Ֆեռոմագնիսական ռեզոնանս

Ֆեռոմագնիսական ռեզոնանս, ֆեռոմագնիսական նյութում արտաքին էլեկտրամագնիսական դաշտի էներգիայի ընտրողական կլանում, երբ դաշտի հաճախականությունը համընկնում է ֆեռոմագնիսի մագնիսական մոմենտի՝ ներքին արդյունարար մագնիսական դաշտում տեղի ունեցող պրեցեսիայի ω₀ սեփական հաճախականության հետ։

Ֆեռոմագնիսական ռեզոնանսը էլեկտրոնային մագնիսական ռեզոնանսի տարատեսակ է։ Քանի որ ռեզոնանսի դեպքում նյութի կլանած էլեկտրամագնիսական էներգիան համեմատական է մագնիսական ընկալունակությանը, ապա ֆեռոմագնիսական ռեզոնանսի ժամանակ կլանումը մի քանի կարգով գերազանցում է Էլեկտրոնային պարամագնիսական ռեզոնանսին համապատասխանող կլանումը։ Ֆեռոմագնիսական ռեզոնանսի հաճախականությունը որոշվում է

ω₀=γH

բանաձևով, որտեղ γ=gμ_Bh մագնիսամեխանիկական հաստատունն է, g-ն՝ մագնիսական տրոհման գործոնը (Լանդեի բազմապատկիչ), μ_B-ն Բորի մագնետոնը, h-ը՝ Պլանկի հաստատունը, H-ը՝ գործող (արդյունարար) հաստատուն մագնիսական դաշտի լարվածությունը, որը կիրառված արտաքին (H₀) և ֆեռոմագնիսական ներքին (սեփական) դաշտերի լարվածությունների գումարն է։

ω₀-ն կախված է (H-ի միջոցով) նմուշի ձևվից, արտաքին հաստատուն մագնիսական դաշտի լարվածության և բյուրեղագրական առանցքների կազմած անկյուններից, բյուրեղի ջերմաստիճանից։ Երբ H₀=0, ապա Н≠0 («բնական» ֆեռոմագնիսական ռեզոնանս)։ Ֆեռոմագնիսական ռեզոնանսի կարևոր առանձնահատկություններից մեկն այն է, որ էլեկտրոնների միջև գործող փոխանակային փոխազդեցության շնորհիվ ռեզոնանսային գծերը բարենպաստ պայմաններում կարող են լինել չափազանց նեղ (ΔН~0, 1 է)։

Ֆեռոմագնիսական ռեզոնանսի վրա են հիմնված գերբարձրհաճախային բազմաթիվ սարքերի կառուցվածքը և գործողության սկզբունքը։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։