Նիկոլայ Բրունով
Նիկոլայ Իվանովիչ Բրունով (ռուս.՝ Николай Иванович Брунов, նոյեմբերի 13 (25), 1898 կամ 1898[1], Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[2] - նոյեմբերի 25, 1971 կամ 1971[1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ճարտարապետության խորհրդային պատմաբան[3], արվեստագիտության դոկտոր (1943), ԽՍՀՄ ճարտարապետության ակադեմիայի թղթակից անդամ (1940)։
Նիկոլայ Բրունով | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | նոյեմբերի 13 (25), 1898 կամ 1898[1] Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[2] |
| Մահացել է | նոյեմբերի 25, 1971 կամ 1971[1] Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
| Գերեզման | Իզվարինո (գյուղ, Նովոմոսկովսկի վարչական օկրուգ) |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ |
| Մասնագիտություն | արվեստագետ |
| Հաստատություն(ներ) | Մոսկվայի ճարտարապետության ինստիտուտ |
| Գործունեության ոլորտ | ճարտարապետություն |
| Ալմա մատեր | Մոսկվայի համալսարանի պատմաբանասիրական ֆակուլտետ |
| Գիտական աստիճան | արվեստագիտության դոկտոր |
| Եղել է գիտական ղեկավար | Elena Morozkina? |
| Հայտնի աշակերտներ | Elena Morozkina? |
| Պարգևներ |  |
Կենսագրություն
խմբագրելՆիկոլայ Բրունովը ծնվել է 1898 թվականի նոյեմբերի 13 (25)-ին Մոսկվայում։ 1920 թվականին ավարտել է Մոսկվայի համալսարանի պատմաբանասիրական ֆակուլտետը, 1934 թվականին դարձել է Մոսկվայի ճարտարապետության ինստիտուտի պրոֆեսոր։ Մեծ հեղինակություն է վայելել գիտական շրջանակներում, արժանացել է բազմաթիվ պետական մրցանակների, այդ թվում՝ Լենինի շքանշանի (1953)։ Հիմնական գիտական հետաքրքրությունները եղել են անտիկ, բյուզանդական և հին ռուսական ճարտարապետությունները։
Նիկոլայ Բրունովը մահացել է 1971 թվականի նոյեմբերի 25-ին Մոսկվայում։ Թաղվել է Մոսկվայի մարզի Կունցևսկի շրջան Իզվարինո գյուղի գերեզմանատանը (ներկայում՝ Մոսկվայի Նովոմոսկովսկի վարչական օկրուգում)։
Հիմնական աշխատանքներ
խմբագրել- «Էսսեներ ճարտարապետության պատմության վերաբերյալ» (ռուս.՝ «Очерки по истории архитектуры»), հհ․ 1-2, Մոսկվա, Ակադեմիա, 1935-1937, վերահրատ․՝ Մոսկվա, Центрполиграф, 2003
- «Հռոմ։ Բարոկկոյի ճարտարապետություն» (ռուս.՝ «Рим. Архитектура эпохи барокко», 1937)
- «Ճարտարապետական ոճերի ալբոմ» (ռուս.՝ «Альбом архитектурных стилей»)
- «17-րդ և 18-րդ դարերի Ֆրանսիայի պալատներ» (ռուս.՝ «Дворцы Франции 17 и 18 веков», 1938)
- «Հին և միջնադարյան ճարտարապետության համամասնությունները» (ռուս.՝ «Пропорции античной и средневековой архитектуры»)
- «Էրեքթեոն» (ռուս.՝ «Эрехтейон»)
- «Մոսկվայի Սուրբ Վասիլիի տաճար (Պոկրովսկու տաճար)» (ռուս.՝ «Храм Василия Блаженного в Москве (Покровский собор)», 1988, հետմահու)
- «Հին ռուսական ճարտարապետության վարպետներ» (ռուս.՝ «Мастера древнерусского зодчества»)
- «Մոսկովյան Կրեմլը» (ռուս.՝ «Московский Кремль»)
- «Աթենքի Ակրոպոլիսի հուշարձանները։ Պարթենոն և Էրեքթեոն» (ռուս.՝ «Памятники афинского Акрополя. Парфенон и Эрехтейон», 1973, հետմահու)
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Identifiants et Référentiels (ֆր.) — ABES, 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Брунов Николай Иванович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ Люди Богородского края. Брунов Николай Иванович. Штрихи к портрету
Գրականություն
խմբագրել- Брунов Николай Иванович // Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978.
- Комеч А. И. Памяти Н. И. Брунова // Византийский временник. Т. 34. М., 1973
- Любавин А. Н. Н. И. Брунов: специалист в области истории архитектуры // Архитектура и строительство Москвы. 1999. № 1