Մասնակից:WikiLiis/Ավազարկղ
| կոալիցիոն առաջին պատերազմ | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) Ներվինդենի ճակատամարտ | |||||||||
| |||||||||
| Հակառակորդներ | |||||||||
 Ֆրանսիա
|
.svg){kind=small} Սրբազան Հռոմեական կայսրություն
| ||||||||
| Հրամանատարներ | |||||||||
| Դյումարիե | թագաժառանգ Սաքսեն - Կոբուրգ - Զալֆելդացի | ||||||||
| Ռազմական կորուստներ | |||||||||
| մոտ 4000 մարդ, 30 թնդանոթ | մոտ 3000 մարդ | ||||||||
Ներվինդենի ճակատամարտը տեղի է ունեցել 1793 թվականի մարտի 18 - ին:
Ճակատամարտից առաջ
խմբագրել1793 թվականին, Ալդենգովենի և Նյուրեմոնդի մոտ պարտվելուց և թագաժառանգ Կոբուրգսկիի հարձակումից հետո, ֆրանսիական բանակը նահանջել էր Լյովեն: Ֆրանսիական բանակի գլխավոր հրամանատար Դյումուրիեն եկել էր այն եզրակացության, որ դաշնակիցներին Մաասից դուրս քշելուց հետո միայն նա կարողացել էր շարունակել պայքարը Հոլանդիայի դեմ, դրա համար էլ որոշել էր հարձակվել հակառակորդի վրա մարտի 14 - ին: Ֆրանսիացիները շարժվել են դեպի Տիրլեմոն՝ ստիպելով ավստրիական առաջատար զորքերին նահանջել.
Պայքարի ընթացքը
խմբագրելՄարտի 18-ին ֆրանսիացիները (42 000 հետևակ, 5500 հեծելազոր) ութ զորասյուներով գրոհել են դաշնակիցների երկու թևերը. սկզբից ձախ թևում (13 000 հետևակ և 2 000 հեծելազոր) ունեցել են հաջողություններ, բայց 15:00-ի դրությամբ ավստրիացիների երկակի հակագրոհը ստպել էր նրանց փախչել 18 марта французы (42 000 пехоты, 5500 кавалерии) атаковали восемью колоннами оба фланга союзников и вначале на левом фланге (13 000 пехоты и 2 000 кавалерии) имели успех, но в 15:00 двукратная контратака австрийцев заставила их бежать за Геету.
Атака на правом крыле была также сперва успешна: французы вскоре взяли деревни Рокур, Обервинден и Неервинден; но дальнейшее наступление на лежащие позади высоты было остановлено, а потом контратака противника и здесь заставила французов отступить по всей линии.
19-го Дюмурье отошел на высоту у Гейдзеговена, а 20-го к Лёвену.
Թեհրանի խորհրդաժողով - «Մեծ եռյակի» առաջնորդների առաջին խորհրդաժողովն է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքում. Ի.Վ. Ստալին (ԽՍՀՄ), Ֆ. Դ. Ռուզվելտ (ԱՄՆ), Ու. Չերչիլ (Մեծ Բրիտանիա): Տեղի է ունեցել Թեհրանում 1943 թվականի նոյեմբերի 28-ից մինչև դեկտեմբերի 1-ը:
Պատրաստություն
խմբագրելԹեհրանից բացի, կար առաջարկ խորհրդաժողովը հրավիրել Կահիրեյում (Չերչիլի առաջարկով, որտեղ իրականացվել են միջդաշնակցային խորհրդաժողովները Չան Կայշիի և Իսմեթ Ինյոնյուի մասնակցությամբ), Ստամբուլում կամ Բաղդադում:
Նոյեմբերի վերջին Ի.Վ. Ստալինը
Դեկտեմբերի 1-ին Ի.Վ. Ստալինի հետ զրույցի ընթացում Ֆ. Ռուզվելտը հայտնել էր, որ համաշխարհային հասարակության կարծիքը ցանկալի կլիներ, երբ Մերձբալթյան երկրները Խորհրդային Միության կազմի մեջ ընդգրկելու հարցի վերաբերյալ ապագայում արտահայտվեր Լատվիայի, լիտվայի և Էստոնիայի բնակչության կարծիքը: Ստալինը հասկացել էր, որ հանրաքվեն այդ պետություններում ինչ-որ միջազգային վերահսկողության ձևաչափ չէր պահանջում3: Ռուս պատմաբան Զոլոտարյովի կարծիքով, 1943 թվականին կայացած Թեհրանի խորհրդաժողովում ԱՄՆ-ն և Մեծ Բրիտանիան փաստորեն հավանություն են տվել Մերձբալթյան երկրների միացմանը ԽՍՀՄ-ին4: Էստոնական պատմաբան Մյալկսոն նշել էր, որ ԱՄՆ-ն և Մեծ Բրիտանիան պաշտոնապես դա երբեք չեն ճանաչել5: Մ.Յու. Մյագկովը գրել էր6.
«Ինչ վերաբերում է ԱՄՆ-ի հետագա դիրքորոշմանը Մերձբալթիկան ԽՍՀՄ կազմում ընդգրկելու վերաբերյալ, ապա Վաշինգտոնը երբեք չէր ճանաչել դա որպես կայացախ փաստ, թեկուզ և բացահայտ դեմ չէր արտահայտվել:»
Անվտանգության ապահովման հարցերը հետպատերազմյան շրջանում
խմբագրելԱՄՆ-ի նախագահ Ռուզվելտը ներկայացրել է ապագայում միջազգային անվտանգության կազմակերպության ստեղծման վերաբերյալ ամերիկյան տեսակետը, որի մասին նա արդեն ասել էր ԽՍՀՄ արտաքին գործերի կոմիսար Վ. Մ. Մոլոտովին 1942 թվականի ամռանը Վաշինգտոնում գտնվելու ժամանակ: Այս հարցը քննարկվել է նաև Ռուզվելտի և Անգլիայի արտաքին գործերի նախարար Էնտոնի Իդենի հետ 1943 թվականի մարտին7:
Նախագիծի համաձան պատերազմի ավարտից հետո առաջարկվում էր ստեղծել միջազգային կազմակերպություն Միավորված ազգերի սկզբունքների համաձայն, ընդ որում նրա գործունեության մեջ չէին ընդգրկվում ռազմական հարցերը, այսինքն այն չպետք է նմանվել Ազգերի լիգային:8 1943 թվականի նոյեմբերի 29-ին Ստալինի հետ քննարկման ընթացքում նախագահի ներկայացրած նախագիծը
По схеме, изложенной президентом в беседе со Сталиным 29 ноября 1943 года, после окончания войны предлагалось создать мировую организацию на принципах Объединённых Наций, причём в число её занятий не входили военные вопросы, то есть она не должна быть похожа на Лигу Наций[8]. Структура организации по мнению Рузвельта должна была включать три органа[8]: