Դրիասներ (հին հունարեն՝ Δρυάδες, δρῦς-ից՝ ծառ, կաղնի), նիմփաներ, ծառերի հովանավորներ։ Հույները հավատում էին, թե դրիասները ապրում և մեռնում են ծառի հետ միասին[1]։ Երբեմն դրիասներ կոչվել են համադրիասները (հուն. ծառի հետ միացածները)։ Համարվում էր, թե մարդիկ, որոնք ծառեր են խնամում, վայելում են դրիասների հատուկ հովանավորությունը։ Դրիասների կերպարը հաճախ է հանդիպում տարբեր ժամանակների արվեստի ու պոեզիայի մեջ։ Սիբելիուսը գրել է «Դրիասներ» սիմֆոնիկ պոեմը, Կ. Շիմակովսկին՝ «Դրիասները և Պանը» պիեսը ջութակի համար։
- ↑ «Дриады». Планарная энциклопедия (ռուսերեն). Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 27-ին.
Dryads Վիքիպահեստում
