Վիքիպեդիա

Ելենա Մասյուկ

Ելենա Վասիլևնա Մասյուկ (ռուս.՝ Еле́на Васи́льевна Масю́к, հունվարի 24, 1966(1966-01-24), Ալմաթի, Ղազախական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս լրագրող և հեռուստահաղորդավար։ Ռուսաստանի ժուռնալիստների և լրագրողների միության, հեռուստատեսության ակադեմիայի, Մոսկվայի հասարակական դիտորդական հանձնաժողովի (POC) անդամ՝ կալանքի վայրերում մարդու իրավունքների պահպանման նկատմամբ հասարակական վերահսկողություն իրականացնելու և անձանց օգնություն ցուցաբերելու համար։

Ելենա Մասյուկ
Դիմանկար
Ծնվել էհունվարի 24, 1966(1966-01-24) (58 տարեկան)
ԾննդավայրԱլմաթի, Ղազախական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մայրենի լեզուռուսերեն
ԿրթությունՄՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետ
Մասնագիտությունլրագրող և հաղորդավար
ԱշխատավայրՄՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետ
Պարգևներ և
մրցանակներ
ԱնդամությունՌԴ Նախագահին առընթեր քաղաքացիական հասարակության զարգացման և մարդու իրավունքների խորհուրդ
 Elena Masyuk Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

խմբագրել

Ելենա Մասյուկը ծնվել է 1966 թվականի հունվարի 24-ին Ալմա-Աթայում։ 1993 թվականին ավարտել է Մոսկվայի պետական համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի հեռուստատեսության բաժինը[1][2]։ 1995 թվականին նա վերապատրաստվել է Դյուկի համալսարանում ԱՄՆ և CNN[3]

1988-2000

խմբագրել

Մասյուկը 1988-1993 թվականներին աշխատել է Վզգլյադ ծրագրում[4], ինչպես նաև «Թոփ գաղտնի» թերթի և «Բարի երեկո, Մոսկվա՛» տեսահոլովակներում։ 1993 թվականի հոկտեմբերից մինչև 2000 թվականի մայիս նա աշխատել է ՆՏՎ հեռուստաալիքում[5]՝ սկզբում «Նամեդնի» ծրագրում, ապա՝ որպես հեռուստատեսային ընկերության հատուկ թղթակից[6][7]։ Նա լայնորեն հայտնի է դարձել ռազմական գործողությունների շրջաններից՝ Աֆղանստանից, Կոսովոյից, Տաջիկստանից, Չեչնիայից իր ռեպորտաժներով[8][9][10]։ 1998 թվականի հուլիսի 22-ին և 23-ին ՆՏՎ-ով այս երկրից Մասյուկի ռեպորտաժների հերարձակումից հետո նա այնտեղ հայտարարվեց պերսոնա նոն գրատա[11][12][13]։ ՆՏՎ-ում իր աշխատանքի վերջին տարիներին նա հիմնականում զբաղվում էր վավերագրական ֆիլմերով[14], որոնք ցուցադրվում էին տարբեր ընդմիջումներով[15][16][17]։

1995 թվականի ամռանը Մասյուկին հաջողվեց հարցազրույց վերցնել Շամիլ Բասաևից Չեչնիայի տարածքում, որը, ըստ դաշնային իշխանությունների հավաստիացումների, այդ պահին գտնվում էր Ռուսաստանի սահմաններից դուրս։ Այս հարցազրույցից հետո Ռուսաստանի Դաշնության գլխավոր դատախազությունը գործեր է հարուցել ՆՏՎ հեռուստաալիքի և անձամբ Մասյուկի վերաբերյալ[18][19]։

1997 թվականի մայիսի 10-ին Չեչնիայում առևանգել են Ելենա Մասյուկին՝ օպերատոր Իլյա Մորդյուկովի և ձայնային ինժեներ Դմիտրի Օլչևի հետ միասին[20][21]։ Մեկ ամիս անց, Չեչնիայում, առևանգվեցին Վզգլյադ հեռուստածրագրի լրագրողներ՝ Վլադիսլավ Չերնյաևին և Իլյաս Բոգատիրևին ովքեր եկել էին հանրապետություն՝ Մարդու շահագործում ֆիլմը նկարահանելու համար։ Հինգն էլ ազատ են արձակվել 1997 թվականի օգոստոսի 17-ին։ Մասյուկ թիմի համար 1,5 միլիոն ԱՄՆ դոլարի չափով փրկագինը վճարել է Վլադիմիր Գուսինսկո Մոստբանկը։ НТВ- ի նախագահ Իգոր Մալաշենկոն հայտարարել է, որ հանրապետության փոխնախագահ Վախա Արսանովը կանգնած է Չեչնիայում կատարված բոլոր առևանգումների հետևում, իսկ նա իր հերթին, մեղադրեց Բորիս Բերեզովսկուն և Մուհամեդ Տոլբոևին[22]։

Ազատվելուց հետո կայացած մամուլի ասուլիսում Մասյուկը հայտարարել է.

  Այժմ Չեչնիայում լրագրողները այլևս անելիք չունեն։ Թող այնտեղ նստեն առանց լրագրողների։ Ես, իհարկե, չեմ դատապարտում ամբողջ չեչեն ժողովրդին։ Բայց կան մարդիկ, ում ես ատում եմ[23]
- Մասյուկ
  

Ելենա Մասյուկը չեչենական կողմում իր ներկայությունը բացատրեց հետևյալ պատճառներով.

  Իրականում, НТВ հեռուստաընկերությունը նույնպես աշխատում էր չեչենական կողմում, հենց այն պատճառով, որ դաշնային զորքերից ոչ մի օբյեկտիվ տեղեկատվություն չկար, ոչ ոք չէր տալիս այն, և միայն Առաջին և Երկրորդ ալիքները նստում էին շտաբում և ստանում ստացված տեղեկատվությունը։ Տրված տեղեկատվությունը ձանձրալի էր, և իրականությանը չհամապատասխանող։ НТВ- ն համաձայն չէր սրա հետ, ուստի լրագրողներն իրենք էին աշխատում և տեղեկատվություն ստանում[24]։  

2004 թվականի հունիսի 26-ին լրագրող Յուլիա Լատինինան Էխո Մոսկվի ռադիոկայանի ուղիղ եթերում ասաց, որ Մասյուկի առևանգումը բացահայտեց «մի քանի տհաճ բան մեր ազատական մտավորականության համար, որոնք չեչեններին տեսնում էին որպես ռեժիմի դեմ պայքարողներ»։ Ով չեչենական պատերազմը դարձրեց այդպիսի պատերազմ ազատության համար, նրա չեչեն ընկերներից ոչ ոք չսկսեց փրկել, քանի որ առևանգումը օրինական բիզնես է Չեչնիայում[25]։

2000-2005

խմբագրել

2000 թվականի մայիսին Մասյուկը НТВ- ի թղթակից Արկադի Մամոնտովի հետ միասին անցավ Ռոսիա-1 անգլ.՝ RTR և այդ հեռուստաալիքի նախկին գլխավոր տնօրեն Օլեգ Դոբրոդեևին այնտեղ տեղափոխելուց մի քանի ամիս անց։ Նա աշխատել է որպես Համառուսաստանյան պետական հեռուստառադիոհեռարձակման ընկերության նախագահի խորհրդական և Ելենա Մասյուկի հեղինակային հաղորդաշար ստուդիայի ղեկավար[26][27][28]։

2006-2021

խմբագրել

2006-2009 թվականներին աշխատել է Մոսկվայի պետական համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի դասախոս։ Մ.Վ. Լոմոնոսով, 2008 թվականի մարտից մինչև 2012 թվականի հունիսը եղել է անգլ.՝ The New Times Նոր ժամանակներ -ի մի շարք հոդվածների հեղինակ[29][30][31]։

2009-2010 թվականներում եղել է Մոսկվայի հեռուստատեսության և ռադիոյի հեռարձակման ինստիտուտի Օստանկինո (MITRO) ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի դեկան[32]։ 2010 թվականին հանդես է եկել որպես Ռուսական կյանք («STREAM» ընկերություն) հեռուստաընկերության Անհատականություն հաղորդաշարի հեղինակ և հաղորդավար, նույն տարվա մարտից օգոստոս՝ Մոսկովսկի կոմսոմոլետների սյունակագիր։ 2011 թվականին Ժամանակ հեռուստաընկերության Սեփական տեսակետը Ելենա Մասյուկի հետ հաղորդաշարի հեղինակ և վարող («Առաջին ալիք, Համաշխարհային ցանցից»)[33]։ 2012 թվականի հուլիսից մինչև 2019 թվականի մարտը աշխատել է Նովայա գազետա -յի սյունակագիր։ 2012 թվականից մինչ 2018 թվականը եղել է Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահին առընթեր Խորհրդի անդամ քաղաքացիական հասարակության և մարդու իրավունքների զարգացման համար[34]։ 2019 թվականի հունիսի 17-ին znak.com պորտալում հրապարակվեց Մասյուկի միակ հետաքննությունը[35]։ 2019 թվականի դեկտեմբերի 11-ին հայտնի դարձավ, որ Ելենա Մասյուկը միանալու է RTD հեռուստաալիքի թիմին, որտեղ պատրաստվում է նկարահանել սոցիալական նախագծեր և վավերագրական ֆիլմեր[36]։

Ֆիլմագրություն

խմբագրել
  • 1998 թվական, Հիմալայաների մեռած ջուր[37][38]
  • 1999 թվական, Չեռնոբիլ՝ ողբերգություն կամ բիզնես[39]
  • 1999 թվական, Կուրիլես. փորձ կղզիների վրա
  • 1999 թվական, Սև հնէաբան
  • 1999 թվական, Ատոմային կոտրիչ
  • 2000 թվական, Սառեցված[40]
  • 2000 թվական, Ինսուլինի պատերազմ[41]
  • 2000 թվական, Կովկասյան կիսալուսին[42][43]
  • 2000-2001 թվականներ, Լռության երկիր, 2 մաս[44]
  • 2000—2001 թվականներ, Կոսովոյի դաշտ, 2 մաս
  • 2000 թվական, Աբխազիա - ցամաքային կղզի
  • 2001 թվական, Քայլ դեպի Արևմուտք[45]
  • 2001 թվական, Քարավան
  • 2001 թվական, Խանի վրանը[46][47]
  • 2001 թվական, Ծագող արևի ջրային տարածք 2 մաս[48][49]
  • 2002 թվական, Զմրուխտային կոմա
  • 2003 թվական, Ընկերության հիերոգլիֆ, 4 մաս
  • 2003 թվական, Խաչմերուկ - Աֆղանստան
  • 2004 թվական, Մահվան կոնվեյեր
  • 2004 թվական, Միայնակ սամուրայ
  • 2004 թվական, Կոլիմա ջրաղացի քարեր
  • 2005 թվական, Դժբախտ մանեկեններ
  • 2005 թվական, Բոյֆրենդ կնոջ համար
  • 2006 թվական, Արտադրված է Ճապոնիայում
  • 2007 թվական, Հիթի ճամբար
  • 2008 թվական, Արջերի խաղեր
  • 2009-2010 թվականներ, Ուրիշների մարդկությունը, 3 մաս

Մրցանակներ և պարգևներ

խմբագրել
  • 1995-1998 թվականներ, TEFI մրցանակ, Արիության և արհեստավարժության համար
  • 1995-1998 թվականներ, TEFI մրցանակ՝ համարձակության և արհեստավարժության համար անվանակարգում
  • 1995 թվական, Մրցանակ՝ Դմիտրի Խոլոդովը Չեչնիայից զեկուցելու համար
  • 1995 թվական, Մոսկվայի ժուռնալիստների միության մրցանակ Չեչնիայից ռեպորտաժի համար
  • 1996 թվական, Միջազգային մրցանակ ՄԱՆ Չեչնիայից ռեպորտաժների համար
  • 1997 թվական, Լրագրողների պաշտպանության միջազգային հանձնաժողովի մամուլի ազատության մրցանակ
  • 1998 թվական, Ջոնս Հոփքինսի համալսարանի լրագրության միջազգային մրցանակ
  • 2001, 2002, 2004 թվականներ, TEFI մրցանակ Հետաքննող լրագրություն անվանակարգում
  • 2001, 2002 թվականներ, Ռուսաստանի բիզնեսի և ձեռներեցության ակադեմիայի կանանց նվաճումները Օլիմպիա հասարակական նվաճումների հանրային ճանաչման ազգային մրցանակի երկու անգամ դափնեկիր
  • 2005 թվական, Կինոյի և վիդեոյի միջազգային փառատոնի ոսկե մրցանակ (Հյուսթոն, ԱՄՆ)
  • 2005 թվական, Նյու Յորքի հեռուստատեսային փառատոնի մրցանակ
  • 2016 թվական, Մարդու իրավունքների արժեքները խթանելու լրագրողական գործունեության համար անվանակարգում Մարդու իրավունքների պաշտպանության ոլորտում Մոսկվայի 2016 թվական, Հելսինկյան խմբի մրցանակ[50]
  • 2018 թվական, Մրցանակ Ա. Սախարով Լրագրության համար որպես գործ[51]

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. ↑ «Yelena Masyuk». Committee to Protect Journalists. 1997. Վերցված է 2011 թ․ հունիսի 9-ին.
  2. ↑ «Наш дом на Моховой» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2018 թ․ փետրվարի 20-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 19-ին.
  3. ↑ https://web.archive.org/web/20171220163023/http://rl-online.ru/articles/rl20112/1047.htmll
  4. ↑ Кочеткова, Наталья (2007 թ․ հոկտեմբերի 2). «Журналист Александр Любимов: "Цены тогда были: бутылка пива за секс"». Известия (ռուսերեն). Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին.
  5. ↑ «ФАТАЛИСТКА ЕЛЕНА МАСЮК». ТВ Парк. 2001 թ․ մայիսի 7. Արխիվացված է օրիգինալից 2001 թ․ հունիսի 27-ին.
  6. ↑ «Елена Масюк уволилась с телеканала "Россия"». Lenta.ru. 2005 թ․ ապրիլի 7.
  7. ↑ «Кремлевский ход "козырной дамой"». Литературная газета. 1997 թ․ սեպտեմբերի 10.
  8. ↑ «ПОДРОБНОСТИ. УМЕЮТ ЛИ В ЧЕЧНЕ ДРУЖИТЬ?». dlib.eastview.com. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին. {{cite web}}: Text "East View" ignored (օգնություն); Text "Аргументы и факты 1997 № 29" ignored (օգնություն)
  9. ↑ «Первая телевизионная война — Расцвет российских СМИ» (ռուսերեն). Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին.
  10. ↑ «Павел Лобков: «Человек, который признал базовые ценности, открыл архивы, обеспечил свободу слова, пускай и ценой коррумпированной олигархической системы, все равно лучше, чем герметичный ЦК» — Расцвет российских СМИ» (ռուսերեն). Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին.
  11. ↑ «Е. Масюк _ персона нон грата в Таджикистане». dlib.eastview.com. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին. {{cite web}}: Text "East View" ignored (օգնություն); Text "Санкт-Петербургские ведомости 1998 № 133" ignored (օգնություն)
  12. ↑ «Скандал с Масюк». www.kommersant.ru (ռուսերեն). 1998 թ․ հուլիսի 28. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին.
  13. ↑ «Details on revocation of journalist's accreditation». IFEX (ամերիկյան անգլերեն). 1998 թ․ հուլիսի 28. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին.
  14. ↑ «РЕЙТИНГ "ТРУДА". ЧЕМ ВАС ОБРАДОВАЛ И ОГОРЧИЛ ТЕЛЕЭКРАН НА МИНУВШЕЙ НЕДЕЛЕ?». Труд. 1999 թ․ նոյեմբերի 18.
  15. ↑ dlib.eastview.com https://dlib.eastview.com/browse/doc/2300532. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին. {{cite web}}: Missing or empty |title= (օգնություն)
  16. ↑ «В КОМАНДЕ ДОБРОДЕЕВА - ПОПОЛНЕНИЕ». www.trud.ru (ռուսերեն). 2000 թ․ մայիսի 26. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին.
  17. ↑ «Телевидение. Если звезды гаснут, значит, они никому не нужны». dlib.eastview.com. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին. {{cite web}}: Text "East View" ignored (օգնություն); Text "Московская правда 2001 № 54" ignored (օգնություն)
  18. ↑ «Attacks on the Press». Committee to Protect Journalists. 1995. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հուլիսի 13-ին. Վերցված է 2011 թ․ հունիսի 9-ին.
  19. ↑ «ГЛАВНЫЙ ВРАГ. В отношении силовиков к СМИ ничего не меняется». The New Times. 2012 թ․ հունիսի 25.
  20. ↑ «ПОХИТИТЬ ЖУРНАЛИСТА». dlib.eastview.com. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին. {{cite web}}: Text "East View" ignored (օգնություն); Text "Литературная газета 1997 № 18-19" ignored (օգնություն)
  21. ↑ «События и комментарии. На этот раз - тележурналисты НТВ». dlib.eastview.com. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին. {{cite web}}: Text "East View" ignored (օգնություն); Text "Красная звезда 1997 № 106" ignored (օգնություն)
  22. ↑ «Охотники за головами». www.kommersant.ru (ռուսերեն). 2002 թ․ հունիսի 19. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին.
  23. ↑ «Малашенко "наехал" на чеченцев». www.kommersant.ru (ռուսերեն). 1997 թ․ օգոստոսի 20. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին.
  24. ↑ Елена, Масюк. «Первая Чеченская война — Елена Масюк — Полный Альбац — Эхо Москвы, 13.12.2009». Эхо Москвы (ռուսերեն). Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին.
  25. ↑ Юлия, Латынина. «Юлия Латынина — Код доступа — Эхо Москвы, 26.06.2004». Эхо Москвы (ռուսերեն). Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 6-ին.
  26. ↑ «Касьянов занят трудоустройством Шаповальянца, Дума начала рассматривать федеративные законы, а Масюк и Мамонтов уходят с НТВ - Монитор». polit.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ նոյեմբերի 8-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 7-ին.
  27. ↑ «ОТДЕЛ КАДРОВ. Елена Масюк больше не работает на НТВ». dlib.eastview.com. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 7-ին. {{cite web}}: Text "East View" ignored (օգնություն); Text "Комсомольская правда 2000 № 91" ignored (օգնություն)
  28. ↑ «ТЕЛЕВИДЕНИЕ. 7 поводов выпить с РТР». dlib.eastview.com. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 7-ին. {{cite web}}: Text "East View" ignored (օգնություն); Text "Аргументы и факты 2001 № 2" ignored (օգնություն)
  29. ↑ «Елена Масюк: Умирающий жанр». journs.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 7-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 7-ին.
  30. ↑ «Блондины в шоколаде». Газета.Ru (ռուսերեն). Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 7-ին.
  31. ↑ «Виктор ШЕНДЕРОВИЧ: Публицистика: Интервью после пересадки». www.shender.ru. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 7-ին.
  32. ↑ «Новости Института МИТРО - MEDIA NEWS». www.mitro-tv.ru. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 7-ին.
  33. ↑ «Свой взгляд». Дистрибуция контента (ռուսերեն). 2017 թ․ հունիսի 27. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 7-ին.
  34. ↑ «Путин «зачистил» СПЧ от завсегдатаев «Эха Москвы»». tsargrad.tv (ռուսերեն). 2018 թ․ դեկտեմբերի 3. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 7-ին.
  35. ↑ «Արխիվացված պատճենը». www.znak.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ դեկտեմբերի 14-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 7-ին.
  36. ↑ «Елена Масюк присоединилась к команде телеканала RTД». РИА Новости (ռուսերեն). 20191211T1706. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 7-ին.
  37. ↑ «Каталог :: НТВ Управление продажи лицензионных прав». web.archive.org. 2017 թ․ դեկտեմբերի 1. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ դեկտեմբերի 1-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.
  38. ↑ «Елена Масюк в роли Индианы Джонса». dlib.eastview.com. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին. {{cite web}}: Text "East View" ignored (օգնություն); Text "Сегодня 1998 № 266" ignored (օգնություն)
  39. ↑ dlib.eastview.com https://dlib.eastview.com/browse/doc/3251265. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին. {{cite web}}: Missing or empty |title= (օգնություն)
  40. ↑ «Замороженные» (ռուսերեն). Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.
  41. ↑ «В БЕРМУДСКОМ ТРЕУГОЛЬНИКЕ ПОЛИТИКИ». www.trud.ru (ռուսերեն). 2000 թ․ մայիսի 4. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.
  42. ↑ «Движение "Рефах" собирается подать в суд на РТР». NEWSru.com (ռուսերեն). 2000 թ․ հոկտեմբերի 25. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.
  43. ↑ «Служба Новостей "Вести"». web.archive.org. 2001 թ․ դեկտեմբերի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2001 թ․ դեկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.
  44. ↑ «Служба Новостей "Вести"». web.archive.org. 2002 թ․ փետրվարի 10. Արխիվացված է օրիգինալից 2002 թ․ փետրվարի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.
  45. ↑ «Реальное телевидение от Елены Масюк». aif.ru. 2002 թ․ օգոստոսի 16. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.
  46. ↑ «ШИРОКА ЛЬ СТРАНА МОЯ РОДНАЯ?». www.trud.ru (ռուսերեն). 2001 թ․ հունիսի 14. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.
  47. ↑ «ЧЕМ ВАС ОБРАДОВАЛ И ЧЕМ ОГОРЧИЛ ТЕЛЕЭКРАН НА МИНУВШЕЙ НЕДЕЛЕ?». www.trud.ru (ռուսերեն). 2001 թ․ հունիսի 7. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.
  48. ↑ «:: Собеседник Online :: "Еженедельник Собеседник"». web.archive.org. 2002 թ․ հուլիսի 6. Արխիվացված է օրիգինալից 2002 թ․ հուլիսի 6-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.
  49. ↑ «Поиск: . Сахалин.Инфо». sakhalin.info (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 13-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.
  50. ↑ «NameBright - Coming Soon». mhg-main.org. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.
  51. ↑ «Сразу три журналиста «Новой газеты» стали лауреатами премии им. Сахарова «За журналистику как поступок» в 2018 году». Новая газета - Novayagazeta.ru (ռուսերեն). 1545941700000. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 13-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 13-ին.

Արտաքին հղումներ

խմբագրել
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ելենա Մասյուկ» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wiki.x.io/w/index.php?title=Ելենա_Մասյուկ&oldid=9981055» էջից