Ժան Կալվին
Ժան Կալվին (ֆր.՝ Jean Calvin, լատին․՝ Ioannes Calvinus, հուլիսի 10, 1509[1][2], Նոյոն, Պիկարդիա, Ֆրանսիայի թագավորություն[3][2] - մայիսի 27, 1564[1][2], Ժնև, Ժնևի հանրապետություն[3][2]), ֆրանսիացի աստվածաբան, Կաթոլիկ եկեղեցու ռեֆորմացիայի շարժման գործիչ, կալվինիզմի հիմնադիր։
 | |
| Ծնվել է | հուլիսի 10, 1509[1][2] Նոյոն, Պիկարդիա, Ֆրանսիայի թագավորություն[3][2] |
| Մահացել է | մայիսի 27, 1564[1][2] (54 տարեկան) Ժնև, Ժնևի հանրապետություն[3][2] |
| Գերեզման | Թագավորների գերեզմանատուն[4] |
| Քաղաքացիություն |  Ֆրանսիայի թագավորություն և Ժնևի հանրապետություն |
| Դավանանք | Կալվինականություն |
| Մասնագիտություն | պաստոր, բողոքական բարեփոխիչ, աստվածաբան, փաստաբան և գրող |
| Գործունեության ոլորտ | աստվածաբանություն |
| Ալմա մատեր | Քոլեջ դե լա Մարշ, Քոլեջ դե Մոնտաիգու, Բուրժի համալսարան, Օռլեանի հին համալսարան և Օռլեանի համալսարան[5] |
| Տիրապետում է լեզուներին | լատիներեն, ֆրանսերեն, միջին ֆրանսերեն[6] և գերմաներեն[7] |
| Եղել է գիտական ղեկավար | Ֆրանցիսկոս Յունիոս և Lambert Daneau? |
| Հայտնի աշակերտներ | Ֆրանցիսկոս Յունիոս[5] |
| Ազդվել է | Օգոստինոս Երանելի[8] և Մարտին Լյութեր |
| Ամուսին(ներ) | Իդելետ դը Բուր |
| Հայր | Ժերար Կալվին |
Ստորագրություն | |
 John Calvin Վիքիպահեստում | |
Ժան Կալվինի կրոնաքաղաքական հայացքներ
խմբագրելԺան Կալվինն իր «Հրահանգ քրիստոնեական հավատի» (1536 թ․) աշխատության մեջ նշում է, որ աստված մարդկանց մի խմբի նախատեսել է փրկություն, իսկ մի մասի՝ կործանում։ Ուստի մարդիկ աստվածային կամքի մասին կարող են կռահել՝ ելնելով իրենց կյանքից։ Հաջողությունն ու հաղթանակն արդեն խոսում է աստծո կողմից ընտրյալ լինելու մասին։ Նա կոչ է անում հավատացյալներին ամբողջությամբ նվիրվել իրենց կյանքի կոչմանը՝ մասնագիտությանը, որը դիտվում է որպես հասարակական կամքի կատարում։ Յուրաքանչյուրը պետք է լինի խնայող, հաշվենկատ, պետք է արհամարհի շռայլությունը։ Սրանից հետևում է, որ աստծո կողմից ընտրյալ լինելը որևէ կապ չունի սոցիալական ծագման և հասարակության մեջ ունեցած դիրքի հետ։ Կալվինի կրոնաքաղաքական հայացքներում նշմարվում են բողոքական բարոյագիտության տարրեր։ Սրանք, ինչպես հետագայում փաստում է Մաքս Վեբերը, կազմում են «կապիտալիզմի ոգին»։
Հետագայում Կալվինի գլխավորությամբ Ժնևում իրականացվեցին եկեղեցու և հասարակության մեջ առկա սահմանների վերացում, որն իրենից ենթադրում էր եկեղեցական համայնքների՝ աշխարհիկ գործիչներից կազմված պրեսբիտերները և եկեղեցական կոչում չունեցող հոգևոր անձանց հետ միասին կոնսիստորիաների հիմնում, որը ղեկավարում էր համայնքի ողջ հոգևոր կյանքը։ Ժամանակի ընթացքում կալվինական եկեղեցին մեծ ազդեցություն ունեցավ ժողովրդավարական հանրապետությունների ձևավորման վրա, իսկ բարեփոխված եկեղեցու գաղափարը մեծապես նպաստեց հանրապետական և հանրապետական - ժողովրդավարական հայեցակարգերի ստեղծմանն ու մշակմանը։
Կալվինը դատապարտում էր միապետական կարգերի բռնությունն ու անօրինականությունը, և այն իրականացնողների համար նախատեսում աստվածային պատիժ, որի գործիք կարող էին դառնալ իրենց կամակատարները։ Ընդ որում, բռնապետությանը դիմադրելու իրավունքը նա վերապահում է միայն իշխանության մարմիններին, եկեղեցուն և ներկայացուցչական մարմիններին։ Նա նշում է․
|
Բռնակալին բացահայտորեն չենթարկվելն ու նրան տապալելը թույլատրելի են միայն այն ժամանակ, երբ օգտագործվել են պասիվ դիմադրության բոլոր միջոցները, սպառվել են պայքարի բոլոր լեգալ ձևերը։ | 
|
Կառավարման ամենավատ ձևը նա համարում է ժողովրդավարությունը, ամենալավը՝ օլիգարխիան։ Կալվինական եկեղեցին աչքի է ընկել նաև իր ընդգծված կրոնական անհանդուրժողականությամբ, ինչն իրականացվել է 1541 - 1564 թվականները՝ Ժնևի կոնսիստորիայի գոյության ժամանակ։
Քաղաքացիների նկատմամբ սահմանված էր լրտեսում, խստորեն կանոնակարգված էր ողջ հասարակական կյանքը։ Չնչին խախտման համար նախատեսված էին խստագույն պատիժներ, հերետիկոսության մեջ մեղադրվողները անհապաղ ենթարկվում էին մահապատժի։
Կալվինական եկեղեցին մեծագույնս նպաստեց Նիդերլանդներում առաջին բուրժուական հեղափոխության անցկացմանը, որի արդյունքում երկրում հաստատվեցին հանրապետական կարգեր, եվրոպական մի շարք երկրների անկախացմանը։ Սրա հիմքի վրա ստեղծվեցին հանրապետական կուսակցություններ Անգլիայում։ Այն նաև տնտեսական հիմք նախապատրաստեց XVII - XVIII դարերի բուրժուազիայի դասական քաղաքական աշխարհայացքի ձևավորման համար։ Այն արդի բողոքական երկրներում ազատամտականության հոգևոր ակունքներից է։
Աղբյուրներ
խմբագրել- Կառլեն Միրումյան ․ Քաղաքական ուսմունքների պատմություն, Երևան, 2006
Գրականություն
խմբագրել
- Кальвин, Жан // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона։ В 86 томах (82 т. и 4 доп.). - СПб., 1890 - 1907.
- Жан Кальвин. Наставление в христианской вере. Полный текст
- Виппер Р. Ю. Церковь и государство в Женеве в эпоху кальвинизма. - СПб., 1893.
- Вебер М. Протестантская этика и дух капитализма // Вебер М. Избранные произведения. - М., 1991. - С. 61 - 272.
- Bouswa W. J. John Calvin. A sixteenth-century portrait. - Cambridge, 1984.
- Павленков Ф. Овчинников В. Биографическая библиотека Ф. Павленкова։ Жизнь замечательных людей։ В 3 т. - М.։ Олма. - ISBN 5224031214
- Д. Б. Порозовская. Иоган Кальвин. Его жизнь и реформаторская деятельность. - СПб.։ Типография Ю. Н. Эрлих, 1891.
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Cohen S. G. John Calvin (1509-1564) French churchman and religious reformer // Allergy proceedings : the official journal of regional and state allergy societies. — Providence: OceanSide, 1995. — Vol. 16, Iss. 5. — P. 276—278. — ISSN 1046-9354 — PMID:8566743
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 Historische Lexikon der Schweiz, Dictionnaire historique de la Suisse, Dizionario storico della Svizzera (գերմ.) — Bern: 1998.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Кальвин Жан // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ Kathari S., Riliet N. Histoire et Guide des cimetières genevois (ֆր.) — Genève: Éditions Slatkine, 2009. — P. 502. — ISBN 978-2-8321-0372-2
- ↑ 5,0 5,1 Mathematics Genealogy Project — 1997.
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ CONOR.Sl
- ↑ Augustinian Calvinism
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժան Կալվին» հոդվածին։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 183)։ 
|