Ծալկայի շրջան

Ծալկայի շրջան (վրաց.՝ წალკის მუნიციპალიტეტი՝ ծալկաս մունիցիպալիտետի), 2-րդ մակարդակի վարչական միավոր է Վրաստանում։ Մտնում է Քվեմո Քարթլի երկրամասի (մխարեի) կազմի մեջ։ Վարչական կենտրոնը Ծալկա քաղաքն է։ Հնում շրջանը եղել է Հայաստանի հյուսիսային ռազմապաշտպանական վահանի՝ Գուգարաց բդեշխության կարևոր հատվածներից մեկը՝ կազմելով նրա Թռեղք գավառի հիմնական մասը։

Ծալկայի շրջան վրաց.՝ წალკის მუნიციპალიტეტი
Q12871055? Զինանշան
Երկիր	Վրաստան
Կարգավիճակ	Շրջան
Մտնում է	Քվեմո Քարթլի
Վարչկենտրոն	Ծալկա
Հիմնական լեզու	Հայերեն, հունարեն, վրացերեն, ադրբեջաներեն
Բնակչություն (2008)	21700 (54 տեղ)
Խտություն	( 49 տեղ)
Ազգային կազմ	Հայեր, հույներ, վրացիներ, ադրբեջանցիներ
Կրոնական կազմ	Հայ Առաքելական եկեղեցի Վրաց Ուղղափառ եկեղեցի Շիա իսլամ
Տարածք	1051  (18 տեղ)
Հապավում	GE.KK.TK
ISO 3166-2 կոդ	60
Փոստային ինդեքսներ	53xx
tsalka.gov.ge
Ծալկայի շրջան Վիքիպահեստում

Բնակչություն

Ըստ վերջին մարդահամարի (2002) շրջանի բնակչությունը կազմել էր 20.888 մարդ։ Ըստ 2008 թվականի հունվարի 1 տվյալների շրջանի բնակչության թիվն է 21,7 հազար մարդ։

Էթնիկ կազմը ըսր 2002 թվականի մարդհաշվի

Հայեր	11484	54,98%
Հույներ	4589	21,97%
Վրացիներ	2510	12,02%
Ադրբեջանցիներ	1992	9,54%
Ռուսներ	125	0,60%
Օսեր	18	0,09%
Ուկրաինացիներ	3	0,01%
Աբխազներ	2	0,01%
Եզդիներ	2	0,01%
Քիստիններ	0	-
ընդհանուր	20888	100,00%

Հայաբնակ գյուղերը

Ծալկայի շրջանը ներկայումս ունի տասներեք հայաբնակ գյուղ։ Դրանք են (ըստ այբբենական կարգի)՝

1. Աշկալա
2. Այազմա
3. Բուռնաշեթ
4. Դամալա-Խարաբա
5. Դարագյուղ
6. Խաչգյուղ
7. Դաշբաշ
8. Ղաբուռ
9. Ղզլքիլիսա
10. Ղուշչի
11. Նարդևան
12. Չիֆթքիլիսա
13. Օզնի

Գրեթե բոլոր հայկական գյուղերը հիմնադրվել են 1828-1829 թվականների ռուս-թուրքական պատերազմից հետո, Էրզրումի, Կարսի, Բայազետի շրջաններից գաղթած հայերի կողմից։ Այդ ժամանակ Ծալկայի շրջանում հաստատվեց շուրջ 1,050 հայ ընտանիք։ Բնակչության ծագման, ինչպես նաև բնակավայրի հիմնադրման ժամանակի առումներով, առանձնանում է Դաշբաշ գյուղը, որը ստեղծվել է 18-րդ դարի վերջերին Արցախից և Լոռիից գաղթած հայերի կողմից։

Արտաքին հղումներ

• Ռոբերտ Թաթոյան «Ծալկայի շրջանի հայ բնակչությունը. անցյալը, ներկան և ապագան»