Շաոլինի արվեստը՝ օձ և արագիլ
«Շաոլինի արվեստը՝ օձ և արագիլ» (չինարեն 蛇鶴八步, պինին She hao ba bu, անգլերեն Snake & Crane Arts of Shaolin), գեղարվեստական ֆիլմ Ջեքի Չանի մասնակցությամբ՝ նկարահանված 1978 թվականին։ Ֆիլմի ռեժիսորը Չեն Չի Հուան է։ Ֆիլմը հայտնի է նաև այլ անվանումներով․ «Օձ և արագիլ՝ շաոլինի արվեստ», «Շաոլինի արագիլի և օձի տեխնիկան»։
 | |
|---|---|
 | |
| Երկիր | Հոնկոնգ |
| Ժանր | մարտաֆիլմ |
| Թվական | 1978 |
| Լեզու | դասական չինարեն |
| Ռեժիսոր | Չեն Չի Հուա |
| Պրոդյուսեր | Լո Վեյ |
| Սցենարի հեղինակ | Չժան Սինյի |
| Դերակատարներ | Ջեքի Չան Մյաո Կեսյու Ցզին Գան Ցզին Չժենլան Լի Յունգո Լյու Յաին |
| Օպերատոր | Չեն Չժունյուան |
| Երաժշտություն | Չժոու Ֆուլյան |
| Կինոընկերություն | Lo Wei Motion Picture Co |
| Տևողություն | 96 րոպե |
| Շահույթ | 662 851,30 HK$[1] |
| IMDb | ID 0078251 |
| ԿինոՊոիսկ | ID 24723 |
Սյուժե
խմբագրելԱմեն տարի քունգ–ֆուի ութ վարպետ Շաոլինի վանքերից միասին հավաքվում էին։ Մի անգամ՝ երկար քննարկումներից հետո, քունգ–ֆուի բոլոր հայտնի ձևերը ուսումնասիրելով՝ նրանք միացրին բոլոր այդ ձևերի լավագույն տեսակները։ Այդպես առաջացավ նոր տեխնիկա «Շաոլինի արագիլի և օձի տեխնիկան» անվամբ։ Այդ տեխնիկայի բոլոր գաղտնիքները գրի էին առնվում գրքում։ Ինչ–որ պահի բոլոր այդ վանականները անհետացան, նրանց հետ միասին անհետացավ և գիրքը։ Այժմ նա, ով իրեն համարում է քունգ–ֆուի վարպետ, ցանկանում է գնել այդ գիրքը և իմանալ «օձի և արագիլի» տեխնիկայի բոլոր գաղտնիքները։ Շուտով քաղաքում հայտարարում են, որ մի մարտիկ՝ Սու Ինֆեն (Ջեքի Չան) անունով, չի թաքցնում, որ այդ գիրքն իր մոտ է։
Դերակազմը
խմբագրելՆկարահանման խումբը և տեխնիկական տվյալները
խմբագրել- Կինոընկերություն․ Lo Wei Motion Picture Co., Ltd.
- Պրոդյուսեր․ Լո Վեյ
- Ռեժիսոր․ Չեն Չի Հուա
- Ռեժիսորական խումբ․ Չեն Չի Հուա, Ջեքի Չան, Դու Վեյհե, Ցզոու Չժիլյան, Չեն Ժուլյան, Սուն Բենշու
- Օպերատոր․ Չեն Չժունյուան
- Դիմահարդար․ Չեն Շի
- Մոնտաժը․ Հուան Չժիսյուն
- Լեզու․ չինարեն
- Տևողություն․ 96 րոպե
- Ֆիլմի ֆորմատը․ գունավոր, ֆորմատ՝ 2,35։1, ձայնը՝ մոնո։
Հետաքրքիր փաստեր
խմբագրել- Ֆիլմի նկարահանման ընթացքում Ջեքի Չանը ստացել էի ձեռքի խորը բացվածք։
- Նկարահանումները անցկացվել են Հարավային Կորեայում[1]։