Կարճկանի գավառակ
Կարճկան, գավառակ Արևմտյան Հայաստանում, Վանի վիլայեթի Վանի գավառում։ Գտնվում էր Վանա լճի հարավ-արևմտյան կողմում։ Կենտրոնը Եղեգիս գյուղն էր։
| Գավառակ | |
|---|---|
| Կարճկան | |
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
| Վիլայեթ | Վանի վիլայեթ |
| Գավառ | Վանի գավառ |
| Այլ անվանումներ | Ղարչիղան, Ուրանց |
| Ազգային կազմ | հայեր |
| Տեղաբնականուն | կարճկանցի |
| Ժամային գոտի | UTC+3 |
Տարածքով մոտավորապես համապատասխանում է պատմական Երերվարք գավառաին։
Աշխարհագրություն
խմբագրելՈւնի խիստ լեռնային տարածք, սառնորակ հանքային աղբյուրներ, փարթամ արոտավայրեր և կաղմու թանձրախիտ մթին ծառեր։ Գավառակի միջով հոսում է Կարճկանի գետը։
Կլիմա
խմբագրելՈւնի առողջարար կլիմա։
Բնակչություն
խմբագրելԸստ Վ. Քիների 1890-ական թվականներին ուներ 14459 բնակիչ, որից հայեր՝ 7890, քրդեր՝ 5550, գնչուներ՝ 600, թուրքեր՝ 176, եզիդի քրդեր՝ 175, հրեաներ՝ 68: 1909 թվականին հայերի թիվը նվազելով հասել էր 5222 մարդու։
Պատմություն
խմբագրելԳավառակի հայությունը զանգվածաբար կոտորվեց 1915 թվականի մեծ եղեռնի ժամանակ։
Տնտեսություն
խմբագրելԲնակչության հիմնական զբաղմունքը անասնապահություն, հողագործությունն ու փայտամշակությունն էր։ Մշակելի հողերի սահմանափակության պատճառով հացահատիկի ցանքսերը քիչ էին։ Ոմանք էլ նաև զբաղվում էին փայտահայտությամբ և փայտածուխի վաճառքով։
Օգտակար հանածոներ
խմբագրելԳավառակում կան պղնձի, երկաթի, կապարի, արծաթի և ոսկու պաշարներ, որոնց մի մասը արդյունահանվել է դեռևս հին ժամանակներում։
Վարչական բաժանում
խմբագրելԸստ Վ. Քիների 1890-ական թվականներին ուներ 79 բնակավայր[1]։
Տես նաև
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 3, էջ 50
Աղբյուրներ
խմբագրել- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն