Վլադիմիրի կենտրոնական բանտ
Վլադիմիրի կենտրոնական բանտ, ռուսական բանտ Վլադիմիր քաղաքում վտանգավոր հանցագործների համար, Վլադիմիրի մարզում Ռուսաստանի Դաշնային քրեակատարողական ծառայության բանտ՝ թիվ 2։ Հիմնադրվել է 18-րդ դարի վերջին։
Տեսակ | բանտ և ճարտարապետական հուշարձան |
---|---|
Երկիր | Ռուսաստան |
Տեղագրություն | Վլադիմիր |
Վայր | Վլադիմիր |
Բանտարկյալների քանակ | 1220 |
Բացված | 1783 |
Բանտապետ | Ալեքսեյ Կլիմով |
Պատմություն
խմբագրելԲանտը կառուցվել է կայսրուհի Եկատերինա Երկրորդի հրամանով 1783 թվականին։ 1906 թվականին այն կոչվել է տաժանակիր աշխատանքի կենտրոնական բանտ[1][2]։ Այնտեղ պահել են քաղբանտարկյալներին։ 1825 թվականին կառուցված տարանցիկ բանտի շենքը այժմ Վլադիմիրի թիվ 1 քննչական մեկուսարանն է։
1921 թվականի սկզբին Վլադիմիրի բանտը դարձել է հատուկ նշանակության քաղաքական մեկուսարան։
Վլադիմիրի բանտը մտել է «հատուկ ճամբարների և բանտերի» համակարգի մեջ։ Այն ստեղծվել է ԽՍՀՄ Մինիստրների խորհրդի 1948 թվականի փետրվարի 21-ի «Հատուկ վտանգավոր պետական հանցագործներին զսպելու համար ՆԳԺԿ խիստ ռեժիմի ճամբարների կազմակերպման մասին» որոշման հիման վրա։ Նախատեսված է եղել դիվերսանտներ, ահաբեկիչներ, տրոցկիստներ, մենշևիկներ, սոցիալիստ-հեղափոխականներ, անարխիստներ, ազգայնականներ, սպիտակ էմիգրանտներ և այլ հակասովետական կազմակերպությունների անդամներ, ինչպես նաև նրանց հակասովետական կապերի և թշնամական գործունեության համար վտանգ ներկայացնող անձանց պահելու համար։ Պաշտոնական փաստաթղթերում նշված է եղել որպես «ԽՍՀՄ Պետական անվտանգության կոմիտեի Վլադիմիրի հատուկ նշանակության բանտ»։
Ներկա իրավիճակ
խմբագրել1996 թվականին բանտի տարածքում ստեղծվել է թանգարան, որի նյութերը տրամադրվել է Վլադիմիր-Սուզդալյան թանգարան-արգելոցին։ Ցուցահանդեսի հեղինակը Վ. Է. Գուրինովիչն է։
«Վլադիմիրի կենտրոնական» անվանումը լայնորեն հայտնի է դարձել Ռուսաստանում՝ շնորհիվ ռուսական շանսոնի կատարող Միխայիլ Կրուգի նույնանուն երգի։ Անունը արտացոլվել է օտար մշակույթում, երբ իտալական «Spiritual Front» խումբը ձայնագրել է «Վլադիմիրի կենտրոնական» երգը (ըստ խմբի ղեկավար և երգահան Սիմոնե Սալվատորիի՝ նա գրել է այն նույնիսկ նախքան Կրուգի երգը լսելը)[3]։
Վլադիմիրի բանտի գրադարան
խմբագրելՎլադիմիրի բանտը նաև գրքերի համար է բանտ եղել։ Այստեղ են բերվել ձերբակալվածների ունեցվածքից ապօրինի առգրավված մասնավոր գրադարաններ։ Հաշվի առնելով շատ ձերբակալվածների, նրանց նախկին պաշտոնների և կրթության բարձր մակարդակը՝ մասնավոր գրադարանները (ներառյալ օտար լեզուներով) Կրեմլի համար վտանգավոր են համարվել։ Հետևաբար, գրքերն այստեղ նույնպես բանտարկյալներ էին։
Բանտի ղեկավարներ
խմբագրելԱյս բաժինը կազմվել է Ի. Վ. Զակուրդաևի «Վլադիմիրի Կենտրոնական բանտ։ Վլադիմիրի բանտի պատմությունը» գրքի հիման վրա։
- Տ. Մ. Օլեյնիկ, կապիտան, 1902
- Դ. Դ. Աֆոնսկի, կոլեգիալ խորհրդական, 1903
- Բ. Մ. Իմշենեցկի, կապիտան, 1905-1908
- Մ. Ֆ. Պարֆյոնով, փոխ-կապիտան, 1909
- Ա. Ի. Վասիլև, կոլեգիալ ատենակալ, 1910
- Մ. Պ. Սինայսկի, պորուչիկ, 1911
- Պ. Ա. Դավիդով, կոլեգիալ ատենակալ, 1912
- Ա. Ի. Գավեման, կապիտան, 1913-1917
1917 թվականի հեղափոխությունից հետո
խմբագրել- Կոստենկո, մարզային մեկուսարանի պետ, 1926
- Մելբրատ, 1927
- Ժ. Ե. Դուպոր, 1937-1938
- Պ. Ռ. Գոլենյաև, 1938[4]
- Օ. Վ. Ժելվակ, Պետանվտանգության փոխգնդապետ, 1948-1949
- Մ. Ի. Ժուրավլյով, Պետանվտանգության փոխգնդապետ, 1949-1953
- Ս. Վ. Բեգուն, Զինված ուժերի փոխգնդապետ, 1953-1955
- Մ. Ա. Դեդին, Զինված ուժերի գնդապետ, 1959-1961
- Դ. Յա. Մելնիկով, Զինված ուժերի գնդապետ, 1961-1964
- Վ. Ֆ. Զավյալկին, Զինված ուժերի գնդապետ, 1964-1976
- Ա. Պ. Ուգոդին, Զինված ուժերի գնդապետ, 1976-1983
- Յու. Ն. Կարպով, Զինված ուժերի գնդապետ, 1983-1984
- Վ. Կ. Գորշկով, Զինված ուժերի գնդապետ, 1986-1994
- Վ. Վ. Մամչուն, Զինված ուժերի գնդապետ, 1994-1995
- Վ. Յա. Տիխենկո, Զինված ուժերի գնդապետ, 1995-1999
- Ս. Ա. Մալինին, Զինված ուժերի գնդապետ, 1999-2003
- Վ. Ա. Միշչենկով, Զինված ուժերի գնդապետ, 2003-2009
- Ս. Պ. Բոգինիչ, Զինված ուժերի գնդապետ, 2009-2011
- Ի. Ա. Կուլագին, Զինված ուժերի գնդապետ, 2011 թվականից
- Ա. Ն. Կլիմով, 2017 թվականից մինչ օրս[5]
Հայտնի բանտարկյալներ
խմբագրել1917 թվականի հեղափոխությունից առաջ
խմբագրել- Վ. Մ. Անդրոնիկով, հեղափոխական
- Մ. Վ. Ֆրունզե, հեղափոխական
Խորհրդային տարիներին
խմբագրելՈւկրաինացիներ
խմբագրել- Կ. Ի. Օսմակ, Ուկրաինայի ազատագրական խորհրդի նախագահ
- Կ. Կ. Շեպտիցկի, Ուկրաինական հունական կաթոլիկ եկեղեցու վարդապետ (1949–1951)
- Եվ. Ստ. Պրիշլյակ, Լվովի մարզի ՕՈւՆ-ՈւՊԱ-ի անվտանգության տարածաշրջանային պատասխանատու, Լվովի մասնաճյուղի ՕՈՒՆ-ի տարածաշրջանային ղեկավար
- Ալֆրեդ Բիզանց, ավստրիացի և ուկրաինացի ռազմական գործիչ, Ուկրաինայի Ժողովրդական Հանրապետության բանակի փոխգնդապետ, «Գալիչինա» դիվիզիայի ռազմական կառավարման ղեկավար (գնդակահարվել է 1951 թվականին)
- Օլեքսա Տիխի, ուկրաինացի այլախոհ, իրավապաշտպան, ուսուցիչ, լեզվաբան և Ուկրաինական Հելսինկյան խմբի (ՈւՀԽ) հիմնադիր անդամ
- Զ. Մ. Կրասիվսկի, ուկրաինացի բանաստեղծ, գրող, Ուկրաինայի ազգային ճակատի և ՈւՀԽ-ի անդամ, Խորհրդային Ուկրաինայում Ուկրաինայի ազգային ճակատի վերջին ղեկավարը (1968-1971)
- Ի. Գ. Սոկուլսկի, ուկրաինացի բանաստեղծ, գրող, «Դնեպրոպետրովսկի ստեղծագործական երիտասարդության նամակ»-ի հեղինակներից մեկը, ՈւՀԽ-ի անդամ (1971)
Բալթյան երկրների առաջնորդներ
խմբագրել- Անտանաս Մերկիս, Լիտվայի վարչապետ
- Մ. Ա. Մերկիս (Մերկենե), Ա. Մերկիսի կինը
- Գ. Ա. Մերկիս, Ա. Մերկիսի և Մ. Մերկենեի որդին
- Յուոզաս Ուրբշիս, Լիտվայի արտաքին գործերի նախարար
- Մ. Ֆ. Ուրբշիս (Ուրբշենե), Ուրբշիսի կինը
- Վ. Մ. Մունտերս, Լատվիայի արտաքին գործերի նախարար
- Ն. Ալ. Մունտերս, Վ. Մունտերսի կինը
- Յանիս Բալոդիս, Լատվիայի նախագահի տեղակալ և Պաշտպանության նախարար
- Էլ. Յու. Բալոդիս, Բալոդիսի կինը
- Յոհան Լայդոներ, գեներալ, Էստոնիայի բանակի հրամանատար (1952 թվականի ապրիլի 30, մահացել է բանտում 1953 թվականի մարտի 13-ին)
- Մ. Ա. Լայդոներ, Լայդոների կինը
- Ալեքսանդրաս Ստուլգինսկիս, Լիտվայի 2-րդ նախագահ
- Ստասիս Շիլինգաս, Ադոմասի որդին, Արդարադատության նախարար, Լիտվայի Հանրապետության պետական խորհրդի անդամ
- Յուոզաս Տոնկունաս, Լիտվայի կրթության նախարար
Իոսիֆ Ստալինի հարազատներ
խմբագրել- Եվ. Ալ. Ալիլուևա, Ստալինի կնոջ՝ Նադեժդա Ալիլուևայի եղբոր կինը
- Ա. Ս. Ալիլուևա, Ստալինի կնոջ՝ Նադեժդա Ալիլուևայի քույրը
- Վ. Ի. Ստալին, Ստալինի որդին, ավիացիայի գեներալ-լեյտենանտ (1956–1958)
Միութենական հանրապետություններ
խմբագրել- Գարեգին Նժդեհ, հայ զինվորական և պետական գործիչ (1948 թվականի ապրիլի 24-ից 1952 թվական և 1953-1955 թվականներ, մահացել է Վլադիմիրի բանտում 1955 թվականի դեկտեմբերի 21-ին)
- Սաիդ Ռիզո Ալի զադե, տաջիկ մշակութային գործիչ
- Սիմոն Գոգոբերիձե, վրաց սոցիալ-դեմոկրատ
- Մորդեհայ Դուբին, մինչև 1940 թվականը Լատվիայի հրեական համայնքի ղեկավար
- Մ. Գ. Կուկոբակա, բելառուս այլախոհ և իրավապաշտպան
- Մուհամմեդ Գաբդուլխայ Կուրբանգալիև, բաշկիր ազգային գործիչ և հոգևոր առաջնորդ
Օտարերկրյա քաղաքացիներ
խմբագրել- Յանոշ Կադար, հունգար կուսակցական և պետական գործիչ[6]
- Ֆ. Հ. Պաուերս, ամերիկացի ռազմական օդաչու (1960-1963)
- Ժակ Ռոսի, խորհրդային լրտես, ֆրանսիացի պատմաբան[7]
- Յան Ստանիսլավ Յանկովսկի, Երկրորդ աշխարհամարտի տարիներին Լեհաստանի դիմադրության նշանավոր ներկայացուցիչ, մահացել է բանտում
Երրորդ Ռեյխի հրամանատարներ
խմբագրել- Մաքսիմիլիան դե Անջելիս, հրետանու գեներալ, 2-րդ տանկային բանակի հրամանատար
- Ադոլֆ Հայնց Բեկերլե, Բուլղարիայում Գերմանիայի դեսպան
- Ֆրանց Բենտիվենի, «Աբվեր» ռազմական հակահետախուզության ղեկավար
- Հելմուտ Վեյդլինգ, Բեռլին քաղաքի վերջին պարետ
- Գյունտեր Գուզե, ծովակալ
- Էվալդ ֆոն Կլայստ, դաշտային մարշալ (մահացել է բանտում 1954 թվականին)
- Էռնստ Քրաֆտ, թիկունքի ծովակալ
- Հանս Ռատտենգուբեր, Ադոլֆ Հիտլերի թիկնազորի պետ
- Հանս-Էրիխ Ֆոս, փոխ-ծովակալ
- Ֆերդինանդ Շերներ, դաշտային մարշալ
Ճապոնական ռազմագերիներ
խմբագրել- Սյուն Ակիկուսա, ճապոնական բանակի գեներալ-մայոր, Հարբինում գտնվող ռազմական առաքելության ղեկավար
- Սիգերու Մայնո, Մանջոու-Գոյի Արդարադատության նախարարի տեղակալ (Մանջուրիա նահանգ)
- Ի Ջի Յույ, Ճապոնական բանակի գեներալ-լեյտենանտ, «Կիո-Վա-Կայ»-ի աշխատակազմի ղեկավար, «Կարմիր սվաստիկա» կրոնական համայնքի ղեկավար
Այլ հայտնի բանտարկյալներ
խմբագրել- Դ. Լ. Անդրեև, գրող և փիլիսոփա
- Ի. Զ. Բեգուն, իրավապաշտպան
- Լ. Ի. Բորոդին, գրող
- Վ. Կ. Բուկովսկի, իրավապաշտպան
- Ե. Վ. Դավիդով, իրավապաշտպան
- Պ. Դ. Դոլգորուկով, քաղաքական և հասարակական գործիչ, իշխան
- Վ. Վ. Կրյուկով, գեներալ-լեյտենանտ
- Կ. Ա. Լյուբարսկի, իրավապաշտպան
- Ս. Օ. Լյանդրես, լրագրող (1942)
- Գ. Մ. Մայրանովսկի, Պետանվտանգության թունաբանական լաբորատորիայի վարիչ
- Ստ. Ս. Մամուլա, ԽՍՀՄ ՆԳԺԿ նախարարի տեղակալ
- Բ. Գ. Մենշագին, գերմանական օկուպացիայի տարիներին Սմոլենսկի և Բոբրույսկի քաղաքապետ
- Վ. Վ. Պարին, ակադեմիկոս
- Լ. Լ. Ռակով, պատմաբան, արվեստաբան, թանգարանի աշխատակից, դրամատուրգ
- Ալ. Ի. Ռոմանով, սովետական այլախոհ
- Լ. Ա. Ռուսլանովա, երգչուհի (1950–1953)
- Պ. Ա. Սուդոպլատով, ՊԱԿ-ի գեներալ-լեյտենանտ (1958–1968)
- Գ. Գ. Սուպերֆին, իրավապաշտպան
- Զ. Ա. Ֆյոդորովա, դերասանուհի
- Կ. Ի. Խադեև, փիլիսոփա
- Բ. Ա. Շամաև, Գորլագի 3-րդ գոտու գործադուլային հանձնաժողովի նախագահ
- Վ. Վ. Շուլգին, քաղաքական և հասարակական գործիչ
- Նաթան Շչարանսկի, իրավապաշտպան
- Ն. Ի. Էյթինգոն, ՆԳԺԿ գեներալ-մայոր
Գրականություն
խմբագրել- Galanshina, Tatʹi︠a︡na Georgievna.; Галаншина, Татьяна Георгиевна. (2007). Vladimirskiĭ t︠s︡entral. Moskva: ĖKSMO. ISBN 978-5-699-20587-5. OCLC 122513356.
- ՄՍՀ
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Տաժանակիր աշխատանքի կենտրոնական բանտ (ռուս.՝ централ, հն.) (Ալեքսանդրովի, Տոբոլսկի, Իլեցկի, Ռիգայի, Նիկոլաևի, Նովոբորիսոգլեբի, Նովոբելգորոդի, Օրլովի, Վլադիմիրի և այլն)
- ↑ «Владимирский централ, ветер денежный // Новые Известия, 2005». Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ մարտի 17-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 9-ին.
- ↑ Սիմոնե Սալվատորիի հարցազրույցը zvuki.ru երաժշտական հարթակին
- ↑ 1939 թվականին պետի տեղակալ Բուտիրսկի բանտում
- ↑ Հանրահայտ Վլադիմիրի կենտրոնական բանտը. որտեղ է գտնվում, լուսանկարներ և պատմություն
- ↑ «Ժակ Ռոսի, [[Գուլագ]]-ի ուղեցույց, հ. 1, Մոսկվա, Պրոսվետ, 1991, էջ 37» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2020 թ․ նոյեմբերի 1-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 9-ին.
- ↑ AAJR — Chronologie Արխիվացված 2013-06-06 Wayback Machine(ֆր.)
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Վլադիմիրի կենտրոնական բանտ՝ հանրահայտ բանտ Ռուսաստանում Արխիվացված 2020-08-07 Wayback Machine
- Ռուսաստանի բանտերի ուղեցույց // Материал аналитического еженедельника Коммерсантъ-Власть. 17(620), 02.05.2005
- Վ. Գուրինովիչ, Վլադիմիրի բանտը և քաղաքական բռնաճնշումներ
- Վլադիմիրի կենտրոնական բանտ // Родная газета № 47(133), 09.12.2005
- В. Куликов. Хорошо сидим // Российская газета, 2005. № 3905
- Բանտի վարչական շենքի լուսանկար
- Վլադիմիրի բանտը որպես ռուսական բանտի հայելի
- Վլադիմիրի բանտի պատմություն
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վլադիմիրի կենտրոնական բանտ» հոդվածին։ |