Արամոյի բարբառ

Արամոյի բարբառ - հայերենի այսպես կոչված հա ճյուղին պատկանող բարբառ։

Նշվում են հետևյալ հատկանիշները՝ ներկան կազմվում է հա մասնիկով (հäյհäմբրէյմ-համրում եմ). պայթական բաղաձայնների համակարգը ենթարկվում է տեղաշարժ-տեղափոխության (բ→պ, դ→տ, պ→բ, տ→դ և այլն). որոշյալ հայցականը կազմվում է զ նախդիրով. ձայնավորական համակարգով խիստ տարբերվում է գրաբարից. ունի էյր, նէյր, ա՛ք, ա՛ունք և այլ հոգնակիներ. հիմնականում պահպանել է ուղղական, սեռական, բացառական հոլովները։

Խոսվում է Արամո գյուղում, որը գտնվում է հյուսիսային Սիրիայում^[1]։

Ծանոթագրություններ

↑ Հ. Զ. Պետրոսյան, Ս. Ա. Գալստյան, Թ. Ա. Ղարագյուլյան (1975). Լեզվաբանական բառարան. Երևան: ՀՍՍՀ ԳԱ հրատարակչություն. էջ 29.{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)

Գրականություն

Ղարիբյան Ա․, Հայերենի նորահայտ բարբառների մի նոր խումբ, Երևան, 1958։
Ջահուկյան Գ․, Հայ բարբառագիտության ներածություն, Երևան, 1972։
«ՀԱՅՐ ՄԵՐ»-Ը ՍԻՐԻԱՅԻ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԱՐԱՄՈ ԳՅՈՒՂԻ ԲԱՐԲԱՌՈՎ

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 687)։

[1] Հ. Զ. Պետրոսյան, Ս. Ա. Գալստյան, Թ. Ա. Ղարագյուլյան (1975). Լեզվաբանական բառարան. Երևան: ՀՍՍՀ ԳԱ հրատարակչություն. էջ 29.{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)

[1]