեռազվեդկա» տրեստում։

Կրթություն

խմբագրել

1953 թվականին ավարտել է Սախալինի Օխա քաղաքի տարրական դպրոցը, 1959 թվականին՝ Մոսկվայի թիվ 644 միջնակարգ դպրոցը։ 1960-1965 թվականներին սովորել է Մոսկվայի նավթային ինստիտուտի երկրաբանահետախուզական ֆակուլտետում (հետագայում այն վերանվանվել է գազանավթային երկրաբանության, երկրաֆիզիկայի և երկրաքիմիայի ֆակուլտետ)։ Ուսման ընթացքում պրակտիկան անցկացրել է Ուխտայի տարածքային երկրաբանական վարչությունում (1962), ԽՍՀՄ ԳԱ (1963) Գիտությունների ակադեմիայի նստվածքային օգտակար հանածոների լաբորատորիայում, ինչպես նաև Կենտրոնական և Արևմտյան Ղազախստանում և Ալթայում (Ուսկինսկի մանգանի հանքավայրում)։ Ինստիտուտն ավարտելուց հետո նա ստացել է «Երկրաբանություն, նավթի ու գազի հանքավայրերի հետախուզում» մասնագիտություն[2]։

1968-1971 թվականներին սովորել է ԽՍՀՄ ԳԱ Բնագիտության և տեխնիկայի պատմության ինստիտուտի երկրաբանական և աշխարհագրական գիտությունների պատմության բաժնի ասպիրանտուրայում։ 1972 թվականի հունիսին պաշտպանել է թեկնածուական թեզ[3]։

Երկրաբանություն

խմբագրել

Մինչև ինստիտուտը մեկ տարի աշխատել է Համամիութենական գիտահետազոտական երկրաբանական հետախուզական նավթային ինստիտուտի (ՀԳՀԵՆԻ) լյումինեսցենտա-բիտումոլոգիական լաբորատորիայում որպես պատրաստուկագործ։

1966 թվականին, ինստիտուտից հետո, վերադարձել է աշխատանքի ՀԳՀԵՆԻ՝ որպես երկրաբան արդյունաբերական պաշարների բաժնում։ 1973 թվականից աշխատել է ԽՍՀՄ ԳԱ երկրաբանական ինստիտուտում (ԵԻՆ), նախ որպես «Վերին մինչքեմբրիայի շերտագիտության» բաժանմունքի ավագ լաբորանտ, ապա` Երկրաբանության պատմության լաբորատորիայի կրտսեր գիտաշխատող (1973-1979)։ Միաժամանակ եղել է «Գիտություն» հրատարակչության (1973-1979) արտահաստիքային խմբագիր, երկրաբանության բնագավառում խորհրդա-գերմանական կապերի պատմության վերաբերյալ խորհրդա-գերմանական սիմպոզիումի անցկացման կազմկոմիտեի գիտական քարտուղար (1974-1975)։ 1979 թվականին տեղափոխվել է Երևան, որտեղ աշխատել է որպես Հայկական ԽՍՀ Գիտությունների ակադեմիայի երկրաբանական գիտությունների ինստիտուտի փորձարարական երկրաբանության լաբորատորիայի ավագ գիտաշխատող։

Երկրաբանության պատմություն

խմբագրել
 
Խոմիզուրինը ՌԳԱ Վ. Ի. Վերնադսկու անվան պետական երկրաբանական թանգարանում, 2013

1971-1972 թվականներին աշխատել է ԽՍՀՄ ԳԱ երկրաբանության ինստիտուտի երկրաբանության և աշխարհագրության պատմության բաժնի ավագ գիտական և տեխնիկական աշխատող։ 1972 թվականին պաշտպանել է ատենախոսություն՝ «Գեոսինկլինալի հասկացությունը Ռուսաստանի երկրաբանների աշխատություններում (պատմական վերլուծություն)» թեմայով՝ երկրաբանական և հանքարդյունաբերական գիտությունների թեկնածուի աստիճանի համար («Գիտության և տեխնիկայի պատմություն» մասնագիտության գծով)։

1989-1992 թվականներին եղել է ՀԽՍՀ Գիտությունների ակադեմիայի երկրաբանական գիտությունների ինստիտուտում ԽՍՀՄ երկրաբանական հետազոտությունների հանձնաժողովի (ԵՀՀ) խմբի ղեկավար։ 2001-2015 թվականներին աշխատել է ՌԳԱ Վ. Ի. Վերնանդսկու անվան պետական երկրաբանական թանգարանի երկրաբանության պատմության բաժնի առաջատար գիտաշխատող։ Զբաղվել է բնագիտության, երկրաբանության և հանքարդյունաբերության պատմության վերաբերյալ փաստաթղթերի մշակման աշխատանքներով։ Նա կազմել է երկրաբանների գիտական կենսագրություններ և մատենագրություններ։ Նա հայտնի է որպես Խորհրդային մեծ հանրագիտարանի երրորդ հրատարակության երկրաբանության պատմության 14 հոդվածների և Ռուսական մեծ հանրագիտարանի 141 հոդվածների հեղինակ (2005-2015)[4]։ 2015 թվականին աշխատել է ՌԳԱ ԵԻՆ-ում։

Հրապարակախոսություն

խմբագրել

1961 թվականին Խոմիզուրինը[5] ինստիտուտի թերթում հրապարակել է իր առաջին հոդվածը` «Հանուն նավթագործ կադրերի»։ Ավելի ուշ աշխատել է որպես խմբագրական կոլեգիայի անդամ և այդ թերթի գլխավոր խմբագրի տեղակալ (1963-1964)։ 1994-1996 թվականներին եղել է Հայաստանի անկախ լրատվական գործակալության «Նոյյան Տապան»-ի գլխավոր թղթակիցը։

ԽՍՀՄ քաղաքացիական պատմություն

խմբագրել

Խոմիզուրին մանկուց հետաքրքրվում էր ԽՍՀՄ պատմությամբ և այդ թեմայով նյութեր էր հավաքում։ 1972 թվականից սկսած նա գրամեքենայով ակտիվորեն վերատպում և տարածում էր «հակախորհրդային գրականություն»։ Օրինակ՝ «Ընթացիկ իրադարձությունների տարեգրություն», «Մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագիր», մարդու իրավապաշտպանական այլ փաստաթղթեր և հետևյալ հեղինակների ստեղծագործությունները`

Խոմիզուրիի հաշվարկներով 10 տարվա ընթացքում իր կողմից տպվել և տարածվել է (ներառյալ իր հետազոտությունը՝ «Էռնեստ Գարաև» կեղծանվան ներքո) ավելի քան 30 հազար էջ[6]։

1979 թվականին տեղափոխվել է Երևան[7]։ 1982 թվականի փետրվարի 9-ին Խոմիզուրին Երևանում նշեց իր քառասունամյակը, որի ընթացքում տեղադրել էր զավեշտական պաստառ. «Ավելի լավ է տարեկան 40 անգամ, քան 40 տարին մեկ»։ Կատակը «հաջողվեց», 1982 թվականի նոյեմբերի 10-ին նրան ձերբակալեցին «հակախորհրդային ագիտացիայի և քարոզչության» մեղադրանքներով և բանտարկվեց ՊԱԿ-ի երևանյան մեկուսարանում։ 1983 թվականին նրան դատապարտեցին 6 տարվա հարկադիր աշխատանքի խիստ ռեժիմի գաղութում և 3 տարվա աքսորի։ Համաձայն ՀԽՍՀ քրեական օրենսգրքի 65-րդ հոդվածի 1-ին մասի (որը համապատասխանում էր ՌՍՖՍՀ Քրեական օրենսգրքի 70-րդ հոդվածին, իսկ նախկինում՝ 58-րդ հոդվածին) - «Հակախորհրդային գրականության տպագրության, պահեստավորման և տարածման՝ խորհրդային իշխանությունը խարխլելու և թուլացնելու նպատակով»։

 
Խոմիզուրին Երևանում ՀԽՍՀ ՆԳՆ / ՊԱԿ-ում, 1987

1983 թվականի հունիսի 22-ին կայացվեց դատավճիռ, որտեղ նշվում էր[8]`

  Խորհրդային իշխանությունը թուլացնելու և խարխլելու նպատակով ամբաստանյալը զբաղվում էր հակախորհրդային ագիտացիայով և քարոզչությամբ, նա տպագրում, պահում և տարածում էր խորհրդային պետական և հասարակական համակարգը զրպարտող զեղծարարություններ պարունակող գրականություն։  

Գործով վկաներ Ս. Ա. Կուրենկովը, Վ. Ա. Լեգլերը, Օ. Ա. Գրիգորյանը, Լ. Գ. Ակոպյանը «ցուցմունք են տվել» այն մասին, որ իրենք «ամբաստանյալից» ստացել են ոչ պաշտոնապես հրատարակված հակախորհրդային բովանդակությամբ գրականություն։

«Գործում» առանձին նշվում է, որ.

  Խոմիզուրին միաժամանակ վկայել է, որ «բարոյական նկատառումներով» ինքը հրաժարվել է վկայակոչել այլ անձանց, ումից ձեռք է բերել կամ հանձնել նշված գրականությունը Մոսկվայում։  

1983-1987 թվականները նա անցկացրել է Մորդովիայի գաղութում (Դուբրավլագ; Ժ/Խ 385 3/5): «Վերակառուցման» տարիներին նա ազատ է արձակվում (ԽՍՀՄ 140 այլ քաղբանտարկյալների հետ միասին) ԽՍՀՄ Գերագույն Խորհրդի նախագահության 1987 թվականի փետրվարի 10-ի հրամանագրով[9]։

1990 թվականի մայիսի 28-ին Խոմիզուրին ռեաբիլիտացիայի ենթարկվեց[10], և որոշման մեջ մասնավորապես ասվում էր`

  Ստալինիզմի քննադատության հարցեր ... այսօր այդ գրականությունը որևէ վտանգ չի ներկայացնում և չի կարող ունենալ վտանգավոր հետևանքներ։ Ինչ վերաբերում է սոցիալիզմի տեսության քննադատությանը, ապա այն մակերեսային է և վերաբերում է հիմնականում լենինյան շրջանից հետո սոցիալիզմի աղավաղումներին։ Դատապարտյալների մոտ գտնված գրականությունն այլևս արգելված չէ։  
  • 1987-1988 թվականներին եղել է քաղբանտարկյալների պաշտպանության միջազգային հանձնաժողովի հայկական ենթակոմիտեի «Իզվեստիայի» ռուսերեն տեքստերի խմբագիրը։
  • 1996-2001 թվականներին նա աշխատել է որպես պատմության և աշխարհագրության ուսուցիչ Մոսկվայի «Յակիմանկա» ոչ պետական կրթական հաստատության 5-6-րդ դասարաններում։

2000-ականների սկզբից Խոմիզուրին իր ազատ ժամանակը նվիրել է խորհրդային երկրաբանների և հանքարդյունաբերության մասնագետների նկատմամբ բռնաճնշումների թեմայով նյութերի ուսումնասիրությանը։ 2008 թվականին հրատարակել է «Ահաբեկչություն ԽՍՀՄ-ում, ընդդեմ երկրաբանների։ Մաս 1 (1917-1936)» գիրքը[11]։

Ընտանիք

խմբագրել
  • Կինը - Նինա Աշոտովնան (ծնվ. 2 սեպտեմբերի 1946 թվականին Մոսկվայում) եղել է երկրաբան, աշխատել է ՌԳԱ-ի Վ. Ի. Վերնանդսկու անվան Երկրաբանական թանգարանում[12]։
  • Զարմիկը - Ն. Ն. Կալանդաձե (1939-2015) - ռուս հնէաբան, պատմական կենդանական աշխարհագրության հիմնադիրներից մեկը։
  • Հորեղբայրը - Ն. Ի. Խոմիզուրի (1907-1991) - խորհրդային երկրաբան, Ստալինյան մրցանակի դափնեկիր (1951)։

Անդամակցություն կազմակերպություններում

խմբագրել
  • 1957-1970 - Անդամակցություն Կոմերիտմիությանը, 1958-1959 - դպրոցի ՀԼԿԵՄ կոմիտեի, 1961-1962 - Երկրաբանահետախուզական ֆակուլտետի ՀԼԿԵՄ բյուրոյի անդամ, 1966-1967 - ՀԳՀԵՆԻ-ի ՀԼԿԵՄ կոմիտեի անդամ, 1967 - ՀԳՀԵՆԻ-ի ՀԼԿԵՄ կոմիտեի քարտուղարի տեղակալ քաղաքական աշխատանքների գծով, 1967-1968 - ՀԳՀԵՆԻ-ի ՀԼԿԵՄ կոմիտեի քարտուղար։
  • 1987-1988 - Քաղբանտարկյալների պաշտպանության ազգամիջյան հանձնաժողովի հայկական ենթահանձնաժողովի անդամ (ՔՊԱՀ)
  • 1991-1996 - Հայկական պատմական կրթական «Հուշամատյան» ընկերության անդամ
  • 1995-1996 - Հայաստանի քաղբանտարկյալների պաշտպանության ազգային խորհրդի համանախագահ
  • 2001 - Երկրաբանական գիտելիքների պատմության միջազգային հանձնաժողովի անդամ (INHIGEO)
  • 2001-2016 - Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի տնտեսագիտության և տեխնոլոգիական ինստիտուտում դիսերտացիոն խորհրդի անդամ (դոկտորական ատենախոսությունների պաշտպանության համար)[13]
  • 2003-2008, 2011-2016 - ՌԳԱ-ի ՊԵԹ-ի Գիտական խորհրդի անդամ։
  • 2007-2016 - բնագիտական փորձարկումների Մոսկովյան ընկերության անդամ
  • «Արարատ» հայկական մշակութային կրթական ընկերության անդամ[14]

Մատենագիտություն

խմբագրել

Գիտական աշխատանքների հեղինակ և խմբագիր է, այդ թվում`

Հիմնական հոդվածներ

  • Хомизури Г. П. Распространение в России учения о геосинклиналях // Вопросы истории естествознания и техники. 1969. № 3. С. 31-34.
  • Марков М. С., Моссаковский А. А., Пущаровский Ю. М., Хомизури Г. П., Штрейс Н. А. Основные положения учения о геосинклиналях в трудах ученых Академии наук СССР // Геотектоника. 1974. № 3. C. 27-35.
  • Хомизури Г. П. Страбон о движениях земной коры // Методология и история геологических наук. М.: Наука, 1977. С. 161—172.
  • Хомизури Г. П. Идеи французских геологов и развитие геотектоники в России // История геологии. Подготовка специалистов в области геологии. Математическая геология и геологическая информация. М.: Недра, 1980. С. 29-36. (Международный геологический конгресс, 26 сессия. Доклады советских геологов).
  • Гараев Э. Рецензия на книгу А. Авторханова «Загадка смерти Сталина (заговор Берия)» // Вестник РХД. 1985. № 145. С. 255—273.
  • Хомизури Г. П. Правила поведения до, во время и после землетрясения Արխիվացված 2016-04-18 Wayback Machine. 1993.
  • Хомизури Г. П. Миф о двадцати шести // «Республика Армения». 1993. 23, 25 и 28 сент.
  • Khomizuri G. P. National survey of seismic protection under the Government of the Republic of Armenia. Yerevan: NSSP, 1993. 8 p.
  • Khomizuri G., Petrossian D. He believed in Armenian people. Dedicated to the 65th anniversary of Fridtiof Nansen // «Noyan Tapan». 1995. N 62. P. 4-6.
  • Хомизури Г. П. Уравнение с 26 известными // Норк, 1996. № 1, 2, 3. На арм. яз.
  • Хомизури Г. П. История Руководства КПСС (факты без комментариев). 2002.
  • Хомизури Г. П. Итоги коммунистического террора в СССР (1917—1953 гг.) Արխիվացված 2019-12-18 Wayback Machine. 2002.
  • Хомизури Г. П. Выступление 28 апреля 2002 г. Արխիվացված 2015-04-27 Wayback Machine на собрании в ИТАР-ТАСС, посвященном памяти жертв геноцида армянского народа 1915 г. 2002.
  • Хомизури Г. П. Замечания к книге А. Арутюнова Արխիվացված 2016-04-18 Wayback Machine «Ленин. Личностная и политическая биография». Т. I—II. М.: Вече, 2002.
  • Хомизури Г. П. Премия Спендиарова // «Ноев Ковчег». 2002. №. 3. С. 9.
  • Хомизури Г. П. Александр Леонидович Яншин не забыт (к 95-летию со дня рождения) // Бюлл. МОИП. Отд. геол. 2006. Т. 81. Вып. 6. С. 72-77.
  • Гурская Л. И., Хомизури Г. П. Славная династия Фольбортов // Наука в России. 2006. № 6. С. 80-83.
  • Хомизури Г. П. Геотектоническая мысль в Древнем Риме // Бюллетень МОИП. Отдел геологический. 2007. Т. 82. № 6. С. 50-61.
  • Khomizuri G. P. [Rev.] Geologist, in capital letters: Milestones in the scientific achievements of Academician Viktor Efimovich Khain — a man of outstanding abilities. Moscow: GEOS, 2013. 263 p. // INHIGEO Annual Record. N 46. Canberra, 2014. P. 81-82.
  • Хомизури Г. П. История зарождения геологических знаний в Армении Արխիվացված 2020-03-31 Wayback Machine // Известия НАН РА. Сер. Науки о Земле. 2016. Т. 69. № 2. С. 75-85.
«Մեծ Ռուսական հանրագիտարան»-ի համար Խոմիզուրիի գրած հոդվածների ցանկ`

Абих В. Г., Абрамович М. В., Абу-Ль-Фида И., Адушкин В. В., Амалицкий В. П., Андре С., Андрусов Н. И., Арган Э. Арский Ю. М., Архангельский А. Д., Афанасьев Г. Д., Баклунд Х. Г., Барабанов В. Ф., Барбот Де Марни Н. П., Барранд Й., Барсуков В. Л., Барт Т., Батурин В. П., Бекке Ф., Белевцев Я. Н., Белоусов В. В., Белянкин Д. С., Беммелен Р. В. Ван, Бертран М.-А., Бетехтин А. Г., Билибин Ю. А., Богатиков О. А., Богданович К., Болдырев А. К., Бородаевская М. Б., Боуи У., Боуэн Н., Брёггер В., Брод И. О., Броньяр А., Бубнов С. Н., Бух Х. Л. Фон, Бухер У., Варсанофьева В. А., Вассоевич Н. Б., Вейс Х. С., Влодавец В. И., Гарецкий Р. Г., Гольдин С. В., Гофф К., Грамберг И. С., Грэбо А., Гутенберг Б., Дмитриевский А. Н., Добрецов Н. Л., Домейко И., Еремеев П. В., Жамойда А. И., Жариков В. А., Жемчужников Ю. А., Зоненшайн Л. П., Зоубек В., Иванов С. Н., Кайё Л., Кей М., Кобер Л., Конторович А. Э., Кориковский С. П., Костов И., Котульский В. К., Красный Л. И., Кратц К. О., Крейтер В. М., Кремс А. Я., Кронстедт А., Кудрявцев Н. А., Кузнецов Е. А., Кузьмин М. И., Кулик Л. А., Лабунцов А. Н., Лавёров Н. П., Лакруа А., Ланге О. К., Лебедев П. И., Леман И. Г., Леонов Ю. Г., Летников Ф. А., Ли Сыгуан, Линдгрен В., Лисицын А. П., Личков Б. Л., Логачёв Н. А., Лодочников В. Н., Лоне Л., Лукашевич Ю., Лутугин Л. И., Лучицкий В. И., Лучицкий И. В., Мазарович А. Н., Маракушев А. А., Марфунин А. С., Матвеев А. К., Международный Союз Геологических Наук, Меннер В. В., Милановский Е. В., Милановский Е. Е., Миронов С. И., Мирчинк Г. Ф., Митрофанов Г. П., Мишель-Леви О., Моисеенко В. Г., Муратов М. В., Мушкетов Д. И., Мушкетов И. В., Мэрчисон Р., Наливкин В. Д., Наливкин Д. В., Неймайр М., Ненадкевич К. А., Николаев В. А., Николаев Н. И., Обручев В. А., Обуэн Ж., Овчинников Л. Н., Ог Э., Одинцов М. М., Ог В. И., Павловский Е. В., Паффенгольц К. Н., Пейве А. В., Пенк А., Пенк В., Перельман А. И., Перчук Л. Л., Поляков Г. В., Попугаева Л. А., Пустовалов Л. В., Пущаровский Д. Ю., Пущаровский Ю. М., Разумовский Г. К., Ревердатто В. В., Рингвуд А. Э., Роджерс Д., Ронов А. Б., Рундквист Д. В., Рябчиков И. Д.[15]

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. ↑ Член Комиссии по составлению Правил образования и написания стратиграфических подразделений, Межведомственного стратиграфического комитета СССР (с 1962) — Стратиграфическая классификация, терминология и номенклатура. Ленинград: Недра, 1965. 70 с.
  2. ↑ Г. П. Хомизури Արխիվացված 2019-12-21 Wayback Machine — Выпускник РГУ Нефти и газа, 1965 года, по специальности Геология и разведка нефтяных и газовых месторождений.
  3. ↑ Хомизури Г. П. Развитие понятия «геосинклиналь». М.: Наука, 1976. 235 с.
  4. ↑ Ցանկը տես «Մատենագիտություն» բաժնում
  5. ↑ Хомизури Г. П. «Причина в том…» // За кадры нефтяников. 1961 № 23.
  6. ↑ Хомизури Г. П. Автобиография Արխիվացված 2015-04-27 Wayback Machine. 2010.
  7. ↑ «ՌՈՒՍԱԿԱՆ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ ՇԱՏ ԿՑԱՆԿԱՆԱՅԻՆ ՎԵՐԱԴԱՌՆԱԼ «ԳԵՏԻ ՆԱԽԿԻՆ ՀՈՒՆ»
  8. ↑ Текст приговора. (составлен Асатурян. С.: Председательствующий судебной коллегии по уголовным делам Верховного суда Армянской ССР). С. 168—178.
  9. ↑ Спецобъект «Коммунарка» 2010-11-30.
  10. ↑ Постановление Президиума Верховного совета Армянской ССР № 12/129 от 28.05.1990.
  11. ↑ Хомизури Г. П. Террор против геологов в СССР. Вып. 1: (1917—1936). М.: Гуманитарий, 2008. 95 с.
  12. ↑ И места, в которых мы бывали, люди в картах мира отмечали…: Профсоюз поздравляет с юбилеем сотрудников Геологического музея // Научное сообщество. 2006. № 8 (60). С. 30-31.
  13. ↑ Состав Диссертационного совета Արխիվացված 2015-04-27 Wayback Machine ИИЕТ РАН
  14. ↑ 7 октября 2011 г. Արխիվացված 2016-12-20 Wayback Machine — Вечер с армянским культурно-просветительским обществом «Арарат»
  15. ↑ Статьи Г. П. Хомизури Արխիվացված 2019-12-21 Wayback Machine в электронной версии Большой российской энциклопедии, 2017.

Գրականություն

խմբագրել
  • Григорян М. Незаконно осужден, незаконно амнистирован // Республика Армения. 1991. С. 3. 16 марта.
  • Jauvert V. Gueorgui Khomizuri, 65 ans // Le nouvel Observateur. 2007. N 2244. P. 22.
  • Локтев А. Л. Один из последних советских политзэков // Призвание быть человеком: Очерки о людях и судьбах. Королев: Космос, 2010. С. 14-22.

Արտաքին հղումներ

խմբագրել
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Գեորգի Խոմիզուրի» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wiki.x.io/w/index.php?title=Գեորգի_Խոմիզուրի&oldid=9957391» էջից