Վիկտոր Մալյուկ
Վիկտոր Իվանովիչ Մալյուկ (հուլիսի 5, 1961, Ուխտա, Կոմի ԻԽՍՀ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - 2004, Մոսկվա, Ռուսաստան[1]), ռուս սերիական մարդասպան, որը 2000-2001 թվականներին կատարել է 4 սպանություն։
| Վիկտոր Մալյուկ | |
|---|---|
 | |
| Ծննդյան ամսաթիվ | հուլիսի 5, 1961 |
| Ծննդավայր | Ուխտա, Կոմի ԻԽՍՀ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսաստան |
| Մահվան ամսաթիվ | 2004 |
| Մահվան վայր | Մոսկվա, Ռուսաստան |
| Մահվան պատճառ | կախաղան հանելը |
| Պատիժ | ցմահ բանտարկություն |
| Սպանություն | |
Կենսագրություն
խմբագրելՎիկտոր Մալյուկը ծնվել է 1961 թվականի հուլիսի 5-ին Պենզայի մարզի Զեմետչինո ավանում, ավելի ուշ տեղափոխվել է Ուխտա։ Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է քոլեջ, բայց կյանքը այս ոլորտի հետ կապել չի ցանկացել։ Մալյուկն իրեն տաղանդավոր մարդ էր համարում, զբաղվում էր երաժշտությամբ, Մշակույթի պալատում ղեկավարում էր սիրողական անսամբլ։ Համարելով, որ գավառում իր տաղանդը չի կարող գնահատվել, 1998 թվականին Մալյուկը մեկնել է Մոսկվա։ Նա երազում էր հայտնվել ինչ-որ հայտնի խմբում, համերգներ տալ և լավ գումար վաստակել։ Սակայն ամենուր Մալյուկը մերժում էր ստանում։ Նրա փողերը վերջանում են, իսկ Ուխտա վերադառնալ չէր ուզում[2]։
Մալյուկի գումար վաստակելու հիմնական միջոցը կենցաղային տեխնիկայի և էլեկտրոնիկայի առքուվաճառքն էր․ նա գնում էր էժան, անհրաժեշտության դեպքում վերանորոգում և վաճառում ավելի թանկ։ Նույնիսկ այն ժամանակ, երբ Մալյուկը հանցագործություններ էր կատարում, նրա հիմնական եկամուտը հենց սպեկուլյացիան էր, այլ ոչ թե սպանությունն ու թալանը, ինչը թույլ է տալիս ենթադրել, որ դրդված է եղել սպանել ոչ թե անձնական շահից, այլ սպանելու ցանկությունից[2]։
Ժամանակի ընթացքում Մալյուկը փակվել, դարձել է նյարդային և դյուրագրգիռ։ Իսկ երբ նա հասկացել է, որ ստիպված է հույս չդնել երաժշտական խմբերի մասնակցության վրա, դա նրան գցել է անանցանելի դեպրեսիայի մեջ։ Մի անգամ հերթական գործարքի ժամանակ նրան թալանել են։ Դրանից մեկ օր անց նա գնացել է շուկա, որտեղ անհայտ անձանցից գնել է «Beretta» տեսակի ատրճանակ և մի քանի տուփ Մակարով տեսակի ատրճանակի փամփուշտներ[2]։
Հետագայում Մալյուկի գործով քննիչը պատմել է[2]․
|
…Ինձ թվում էր, որ Մալյուկը պարզապես ուզում էր ինքնահաստատվել, այսինքն՝ եթե դու ընդունակ ես սպանելու, ուրեմն արժանի մարդ ես… | 
|
Սպանություն
խմբագրել2000 թվականի նոյեմբերի 23-ին Մալյուկը կատարել է իր առաջին սպանությունը։ Նրա զոհն է դարձել լուսանկարիչ Մաքսիմ Ֆեդանը, որին Մալյուկը դուրս էր կանչել Պրիշվինի փողոցի թիվ 3 տնից՝ իրենից տեսախցիկ գնելու պատրվակով՝ մինչ այդ զանգահարելով նրան հայտարարությամբ։ Մալյուկը չէր պատրաստվում սպանել նրան, բայց երբ Ֆեդանը զայրացնում է նրան իր գեղեցիկ կյանքի մասին պատմություններով, երեք անգամ կրակում է նրա վրա։ Ֆեդանը դուրս է վազել մեքենայից, բայց հետո ընկել ու տեղում մահացել է։ Մալյուկը խլել է տեսախցիկը և հեռացել հանցագործության վայրից։ Մարդասպանին իրենց պատուհաններից տեսել են շրջակա տների երկու բնակիչներ։ Նրանցից մեկը՝ Մեհման Թարվերդիևը, դուրս է վազել փողոց և առանց թալանելու, խլել մահացած Ֆեդանի բջջային հեռախոսը։ Այդ ժամանակ նրան նկատել է ոստիկանության աշխատակիցը։ Թարիվերդիևը ձերբակալվել և հետագայում դատապարտվել է գողության և օգնություն ցույց չտալու համար[2]։
2001 թվականի մայիսին, թերթի գովազդները դիտելիս, մարդասպանը ուշադրություն է հրավիրել «Դատապարտվածը աթոռին» հոդվածի վրա, որը պատմում էր թոշակառու Գալինա Լեբեդևայի խնդիրների մասին, որին անհրաժեշտ ուշադրություն չէր դարձնում նրա խնամակալ Յուրի Ցվետկովը։ 2001 թվականի մայիսի 29-ին Մալյուկը եկել է Լեբեդևայի մոտ, ներկայացել որպես նրա նոր խնամակալ, համակարգչային ընկերությունից պատվիրել թանկարժեք նոութբուք և սպանել ընկերության առաքիչ Ալեքսանդր Կոլեսնիկովին, ով եկել էր Լեբեդևայի հասցեով, այնուհետև գնդակահարել է Լեբեդևին։ Այս կրկնակի սպանությունից հետո նա վերադարձել է հանցագործության վայր, իսկ քննիչներին ներկայացել է այլ անունով։ Նա համոզիչ կերպով անմեղ է ներկայացել, ուստի նրան բաց են թողել։
Երեխայի հերթական զոհը դարձել է 37-ամյա սպեկուլյանտ Վիկտոր Գուսևը։ 2001 թվականի սեպտեմբերի 7-ին Մալյուկը զանգահարել է Գուսևին՝ նոութբուք գնելու մասին հայտարարությամբ, պայմանավորվել է հանդիպել և գործարքից հետո Գուսևին գնդակահարել է թիվ 9 տան վերելակի խցիկում։ Ընդհանուր առմամբ նա արձակել է 6 կրակոց։ Մարդասպանը ձեռք է բերել 950 ԱՄՆ դոլար[3]։
Ձերբակալություն, հետաքննություն և դատավարություն
խմբագրել2002 թվականի մարտի 12-ին Մալյուկը պլանավորել է հինգերորդ սպանությունը։ Նրա զոհը կարող էր դառնալ Ալեքսանդր Գորենցը, ով նոթբուք գնելու մասին հայտարարություն էր արել։ Մալյուկը արձագանքել է հայտարարությանը՝ ներկայանալով որպես Յուրի, որից հետո օպերատիվ աշխատակիցները, արդեն իմանալով Մալյուկի հեռախոսահամարը, անմիջապես մեկնել են հնարավոր հանցագործության վայր, նրանք նաև բջջային հեռախոսով նախազգուշացրել են Գորենցին և հրահանգել, թե նա ինչպես պետք է գործի հետագայում։ Գորենցը զանգահարել է Մալյուկին և 3 ժամով հետաձգել հանդիպումը։ Մարդասպանը համաձայնել է։ 3 ժամ անց Մալյուկը ձերբակալվել է հենց Գորենցի բնակարանում, հանցագործի ծոցում ատրճանակ է եղել։
Վիկտոր Մալյուկին մեղադրանք է առաջադրվել չորս սպանություն կատարելու համար[2]։ Ողջ քննության ընթացքում և դատարանում մարդասպանը ոչինչ չի խոստովանել, բազմաթիվ բողոքներ է գրել բոլոր ատյաններին։ Դատահոգեբուժական փորձաքննությունը պարզել է, որ Վիկտոր Մալյուկը մեղսունակ է և լիովին գիտակցում է իր գործողությունները։
2003 թվականի դեկտեմբերի 26-ին Մոսկվայի քաղաքային դատարանը Վիկտոր Մալյուկին դատապարտել է ցմահ ազատազրկման։ Մոսկվայում երդվյալ ատենակալների դատավարություններից սա առաջին դեպքն էր, երբ բոլոր երդվյալ ատենակալները համաձայնել են մեղադրող կողմի վարկածին[3]։ 2004 թվականի գարնանը Ռուսաստանի Գերագույն դատարանը անփոփոխ է թողել դատավճիռը։
2004 թվականի օգոստոսի 1-ին՝ բանտ ուղարկվելուց մեկ օր առաջ, Վիկտոր Մալյուկը ինքնասպան է եղել սավաններից կախվելու միջոցով[2]։
В массовой культуре
խմբագրել- Դոկումենտալ «Սպանություն գովազդով» ֆիլմը «Հանցագործ Ռուսաստան» շարքից։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Дактилоскопическое и дерматоглифическое исследование папиллярных узоров серийных убийц» (PDF). Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2021 թ․ փետրվարի 14-ին. Վերցված է 2021 թ․ փետրվարի 9-ին.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Документальный фильм «Убийство по объявлению» из цикла «Криминальная Россия»
- ↑ 3,0 3,1 Светлана Гомзикова. (2003 թ․ դեկտեմբերի 16). «Убийца по объявлениям будет сидеть до собственной смерти» (ռուսերեն). Новая газета. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 18-ին. Վերցված է 2010 թ․ սեպտեմբերի 27-ին.