Սրճարան դե Ֆլոր (ֆիլմ)
«Սրճարան դե Ֆլոր» (ֆր.՝ Café de Flore), ռեժիսոր Ժան Մարկ Վալլեի գեղարվեստական ֆիլմը, որն էկրաններին է բարձրացել 2011 թվականին։ Ֆիլմն ստացել է կանադական «Ջինի» կինոմրցանակաբաշխության 13 անվանակարգ և արժանացել երեք մրցանակի՝ լավագույն դերասանուհու (Վանեսա Պարադի), լավագույն դիմահարդարման և լավագույն վիզուալ էֆեկտների համար։
 անգլ.՝ Café de Flore | |
|---|---|
.jpg) | |
| Երկիր |  Կանադա[1] Ֆրանսիա |
| Ժանր | դրամա |
| Թվական | 2011 |
| Լեզու | ֆրանսերեն[2][3] և անգլերեն |
| Ռեժիսոր | Ժան Մարկ Վալլե[1] |
| Պրոդյուսեր | Pierre Even?[1], Marie-Claude Poulin?[1] և Ժան Մարկ Վալլե[1] |
| Սցենարի հեղինակ | Ժան Մարկ Վալլե[1] |
| Դերակատարներ | Վանեսա Պարադի[1], Kevin Parent?[1], Hélène Florent?[1], Էվելին Բրոշու, Claire Vernet?[1], Ժերոմ Կիրշեր, Evelyne de la Chenelière?, Michel Dumont?[1], Նիկոլա Մարի[1], Marin Gerrier?[1], Michel Laperrière?[1], Ժան Մարկ Վալլե, Պասկալ Էլսո[1], Էմանուել Ռիվա[1] և Linda Smith?[1] |
| Օպերատոր | Pierre Cottereau? |
| Մոնտաժ | Ժան Մարկ Վալլե[1] |
| Պատմվածքի վայր | Փարիզ |
| Տևողություն | 120 րոպե |
 Café de Flore (film) Վիքիպահեստում | |
Սյուժե
խմբագրելՖիլմում զուգահեռաբար պատմվում է երկու պատմություն։ Դրանցից մեկը տեղի է ունենում ժամանակակից Մոնրեալում, որտեղ ամուսնալուծված կինը սկզբում փորձում է հավատարիմ մնալ զույգերի միության անխախտելիության մասին իր պատրանքներին (ինքը և իր ամուսինը)։ Սյուժեի երկրորդ մասը զարգանում է 1960-ական թվականների վերջին Փարիզում, որտեղ միայնակ մայրն իրեն ամբողջովին նվիրում է Դաունի համախտանիշով որդուն խնամելուն։ Այս երկու պատմությունները անսպասելի կերպով կապված են բաժանումից տառապող կնոջ միջոցով, ինչն օգնում է նրան ֆիլմի վերջում հաշտվել սիրելի տղամարդու հեռանալու հետ։ Իր փսիխոզի դեմ պայքարի միջոցով նա կարողանում է խոստովանել, որ ամբողջ կյանքում ինքը միամտաբար հավատում էր ստին՝ վերջնականապես թաղելով իր հավատը տղամարդու և կնոջ ճակատագրի մասին կույր ռոմանտիկ պատրանքների հանդեպ։ Նա համարձակվել է ընդունել իր նախկին ամուսնու բացարձակ ազատության փաստը՝ չնայած երկու ընդհանուր երեխա ունենալուն։
Դերերում
խմբագրել| Դերակատար | Դեր |
|---|---|
| Վանեսա Պարադի | Ժակլին |
| Քևին Փարենթ | Էնթոնի Գոդեն |
| Էլեն Ֆլորան | Կարոլ |
| Էվելին Բրոշու | Ռոզա |
| Մարեն Ժերե | Լորան |
| Էլիս Դյուբուա | Վերոնիկա |
| Էվելին դե լա Շենելեր | Ամելի |
| Միշել Դյումոն | Ժուլիեն Գոդեն |
| Լինդա Սմիթ | Լուիզա Գոդեն |
| Ռոզալի Ֆորտե | Անջելինա |
| Միշել Լապերեր | հոգեբան |
| Ջոաննի Կորբեյ Պիշե | Ջուլիետա |
| Պասկալ Էլսո | Պոլ |
Գնահատականներ
խմբագրելՖիլմը քննադատների կողմից արժանացել է մեծ մասամբ դրական գնահատականների[4]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 CineTV (ֆր.)
- ↑ http://en.unifrance.org/movie/32396/cafe-de-flore
- ↑ http://www.hollywoodreporter.com/news/phillipe-falardeaus-monsieur-lazhar-big-297795
- ↑ «Кафе де Флор (Café de flore, 2012) Всё о фильме. Рейтинг, отзывы». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 13-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 7-ին.
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Ֆիլմի պաշտոնական կայք Արխիվացված 2020-09-17 Wayback Machine
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սրճարան դե Ֆլոր (ֆիլմ)» հոդվածին։ |