Գեորգի Գարանյան
Գեորգի Արամի Գարանյան (օգոստոսի 15, 1934[3][2], Մոսկվա, ԽՍՀՄ - հունվարի 11, 2010[1][2], Կրասնոդար, Ռուսաստան), ազգությամբ հայ խորհրդային սաքսոֆոնահար, կոմպոզիտոր։ ՌԴ ժողովրդական արտիստ (1993)[4]։
| Գեորգի Գարանյան | |
|---|---|
 | |
| Հիմնական տվյալներ | |
| Ծնվել է | օգոստոսի 15, 1944 Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
| Երկիր |  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան |
| Մահացել է | հունվարի 11, 2010 (65 տարեկանում) Կրասնոդար, Ռուսաստան |
| Գերեզման | Վագանկովյան գերեզմանատուն |
| Ժանրեր | ջազ |
| Մասնագիտություն | կոմպոզիտոր, դիրիժոր, սաքսոֆոնահար և ջազ երաժիշտ |
| Գործիքներ | սաքսոֆոն |
| Կրթություն | Մոսկվայի պետական տեխնոլոգիական համալսարան |
| Անդամակցություն | ԽՍՀՄ կոմպոզիտորների միություն |
| Պարգևներ |    և  |
ԽՍՀՄ կինեմատոգրաֆիստնրի միության անդամ (1975), ՌԴ կինեմատոգրաֆիստնրի միության անդամ (1996), ՌԴ պետական մրցանակի դափնեկիր (2000)։
Կենսագրություն
խմբագրելԳեորգի Գարանյանը ծնվել է Մոսկվայում։ Երաժշտական գործունեությունն սկսել է Յուրի Սաուլսկիի և Օլեգ Լունդստրեմի նվագախմբում։ 1957 թվականին ավարտել է Մոսկվայի պետական տեխնոլոգիական համալսարանը[5]։ 1958 թվականից, որպես մենակատար և նվագակցող, հանդես է եկել ջազային և էստրադային նվագախմբերում, նվազել ալտ և սաքսոֆոն, 1966-1973 թվականներին աշխատել է Վադիմ Լյուդվիգովսկու երաժշտական էստրադային նվագախմբում, 1973-1982 թվականներին ղեկավարել է «Մելոդիա» նվագախումբը։ Նվագախմբի առաջին ձայնասկավառակը վաճառվել է 4 միլիոն օրինակով։ Նրա ղեկավարած տարիներին ձայնագրվել է 16 անհատական և 9 նվագախմբի ձայնասկավառակներ[6]։
1973-1976 թվականներին եղել է ԽՍՀՄ կինեմատոգրաֆիայի սիմֆոնիկ նվագախմբի ղեկավար։ Վարել է «Գեորգի Գարանյանի ջազ-ակումբը» հաղորդումը։ Ստացել է բազմաթիվ մրցանակներ ջազային փառատոններում` Պրահա, Բոմբեյ, Հավանա, Վարշավա, Իսրայել, Ֆինլանդիա։ Գրել է նաև թատերական ներկայացումների երաժշտություններ։ 1991 թվականին Մոսկվայում, 1998 թվականին Կրասնոդարում հիմնել է ջազային նվագախմբեր, 2003-2006 թվականներին ղեկավարել է Մոսկվայի Օլեգ Լունդստրեմի անվան պետական կամերային ջազ նվագախումբը։ Եղել է Մոսկվայի կրկեսի գլխավոր դիրիժորը։
Սաքսոֆոնով գործեր է նվագել հանրահայտ խորհրդային ֆիլմերում՝ «Ադամանդե ձեռքը», «Մենք ջազից ենք», «Աշնանային բլյուզ» և «Դե սպասիր» մուլտֆիլմ։ Գրել է կինոերաժշտություն՝ «Իրիկնային լաբիրինթոս» 1981, «Նրա երիտասարդության դեղատոմսը», 1984 (երկուսն էլ՝ Մոսֆիլմ)։
Պարգևներ, մրցանակներ, անդամակցություն
խմբագրելՄահ
խմբագրելՄահացել է Կրասնոդարում, սրտի կաթվածից։ Թաղված է Մոսկվայի Վագանկովոյի գերեզմանատանը[10]։
Ընտանիք
խմբագրել- Հայրը՝ Արամ Գեորգիի Գարանյան (1902-1976)
- Մայրը՝ Վերա Պետրովնա Կորչինա (1910-1986)
- Կինը՝ Իննա Մյասնիկովա (1988 թվականին մեկնել է ԱՄՆ)
- Կինը՝ Նելլի Զակիրովա
- Երեխաներ՝ Նատալյա (1960), Կարինա (1971), Վերոնիկա (1982, Նելլի Զակիրովայի դուստրը)
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 http://news.allaboutjazz.com/news.php?id=47744
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Discogs — 2000.
- ↑ Internet Movie Database — 1990.
- ↑ Награждён указом президента России № 985 от 3 июля 1993 года(չաշխատող հղում)
- ↑ «Биография». garanian.ru (անգլերեն). Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 12-ին.
- ↑ «Գեորգի Գարանյան. ռուսական ջազի պիոներ». Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 15-ին.(չաշխատող հղում)
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005.
- ↑ «Указ Президента РФ от 22.11.1999 № 1557 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 15-ին.
- ↑ «Указ Президента РФ от 13.09.2004 № 1162 «О награждении орденом „За заслуги перед отечеством" IV степени Гараняна Г. А.»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ օգոստոսի 11-ին. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 15-ին.
- ↑ «Մահացել է Գեորգի Գարանյանը». «Ազատ Եվրոպա/Ազատություն» ռադիոկայան. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 15-ին.
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Պաշտոնական կայք(չաշխատող հղում)