Գեորգի Կևորկով
հայ դերասան
Գեորգի Ստեփանի Կևորկով (Գևորգյանց, մարտի 10, 1955, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - մարտի 1, 2021[1], Երևան, Հայաստան), հայ կինոռեժիսոր, դերասան։ Հայաստանի արվեստի վաստակավոր գործիչ (2016)։
Գեորգի Կևորկով | |
---|---|
Ծնվել է | մարտի 10, 1955 |
Ծննդավայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
Մահացել է | մարտի 1, 2021[1] (65 տարեկան) |
Մահվան վայր | Երևան, Հայաստան |
Կրթություն | Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ |
Քաղաքացիություն | Հայաստան |
Մասնագիտություն | դերասան և ռեժիսոր |
Ծնողներ | հայր՝ Ստեփան Կևորկով |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Ստեփան Կևորկովի որդին է, Ռուբեն Գևորգյանցի եղբայրը։
Կրթություն
խմբագրել1977 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի ռեժիսորական ֆակուլտետը, 1982 թվականին՝ Մոսկվայի բարձրագույն ռեժիսորական դասընթացները (Էլդար Ռյազանովի արվեստանոց)։ 1983 թվականից՝ Հայֆիլմի ռեժիսոր։ 1991-2002 թվականներին դասավանդել է ՀՊՄՀ-ում, 2002 թվականից՝ Երևանի թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտում[3]։ Նկարահանվել է «Օտար խաղեր» (1986), «Каталажка» (1990), «Գնեք թույն» (1997) ֆիլմերում։
Ֆիլմեր
խմբագրելՌեժիսոր
խմբագրել- «Պատահար հուլիսին», 1982, (Ռուբեն Գևորգյանցի հետ, Հայֆիլմ)
- «Գիշերվա փայլող կրակ», 1983, (Ռոբերտ Գևորգյանցի հետ, Հայֆիլմ)
- «Քանի դեռ ապրում ենք», 1986, (Ռուբեն Գևորգյանցի հետ, Հայֆիլմ)
- «Սպիտակ ոսկոր», 1988, (Ռուբեն Գևորգյանցի հետ, Հայֆիլմ)
- «Գողը», 1993, (Ռուբեն Գևորգյանցի հետ, Հայֆիլմ)
- «Քույրիկը Լոս Անջելեսից», 1993, (Ռուբեն Գևորգյանցի հետ, Հայֆիլմ)
- «Փոքրիկ բանտը», 1990, Օդեսայի կինոստուդիա
- «Ո՞ւմ մասին է հոգում բանտը», 1991, Օդեսայի կինոստուդիա
Սցենարիստ
խմբագրել- «Գնեք թույն», 1997 (կարճամետրաժ, Հայաստան)
- «Քույրիկը Լոս Անջելեսից», 1993, (ԱՄՆ, Հայաստան)
- «Գողը», 1993, (կարճամետրաժ, Հայաստան)
- «Պատահար հուլիսին», 1982, (կարճամետրաժ)
- «Գարսևանն արձակուրդում է», 1977
Պարգևներ
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 Մահացել է արվեստի վաստակավոր գործիչ Գեորգի Կևորկովը
- ↑ Գ. Ս. ԿԵՎՈՐԿՈՎԻՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱՐՎԵՍՏԻ ՎԱՍՏԱԿԱՎՈՐ ԳՈՐԾՉԻ ՊԱՏՎԱՎՈՐ ԿՈՉՈՒՄ ՇՆՈՐՀԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005.