Էնցելադ (արբանյակ)
| Այս հոդվածն աղբյուրների կարիք ունի։ Դուք կարող եք բարելավել հոդվածը՝ գտնելով բերված տեղեկությունների հաստատումը վստահելի աղբյուրներում և ավելացնելով դրանց հղումները հոդվածին։ Անհիմն հղումները ենթակա են հեռացման։ |
Էնցելադ, Սատուրնի արբանյակն է, հայտնաբերվել է Ուիլիամ Հերշելի կողմից 1789 թվականին։
Էնցելադ | |
|---|---|
| Հայտնաբերումը | |
| Հայտնաբերել է | Ուիլիամ Հերշել |
| Հայտնաբերման ամսաթիվը | 28 օգոստոս 1789 |
| Ուղեծրի տվյալները | |
| Ուղեծրի միջին շառավիղը | 237 948 կմ |
| Էքսցենտրիսիտետը | 0,0047 |
| Սիդերիկ պարբերությունը | 1,370218 Երկրային օր |
| Թեքվածությունը | 0,019° (Սատուրնի հասարակածի նկատմամբ) |
| Արբանյակը | Սատուրնի |
| Ֆիզիկական տվյալները | |
| Չափերը | 513,2×502,8×496,6 կմ |
| Միջին շառավիղը | 252,1 ± 0,1 կմ |
| Զանգվածը | (1,080 22 ± 0,001 01) × 1020 կգ |
| Միջին խտությունը | 1,6096 ± 0.0024 գ/սմ3 |
| Հասարակածային մակերևութային ձգողությունը | 0,111 մ/վ2 |
| Պտույտի պարբերությունը | Սինքրոն |
| Առանցքի թեքումը | 0օ |
| Մակերևույթի միջին ջերմաստիճանը | ~75K (−198 °C) |
| Ալբեդոն | 1,375 ± 0,008 |
| Աստղային մեծությունը | 11,7 |
| Մթնոլորտը | |
| Մթնոլորտային ճնշումը | անհայտ |
| Բաղադրությունը | 91% Ջրի գոլորշի 4 % Ազոտ 3,2 % Ածխաթթու գազ 1,7 % Մեթան |
Ֆիզիկական բնութագրեր
խմբագրելԷնցելադը համեմատաբար փոքր արբանյակ է, որը կազմված է սառույցից և քարից[1]։ Դա սկլենային էլիպսոիդ է։ Դրա տրամագիծը, որը հաշվարկվել է Cassini-ի ISS (Imaging Science Subsystem) գործիքի միջոցով արված նկարներից, կազմում են 513 կմ ենթասատուրնյան բևեռների և հակասատուրնյան բևեռների միջև, 503 կմ՝ առաջատար և հետևող կիսագնդերի միջև, և 497 կմ հյուսիսային և հարավային բևեռների միջև։ Էնցելադը Երկրի Լուսնի տրամագծի միայն մեկ յոթերորդն է։
Էնցելադը Սատուրնի հիմնական ներքին արբանյակներից մեկն է Դիոնայի, Թետիսի և Միմասի հետ միասին։ Այն պտտվում է Սատուրնից միջին 238 000 կմ, աֆելիում 239 000 կմ իսկ պերեհելիում 237 000 կմ հեռավորության վրա, Միմասի և Թետիսի ուղեծրերի միջև։ Այն պտտվում է Սատուրնի շուրջ յուրաքանչյուր 32,9 ժամը մեկ՝ բավական արագ, որպեսզի նրա շարժումը դիտարկվի մեկ գիշերվա ընթացքում։ Էնցելադի ուղեծրի էքսցենտրիսիտետը (0,0047), որը հայտնի է որպես հարկադիր էքսցենտրիցիտություն։ Այս ոչ զրոյական էքսցենտրիկությունը հանգեցնում է Էնցելադի մակընթացային դեֆորմացմանը։ Այս դեֆորմացիայի արդյունքում ցրված ջերմությունը Էնցելադի երկրաբանական գործունեության հիմնական ջեռուցման աղբյուրն է[2]։ Էնցելադը պտտվում է Սատուրնի E օղակի ամենախիտ մասում՝ նրա հիմնական օղակներից ամենախիտ մասում, և հանդիսանում է օղակի նյութական կազմի հիմնական աղբյուրը։ Ինչպես Սատուրնի մեծ արբանյակների մեծ մասը, Էնցելադը սինխրոն պտտվում է իր ուղեծրային ժամանակաշրջանի հետ՝ մի դեմքը պահելով դեպի Սատուրնը։ Ի տարբերություն Երկրի Լուսնի, Էնցելադուսը, ըստ երևույթին, իր պտույտի առանցքի շուրջ 1,5°-ից ավելի չի նշում։
Ծանոթագրուլյուններ
խմբագրել- ↑ «A Hot Start Might Explain Geysers on Enceladus». NASA/JPL. March 12, 2007. Արխիվացված օրիգինալից November 13, 2014-ին. Վերցված է January 12, 2015-ին.
- ↑ Efroimsky, M. (January 15, 2018). «Tidal viscosity of Enceladus». Icarus. 300: 223–226. arXiv:1706.09000. Bibcode:2018Icar..300..223E. doi:10.1016/j.icarus.2017.09.013. S2CID 119462312.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էնցելադ (արբանյակ)» հոդվածին։ |