Հարություն Շուշանյան
Հարություն (Հարութ) Վարդերեսի Շուշանյան (մարտի 8, 1913, Գանթիադ, Sochi Okrug, Սևծովյան նահանգ, Ռուսական կայսրություն[1] - 1988, Գանթիադ), փառքի երեք շքանշանների ասպետ, եֆրեյտոր, Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից։
| Հարություն Շուշանյան | |
|---|---|
| մարտի 8, 1913 - 1988 | |
| Ծննդավայր | Գանթիադ, Sochi Okrug, Սևծովյան նահանգ, Ռուսական կայսրություն[1] |
| Մահվան վայր | Գանթիադ |
| Զորատեսակ | հետևազոր |
| Կոչում | Եֆրեյտոր[1] |
| Պարգևներ |       և  |
Փառքի շքանշաններին արժանացել է Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ՝ Լենինգրադի մարզի, Արևելյան Պրուսիայի, Օդերի գետանցման մարտերում ցուցաբերած խիզախության համար։ Պարգևատրվել է նաև Կարմիր աստղի շքանշանով։
Կենսագրություն
խմբագրելԾնվել է 1913 թվականի մարտի 8-ին, Գագրայի շրջանի Երմոլովսկ գյուղում, գյուղացու ընտանիքում։ Ազգությամբ՝ հայ։
Տարրական դպրոցն ավարտել է հայրենի գյուղում։ 1932 թվականից աշխատել է Պիլենկովսկու ծխախոտի ֆերմենտացման գործարանում։ 1935-1937 թվականներին ծառայել է Կարմիր բանակում։ Ծառայությունից հետո վերադառնալով տուն՝ աշխատել է որպես Գանտիադի զինվորական հաշվապահ։
1941 թվականի հունիսին Աբխազական ՀՍՍՀ Գագրայի շրջանային զինկոմիսարիատը կրկին զորակոչել է բանակ։ 1942 թվականի ամռանը և աշնանը մասնակցել է Ստալինգրադի պաշտպանությանը և վիրավորվել։ 1944 թվականի ամռանը կռվել է Լենինգրադի ճակատի 46-րդ հետևակային դիվիզիայի շարքերում, եղել է 49-րդ առանձին հետախուզական վաշտի հետախույզ։
Կռվել է Լենինգրադում, մասնակցել Վիբորգ-Պետրոզավոդսկ գործողությանը, Էստոնիայի ազատագրման մարտերին։
1944 թվականի հունիսի վերջին Սարելա գյուղի տարածքում (Լենինգրադի մարզի Վիբորգ քաղաքից 6 կմ հյուսիս) կապրալ Շաշանյանը հետախուզական խմբի կազմում լրտես է գերի վերցրել, որը արժեքավոր տեղեկություններ է տվել։
46-րդ հետևակային դիվիզիայի ստորաբաժանումների 1944 թվականի հուլիսի 21-ի (թիվ 58ն) հրամանով եֆրեյտոր Շուշանյան Հարութ (հրամանով՝ Արթուր) պարգևատրվել է Փառքի 3-րդ աստիճանի շքանշանով։
Սեպտեմբերի 17-25-ը Տարտու (Էստոնիա) քաղաքից դեպի արևմուտք և հյուսիս-արևմուտք հարձակման ժամանակ եֆրեյտոր Շուշանյանը գնդացրային կրակով ոչնչացրել է հակառակորդի 10-ից ավելի զինվորների և գերեվարել երկուսին։ Նա ներկայացվել է Կարմիր աստղի շքանշանով պարգևատրվելու համար։
1944 թվականի հոկտեմբերի 24-ի 2-րդ հարվածային բանակի զորքերի (152/ն) հրամանով եֆրեյտոր Հարութ Վարդերեսի Շուշանյանը պարգևատրվել է Փառքի 2-րդ աստիճանի շքանշանով։
1944 թվականի աշնանը դիվիզիան 21-րդ բանակի կազմում տեղափոխվել է 2-րդ բելառուսական ռազմաճակատ, որտեղ մասնակցել է Արևելյան Պրուսիայում թշնամու ջախջախմանը։
1945 թվականի փետրվարի վերջին եֆրեյտոր Շուշանյանը հետախուզական խմբի կազմում գործել է Գրաուդենց քաղաքից հյուսիս-արևմուտք (այժմ՝ Գրուձիաձ, Լեհաստան) հակառակորդի գծերի հետևում։ Կլին Պլոխոտչին բնակավայրի տարածքում ճանապարհի մոտ ծպտված հետախույզները մարտի մեջ են մտել երկու տասնյակ նացիստների հետ։ Այս մարտում նա ինքնաձիգի կրակոցով ոչնչացրել է թշնամու 6 զինվորի։ Քլայն Ունտերբերգ բնակավայրի տարածքում հետախույզը կրակել է ելնող շարասյան վրա՝ ոչնչացնելով 5 վագոն և 10 գերմանացի զինվոր։ Ընդհանուր առմամբ, 1944 թվականի փետրվարի 16-ից փետրվարի 22-ը գրոհային ժամանակահատվածում Շուշանյանը անձամբ ոչնչացրել է 15 գերմանացի զինվորի, երկու վագոն և գերել երկու գերմանացու։ Նրան կրկին ներկայացրել են Կարմիր աստղի շքանշանով պարգևատրելու համար, սակայն դիվիզիայի հրամանատարը փոխել է պարգևի կարգավիճակը Փառքի 1-ին աստիճանի շքանշանով։
Հետագայում նա մասնակցել է Բեռլինի հարձակողական գործողությանը՝ Գերմանիայի հյուսիսային Մեկլենբուրգ նահանգի և Բալթիկ ծովում գտնվող Ռյուգեն կղզու համար մղվող մարտերին։ 1945 թվականի մայիսին նա հանդիպել է բրիտանացիների հետ Էլբայի ափին՝ Բոյցենբուրգ-Վիտենբերգ հատվածում։ Այս եզրափակիչ մարտերի հետախուզական տարբերության համար Շուշանյանը ստացել է Կարմիր աստղի շքանշան։
Գերագույն խորհրդի նախագահության 1945 թվականի հունիսի 29-ի հրամանագրով Հարութ Վարդերեսի Շուշանյանը պարգևատրվել է Փառքի 1-ին աստիճանի շքանշանով։
1945 թվականի հոկտեմբերին Շուշանյանը զորացրվել է։ 1945 թվականից ընդգրկվել է ԽՄԿԿ շարքերը։
Նա վերադարձել է հայրենի գյուղ։ Աշխատել է Ադլերի վագոնների պահեստում որպես ուղեկցորդ։ Մահացել է 1988 թվականին։
Պարգևներ և պատվավոր կոչումներ
խմբագրել- Հայրենական պատերազմի 1-ին աստիճանի շքանշան (1985)[2],
- Կարմիր աստղի շքանշան (5 մայիսի, 1945 թ.)[3],
- Փառքի 1-ին աստիճանի շքանշան (29.06.1945 - No. 358)[4],
- Փառքի շքանշան 2-րդ աստիճանի (24 հոկտեմբերի, 1944 թ. - թիվ 27614)[5],
- Փառքի 3-րդ աստիճանի շքանշան (21.07.1944 - No. 96532)[6]
Նաև մի շարք մեդալներ,
- Աբխազիայի պատվավոր քաղաքացի (1983)։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատոր 8 (հայ.) — հատոր 8. — էջ 599.
- ↑ «Документ в базе данных «Подвиг народа»». Արխիվացված օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 28-ին.
- ↑ «Документ в базе данных «Подвиг народа»». Արխիվացված օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 28-ին.
- ↑ «Документ в базе данных «Подвиг народа»». Արխիվացված օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 28-ին.
- ↑ «Документ в базе данных «Подвиг народа»». Արխիվացված օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 28-ին.
- ↑ «Документ в базе данных «Подвиг народа»». Արխիվացված օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 28-ին.
Արտաքին հղումներ
խմբագրելԱյս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 599)։ 
|