Քերովբե Սպենյան (1817, Կոստանդնուպոլիս, Օսմանյան կայսրություն - 1886, Վիեննա, Ավստրո-Հունգարիա), հայ բանասեր, լեզվաբան։ Վիեննայի Մխիթարյան միաբանության անդամ, քահանա (1838)։ Սպենյանը եղել է դասական հայերենի գյուտի մասնակիցներից, որոնք որակապես տարբերել են V դարի և հետագա շրջանի գրական հայերենը։ Այդ սկզբունքով էլ Սպենյանը գրել է «Ուսումն դասական հայերեն լեզվի» աշխատությունը, որը վերամշակել, լրացրել և 1920 թվականին լույս է ընծայել Հակովբոս Տաշյանը իբրև համանուն մեկ այլ աշխատության մաս՝ «Առաջին դպրություն, անգիր ժամանակք» վերնագրով։ Սպենյանը գրել է նաև աստվածաբանական աշխատություն (աշխարհաբարով) և «Քերականություն գերմաներեն լեզվի» (1844) դասագիրքը[1]։
↑«Ով ով է։ Հայեր» հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, գլխավոր խմբագիր՝ Հովհաննես Այվազյան, Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, Երևան, 2007։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 69)։
