Վալենտին Սերով
Վալենտին Ալեքսանդրի Սերով (ռուս.՝ Валентин Александрович Серов, հունվարի 7 (19), 1865[1][2], Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն[3] - դեկտեմբերի 5, 1911[2][4][5][…], Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[3]), ռուս գեղանկարիչ, գրաֆիկ, դիմանկարի վարպետ։
Վալենտին Սերով ռուս.՝ Валентин Александрович Серов | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ծնվել է | հունվարի 7 (19), 1865[1][2] |
| Ծննդավայր | Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն[3] |
| Վախճանվել է | դեկտեմբերի 5, 1911[2][4][5][…] (46 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[3] |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն |
| Կրթություն | Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիա |
| Մասնագիտություն | նկարիչ և ուսուցիչ |
| Ոճ | իմպրեսիոնիզմ |
| Ժանր | դիմանկար և դիմապատկեր |
| Թեմաներ | դիմապատկեր |
| Ուշագրավ աշխատանքներ | Եվրոպայի առևանգումը, Տիկին Լվովան և Դեղձերով աղջիկը |
| Աշակերտներ | Aleksandr Shevchenko?, Nina Simonovich-Efimova?, Victor Kolenda? և Իլյա Մաշկով[6] |
| Հայր | Ալեքսանդր Սերով |
| Մայր | Վալենտինա Սերովա |
 Valentin Serov Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն
խմբագրելՎալենտին Սերովը ծնվել է 1865 թվականին Սանկտ Պետերբուրգում կոմպոզիտոր Ալեքսանդր Սերովի և Վալենտինա Սերովայի (օրիորդական ազգանունը՝ Բերգման) ընտանիքում, մայրը քրիստոնեություն ընդունած հրեա էր։
1870-1880 թվականներ
խմբագրել1871 թվականին, հոր մահից հետո, մայրը մեկնում է Մյունխեն։ Կոնսերվատորական ուսումը թողնելուց հետո Վալենտինին տեղավորում են Սմոլենսկի նահանգի Նիկոլսկոե կալվածքի Դրուցկոյ Սոկոլինսկի կոմունա։ Այստեղ առաջին անգամ ի հայտ են գալիս նրա նկարչական ունակությունները։ 1872 թվականին, կոմունայի կազմալուծումից հետո, Վալենտինի տեղափոխում են Մյունխեն՝ մոր մոտ։ 1873 թվականից սկսած նա սկսում է նկարչություն պարապել գորմանացի փորագրանկարիչ Կարլ Կյոպինգի (գերմ.՝ Karl Koepping) մոտ։ 1874 թվականի հոկտեմբերից Իլյա Ռեպինի հետ համատեղ սկսում է սովորել Փարիզում։
1875 թվականին Ռուսաստան վերադառնալուց հետո Սերովը ամռանն ապրել է Մամոնտով վաճառականների Անբրամցևոյի կալվածքում։ Այդ օրերին է նա նկարել «Կապույտ սկիհը» նատյուրմորտը։ Նույն տարվա սեպտեմբերից սկսել է հաճախել Սանկտ Պետերբուրգի Կարլ Մայայի դպրոցը։
1876 թվականից մոր և նրա քաղաքացիական ամուսնու Վասիլի Նեմչինովի հետ ապրում է Կիևում, ապա Խարկովի նահանգի Ախտիրկայի Նեմչինովների ագարակում։ 1877 թվականից սկսսել է սովորել Կիևի գիմնազիայի երկրորդ դասարանում, միաժամանակ այցելել է Նիկոլայ Մուրաշկոյի գծանկարի դպրոցը, որտեղ արժանացել է փոքր արծաթե մեդալի։
1878 թվականին ստիպողաբար ծնողների հետ տեղափոխվում է Ախտիրկա, որտեղ ագարակի մատիտանկարներ է անում։ Աշնանը վերսկսում է դասերը Րեպինի հետ։
1878 թվականից սովորում է Մոսկվայի պրոգիմնազիայի երրորդ դասարանում։ 1879 թվականին մայրը իր երկու փոքր զավակների հետ տեղափոխվում է Նովգորոդի նահանգի Սյաբրինցի ագարակ, իսկ Վալենտինին թողնում է Մոսկվայում, որտեղ նա ապրում է մորաքրոջ Սոֆիա Կոլի տանը։ Նույն թվականին վատ առաջադիմության պատճառով հեռացվում է գիմնազիայից։ Ամռանը նորից տեղափոխվում է Աբրամցևո, որտեղ մասնակցում է Մամոնտովի ընտանեկան թատերական ներկայացումներին։ Այդ ժամանակ նկարում է Մարիա Սիմոնովիչի, Սավա Մամոնտովի, Տատյանա Մամոնտովայի, Իլյա Ռեպինի մատիտանկարները։
Աշնանը տեղափոխվում է սանկտ Պետերբուրգ, որտեղ ծանոթանում է Տրուբնիկովայի հետ։
1880-1890
խմբագրել
1880 թվականի ամառվա սկզբին Վալենտին Սերովը Ռեպինի հետ Ճանապարհորդում է Ուկրաինայում և Ղրիմում։ նույն թվականի աշնանը ընդունվում է Գեղարվեստի կայսերական ակադեմիա, որպես ազատ ունկնդիր։ Միաժամանակ այցելել է Պավել Չիստյակովի նկարչական ստուդիա։ 1881 թվականի ձմռանը նկարել է մորաքրոջ ընտանիքի անդամներին, մարտի 31-ին ավարտել է ուսուցչի՝ Պավել Չիստյակովի դիմանկարը։ Ամռանը նկարել է Ռեպինի հետ Աբրամցեվոյի շրջակայքում։ 1882 թվականին ազատ ունկնդրից տեղափոխվել է ուսանող։ Աշնանը հաճախել է Իլյա Ռեպինի ջրաներկի դասընթացին։
Գրականություն
խմբագրել- Мастера русского искусства. Л.; М.: Отв. ред. П. Т. Щипунов; Обложка и титул Хижинский, Леонид Семёнович. էջ 100.
- Соколова, Наталия Ивановна (1961). Валентин Александрович Серов. Издательство Академии художеств СССР. էջ 80.
- Кудря Аркадий. «Служенье красоте, или Жизнь художника Серова»
- Петров В. Возвращение исторической картины Серова. («После битвы на Куликовом поле», 1894. Дар ГИМ от Д. Поузена.) // Наше Наследие: Иллюстрированный культурно-исторический журнал. 1993. № 27.
- Поспелов Г. Г. В. А. Серов. Портреты артистов // Люди и судьбы. 20 век (Книга очерков / Гос. ин-т искусствознания). — М., БуксМарт, 2013. — С. 17—33. — ISBN 978-5-906190-10-9.
- Léon Bakst, Serov et moi en Grèce, traduction et introduction d’Olga Medvedkova, préface de Véronique Schiltz, TriArtis Editions, 2015, 128 p., 24 illustrations (ISBN 978-2-916724-56-0)
- Малышева Т. Л. Шаг к модернизму: В. А. Серов и постимпрессионистические течения в европейской живописи в 1880-х годах(չաշխատող հղում) // Актуальные проблемы теории и истории искусства: сб. науч. статей. Вып. 3. / Под ред. С. В. Мальцевой, Е. Ю. Станюкович-Денисовой. — СПб.: НП-Принт, 2013. С. 292—297. — ISSN 2312—2129
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 Delarge J. Le Delarge (ֆր.) — Paris: Gründ, Jean-Pierre Delarge, 2001. — ISBN 978-2-7000-3055-6
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Серов Валентин Александрович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Burleigh-Motley M. Serov, Valentin // Grove Art Online / J. Turner — [Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2018. — doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T077752
- ↑ Машков (ռուս.) // Ломбард — Мезитол — 1974. — Т. 15. — С. 540.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վալենտին Սերով» հոդվածին։ |