Էմիլ Դիլանյան

օդաչու, էլեկտրամոբիլներ ստեղծող
Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Դիլանյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Էմիլ Մարկոսի Դիլանյան (դեկտեմբերի 31, 1917(1917-12-31), Երևան, Անդրկովկասյան կոմիսարիատ, Անդրկովկաս - ապրիլի 12, 1986(1986-04-12)), հայ սովետական էլեկտրատեխնիկայի մասնագետ, բարձրագույն դպրոցի մանկավարժ, ԽՍՀՄ առաջին էլեկտրամոբիլների ստեղծող, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ռազմաճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) գործողությունների մասնակից, կործանիչ-օդաչու[1]։ Եղել է Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական ինստիտուտի էլեկտրատեխնիկայի ֆակուլտետի դեկան (1956-1961)։

Էմիլ Դիլանյան
դեկտեմբերի 31, 1917(1917-12-31) - ապրիլի 12, 1986(1986-04-12) (68 տարեկան)
ԾննդավայրԵրևան, Անդրկովկասյան կոմիսարիատ, Անդրկովկաս
ԿրթությունԵյսկի բարձրագույն ավիացիոն օդաչուական ուսումնարան (1939)
Պարգևներ
Կարմիր դրոշի շքանշան «Հայրենական պատերազմի» I աստիճանի շքանշան Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան և Կարմիր Աստղի շքանշան

Կենսագրություն

խմբագրել

Էմիլ Դիլանյանը ծնվել է ծառայողի ընտանիքում։ 1921 թվականին դեռևս երիտասարդ տարիքում մահացել է նրա հայրը։ Էմիլը ունեցել է երկու քույր՝ Հասմիկը և Արզիկը։ Նրան և քույրերին մայրը՝ Վարդուհին, միայնակ է մեծացրել։ Էմիլը 1935 թվականին ավարտել է միջնակարգ դպրոցը և մեկնել հորեղբոր մոտ՝ Դնեպրոպետրովսկ։ Նա այնտեղ ընդունվել է Դնեպրոպետրովսկի համալսարանի շինարարական ֆակուլտետի նախապատրաստական բաժինը։ Էմիլը 1936 թվականին վերադարձել է Երևան և ընդունվել Պոլիտեխնիկական ինստիտուտ։ Դրան զուգահեռ զբաղվել է նաև աերոակումբով։ Ավարտել է Յեյսկի ավիացիոն դպրոցը և դասավանդել այնտեղ։

Ռազմական գործունեություն

խմբագրել

Էմիլ Դիլանյանը 1937 թվականին զորակոչվել է Կարմիր բանակ։ Նա 1942 թվականի մարտից Հյուսիսային նավատորմի ռազմաօդային ուժերում պայքարել է Նացիստական Գերմանիայի ռազմական ուժերի դեմ՝ օդից ծածկելով Մուրմանսկի հիմքը և հյուսիսային ավտոշարասյուները։ Եղել է բանակի թևի հրամանատար։ Նա մասնակցել է 15 օդային մարտերի, որոնցում անձամբ խոցել է թշնամու 4 ինքնաթիռ։ 1942 թվականի օգոստոսի 5-ին օդային մարտերից մեկում խոցվել է, սակայն վիրավոր վիճակում կարողացել է վերադառնալ ստորաբաժանման վայր[2]։ Նրա ձախ ձեռքը անդամահատել են ուսից [Ն 1]:

Ուսում և աշխատանքային գործունեություն

խմբագրել

Ռազմական գործիչը զինված ուժերի հանձնարարականով վերադարձել է Երևան և շարունակել ուսումը, որն ավարտել է պատերազմի ավարտին։ Նա ընտրվել է Գերագույն խորհրդի պատգամավոր հայկական ԽՍՀ-ում։ 1951 թվականին ընդունվել է Մոսկվայի էներգետիկայի ինստիտուտի[3] ասպիրանտուրան։ Պաշտպանել է թեկնածուական թեզ «Թռչող մեքենաների էլեկտրական սարքավորումներ» թեմայով։ 1954 թվականին Երևանի Պոլիտեխնիկական ինստիտուտում հիմնադրել է էլեկտրական շարժիչի և արտադրական գործընթացների ավտոմատացման բաժինը, որը ղեկավարել է մինչև իր կյանքի վերջ՝ 1986 թվականը։ 1956-1961 թվականներին եղել է Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական ինստիտուտի էլեկտրատեխնիկայի ֆակուլտետի դեկան։ Գրել է դոկտորական դիսերտացիա։

Էմիլ Դիլանյանը մահացել է երկար ու ծանր հիվանդությունից։

Մատենագրություն

խմբագրել
  • Մեթոդական ցուցումներ[4]

Հիշողություն

խմբագրել
 
Հուշատախտակ Երևանում

Նշումներ

խմբագրել
  1. Որոշ փաստաթղթերում նշված Է, որ էմիլ Դիլանյանը 1942 թվականի օգոստոսի 5-ին օդային մարտերից մեկում զոհվել է։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. «Память народа::Поиск документов по героям». pamyat-naroda.ru. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 8-ին.
  2. «Արխիվացված պատճենը» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2020 թ․ նոյեմբերի 18-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 9-ին.
  3. «Национальный исследовательский университет "МЭИ"». mpei.ru. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 9-ին.
  4. «Дилакторская Наталья Леонидовна1904 Писательница ( 86/214 )». nlr.ru. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 9-ին.

Գրականություն

խմբագրել
  • 1967 թվական, Ս. Գ. Կուրզենկով Մեր տակ ՝ ցամաք և ծով - ռուս.՝ Курзенков С. Г. Под нами — земля и море 2-րդ ռազմական հրատարակչություն

Արտաքին հղումներ

խմբագրել