Ընդունակություններ
Ընդունակություններ, անհատական հոգեբանական առանձնահատկություններ և գործունեության ներհոգեկան պայմաններ, որոնցով մարդիկ տարբերվում են միմյանցից։ Ընդունակությունների բարձրագույն դրսևորումներն են տաղանդը և հանճարեղությունը։
Անձի ընդունակությունների խումբը կազմում է նրա ենթակառուցվածքներից մեկը։ Ընդունակություն այնպիսի առանձնահատկություն է, որը հնարավոր է դարձնում որոշակի գործունեության հաջող կատարումը։ Ընդունակությունը չի հանգեցնում գիտելիքների ու հմտությունների, բայց բացատրում է դրանց ձեռք բերման դինամիկան (արագությունը, ծավալը, հեշտությամբ մտապահելը և այլն)։
Որոշ տարրական հոգեկան ընդունակություններ (կամ գործառույթներ) պայմանավորված են ժառանգականությամբ (օրինակ՝ զգայարանների զգայունակությունը, տարածության մեջ կողմնորոշվելը, գործողությունների ռիթմը, տեմպը և այլն)[1] ։
Տեսակները
խմբագրել- ընդհանուր, որով պայմանավորված են խոսելու, տարրական շարժողական հմտություններ ձեռք բերելու, տարրական խնդիրներ լուծելու, դիտելու, մտապահելու հնարավորությունները և այլն)
- արտակարգ
- դրսևորվող
- կազմակերպչական
- պոտենցիալ
- մանկավարժական և ստեղծագործական
- մտավոր և հատուկ
- մաթեմատիկական
- կառուցվածքային և տեխնիկական
- երաժշտական
- գեղարվեստական
- արվեստի և գրաֆիկական
- ֆիզիկական
Տես նաև
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- ↑ Ա. Ա. Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան, Երևան, «Լույս», 1984, էջ 71
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 106)։ |