Գունաչափություն (քիմիա)

Գունաչափություն, վերլուծական քիմիայում, լուսաչափական եղանակներ, որոնցով որոշում են լուծույթներում գունավոր նյութերի պարունակությունը։

Չափում են լուծույթի կլանած լույսի քանակությունը՝ կախված գունավոր բաղադրիչի խտությունից։ Այդ կախումն արտահայտվում է Բուգեր-Լամբերտ-Բերի օրենքով․ I=I₀*e^-xlc (1)։ Լոգարիթմելով (1)-ը կստանանք՝ lո(l₀/l)=xcl=D (2)։ D-ն կոչվում է լուծույթի օպտիկական խտություն։ (2)-ից երևում է, որ լուծույթի օպտիկական խտությունը ուղիղ համեմատական է լուծույթի խտությանը։ Այդ պատճառով գործնականում նյութի խտությունը որոշում են չափելով լուծույթի օպտիկական խտությունը լուսագունաչափով, սպեկտրալուսաչափով (օբյեկտիվ եղանակ) կամ աչքով (սուբյեկտիվ եղանակ)։ Վերջին դեպքում լուծույթի գույնը համեմատում են համեմատական լուծույթների գույների հետ։ Գունաչափության զգայնությունը մեծանում է, եթե լուծույթով անցնող լույսը մեներանգ է։ Անհրաժեշտ է ընտրել ալիքի այնպիսի երկարություն ունեցող ճառագայթ, որն ավելի լավ է կլանում հետազոտվող նյութը։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։