Անրի Լաֆոնտեն (ֆր.՝ Henri La Fontaine, ապրիլի 22, 1854(1854-04-22)[1][2][3], Բրյուսել, Բելգիա - մայիսի 14, 1943(1943-05-14)[1][2], Վոլյուվե Սեն Լամբեր, Բրյուսել, Բելգիա[4]), բելգիացի իրավաբան, 1907-1943 թվականներին Խաղաղության միջազգային բյուրոյի նախագահ, 1913 թվականի Խաղաղության Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր։

Անրի Լաֆոնտեն
Դիմանկար
Ծնվել էապրիլի 22, 1854(1854-04-22)[1][2][3]
ԾննդավայրԲրյուսել, Բելգիա
Մահացել էմայիսի 14, 1943(1943-05-14)[1][2] (89 տարեկան)
Մահվան վայրՎոլյուվե Սեն Լամբեր, Բրյուսել, Բելգիա[4]
Քաղաքացիություն Բելգիա
Մայրենի լեզուֆրանսերեն
ԿրթությունԲրյուսելի ազատ համալսարան
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ, փաստաբան, մատենագետ, խաղաղապահ, կանանց իրավունքների պաշտպան և իրավաբան
Զբաղեցրած պաշտոններprovincial senator?, provincial senator?, provincial senator? և Q126833858?
Պարգևներ և
մրցանակներ
 Henri La Fontaine Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

խմբագրել

Լաֆոնտենը ծնվել է 1854 թվականին Բրյուսելում։ 1877 թվականին, ավարտելով Բրյուսելի Ազատ համալսարանը, ստացել է իրավագիտության դոկտորի աստիճան, սկսել է աշխատել որպես իրավաբան Բրյուսելի վերաքննիչ դատարանում։ 1893 թվականին ստացել է միջազգային իրավունքի պրոֆեսորի կոչում և երկու տարի անց ընտրվել Բելգիայի Սենատի անդամ՝ որպես Սոցիալիստական ​​կուսակցության անդամ։ Զբաղեցրել է Սենատի փոխնախագահի պաշտոնը 1919-1932 թվականներին։ 1895 թվականին Փոլ Օտլետի հետ հիմնել է Փաստաթղթերի պալատը (որին փոխարինել է 1907 թվականին Միջազգային ասոցիացիաների միությունը), իսկ ավելի ուշ նրա հետ համագործակցելով՝ ստեղծել է տեղեկատվության դասակարգման համակարգ, որը կոչվում է Համընդհանուր տասնորդական դասակարգում։ Փոլ Օտլետի հետ նա եղել է «Mundaneum» տեղեկատվական շտեմարանի ստեղծողը, որը նաև կոչվում է «գիտելիքների քաղաք»:

Ինտերնացիոնալիստ Լաֆոնտենն աջակցել է Ազգերի լիգային և նաև հանդես է եկել զինաթափման և միջազգային վեճերի լուծման օգտին արբիտրաժի միջոցով: Ներգրավված է եղել Խաղաղության միջազգային բյուրոյի գործունեության մեջ, որտեղ նախագահել է 1907 թվականից։ Իր աշխատանքի համար 1913 թվականին արժանացել է Խաղաղության Նոբելյան մրցանակի՝ «որպես Եվրոպայում հանուն խաղաղության ժողովրդական շարժման իսկական առաջնորդ»։ Լաֆոնտենը եղել է Բելգիայի պատվիրակության անդամ 1919 թվականին Փարիզի խաղաղության կոնֆերանսում և նաև ներկայացրել է իր երկիրը Ազգերի լիգայի վեհաժողովում 1920 թվականին։

Ընդունվել է Բելգիայի Մեծ Արևելքի Բրյուսելի մասոնական «Les Amis Philanthropes» թիվ 1 մասոնական օթյակ։ Եղել է Մարդու իրավունքների միջազգային խառը մասոնական կարգի Բելգիայի ֆեդերացիայի հիմնադիրներից մեկը[7][8]։

Մահացել է 1943 թվականին Բրյուսելում 89 տարեկան հասակում։

Ներկայացված է 1999 թվականի Բելգիայի փոստային նամականիշի վրա:

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  3. 3,0 3,1 Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedija (хорв.)LZMK, 1999. — 9272 p.
  4. 4,0 4,1 4,2 ODIS — 2003.
  5. The Nobel Peace Prize 1913Nobel Foundation.
  6. Table showing prize amountsNobel Foundation, 2019.
  7. Histoire d’une loge: Les Amis Philanthropes de 1876 à 1998, Les Amis Philanthropes, Bruxelles, 1999
  8. Les Amis Philanthropes à l’Orient de Bruxelles: Histoire d’une loge des origines à 1876, Association des Amis Philanthropes, Bruxelles, 1972

Արտաքին հղումներ

խմբագրել
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անրի Լաֆոնտեն» հոդվածին։