Հրաչ Բեգլարյան
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Բեգլարյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Հրաչ Վելիխանի Բեգլարյան (հունվարի 18, 1956, Լեռնավան, Սպիտակի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ արձակագիր, բանաստեղծ, հրապարակախոս, պատմական գիտությունների թեկնածու։
Հրաչ Բեգլարյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | հունվարի 18, 1956 (69 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Լեռնավան, Սպիտակի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Մասնագիտություն | արձակագիր, բանաստեղծ և հրապարակախոս |
| Քաղաքացիություն |  Հայաստան |
| Կրթություն | Հայկական պետական մանկավարժական համալսարան |
| Գիտական աստիճան | պատմական գիտությունների թեկնածու |
| Անդամակցություն | ՀԳՄ և Հայաստանի ժուռնալիստների միություն |
Կենսագրություն
խմբագրելՀրաչ Բեգլարյանը ծնվել է 1956 թվականին Լոռու մարզի Լեռնավան գյուղում։ Տեղի միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո ուսումը շարունակել է Երևանի Խ. Աբովյանի անվան մանկավարժական ինստիտուտի պատմության ֆակուլտետի պատմա-հասարակագիտական բաժնում։ Ինստիտուտը գերազանցության դիպլոմով ավարտելուց հետո աշխատանքի է նշանակվել Սևանի շրջանի (այժմ՝ Գեղարքունիքի մարզ) Ծովագյուղի միջնակարգ դպրոցում։ Աշխատանքին զուգահեռ սովորել և ավարտել է Հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտի ասպիրանտուրան, մասնակցել Հայաստանի բազմաթիվ հնավայրերի պեղումներին։ Բեգլարյանը պատմական գիտությունների թեկնածու է և երկար տարիներ դասախոսել է հանրապետության հոգևոր ու աշխարհիկ ուսումնական հաստատություններում[1]։ Նա ունի շուրջ 20 տարվա լրագրողական աշխատանքի փորձ։ 1986-2006 թվականներին աշխատել է «Սևան» թերթում նախ որպես Նամակների, մշակույթի և կենցաղի բաժնի վարիչ, ապա՝ խմբագրի տեղակալ։ Հրաչ Բեգլարյանը Սևան քաղաքի օրհներգի բառերի հեղինակն է (Երաժշտությունը՝ Վ. Սարգսյանի): Հայաստանի գրողների միության անդամ է 2013 թվականից[2], լրագրողների միության անդամ՝ 1994 թվականից։
Ստեղծագործական ուղի
խմբագրելՀրաչ Բեգլարյանը ստեղծագործել սկսել է մանուկ հասակից։ Դեռևս դպրոցական տարիներից նրա բանաստեղծությունները տպագրվել են «Պիոներ կանչ», շրջանային «Լուսարձակ», հետագայում նաև՝ «Ավանգարդ», «Գարուն» և այլ պարբերականներում։
Շուրջ մեկ տասնյակ գրքերի հեղինակ է։ 2014 թվականին տպագրվել է նրա «Երկրագործական մթերքների վերամշակումը միջնադարյան Հայաստանում» գիտական մենագրությունը, որը նրա տասնամյակների գիտական պրպտումների արգասիքն է։
Գրական և գիտական մամուլում հանդես է եկել գիտական, հրապարակախոսական տասնյակ հոդվածներով, պատմվածքներով ու բանաստեղծություններով, առանձին պատմվածքներ ու բանաստեղծություններ թարգմանվել են անգլերեն, ֆրանսերեն, իսպաներեն, ռուսերեն, ուկրաիներեն, շվեդերեն, վրացերեն լեզուներով[3]:
Գրքեր
խմբագրել- 1996, «Հողի կանչը» (պատմվածքների ժողովածու)
- 2006, «Դրախտի պատուհան» (բանաստեղծությունների ժողովածու)
- 2009, «Մարախի տարի» (պատմավեպ)
- 2009, «Թլոլ Դավիթ» (վեպ)
- 2011, «Հրապարակ» (վեպ)
- 2013, «Կաղնին ու մեխը» (պատմվածքների ժողովածու)
- 2016, «Չարքակապ» (պատմվածքների ժողովածու)
- 2016, «Հրեշտակներ կային արևի մեջ» (վեպ)
- 2020, «Կաթնծիրից անդին» (պատմավեպ)
- 2021, «Խեղված ողնաշարը երկրի» (վեպ)
- 2022, «Երգող ամպը» (մանկական բանաստեղծությունների ժողովածու)
- 2023, «Մղձավանջներ» (վեպ)
- 2023, «Սարյակի պատուհանը» (վիպակներ)
Դրամաներ
խմբագրել- 2017, փետրվարին Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնի բեմում տեղի է ունեցել «Արծվաբույն» դրամայի բեմելը:
- 2022 վականի ապրիլի 29-ին Պատանի հանդիսատեսի թատրոնում բեմադրվել է նրա «Վերջին գահը» պատմական դրաման՝ Երևանի թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտի 4-րդ կուրսի ուսանողների ուժերով (Ռեժիսոր՝ Դ. Հարությունյան)
Թարգմանություններ
խմբագրել- 2014, «Բարեպաշտության թանգարան»
- 2018, Պ. Կալինովսկի «Անցում, մահվան առեղծվածը»
- 2018, Հովհաննես Սինայեցի «Սանդուղք»
- 2019, «Վարք և բանք հարանց»
- 2022, «Բարեսիրություն»
- 2023, Սիղվանոս Աթոսացի «Գրվածքներ»
Ուսումնասիրություններ
խմբագրել- 2004, «Բարեպաշտության թանգարան (թարգմանություն ռուսերենից), Ծաղկաձոր, 2004
- 2005, «Վասն հիվանդաց»
- 2009, «Հրաշապատում կամ զարմանալի պատմություններ»
- 2014, «Երկրագործական մթերքերի վերամշակումը միջնադարյան Հայաստանում» (Գիտական մենագրություն)
- 2024, «Զարմանալի պատմություններ»
Պարգևներ, մրցանակներ
խմբագրել- 1986, ՀՀ Կոմերիտմիության Կենտկոմի մրցանակ՝ «Հինգ հարց, հինգ հարյուր պատասխան» հոդվածի համար
- 1996, «Հայ զինվոր» թերթի մրցանակ՝ «Վերջին մարտը» պատմվածքի համար
- 2011, «Անտարես» հրատարակչության մրցանակ՝ «Գագոն» պատմվածքի համար
- 2013, ՀՀ ՊՆ «Անդրանիկ Օզանյան» մեդալ՝ բանակաշինությանը նպաստող հոդվածների ու պատմվածքների համար
- 2013, Համազգային Մշակութային Միություն «Լևոն Շանթ» թատերգության մրցանակ՝ «Ես, Մանվելը, համակարգիչը» պիեսի համար
- 2013, ՀՀ Կրթության ու գիտության նախարարության շնորհակալագիր՝ Սևանի Վազգենյան դպրանոցի հիմնադրման քսաներորդ տարեդարձի առթիվ
- 2014, Սևան համայնքի պատվոգիր՝ Սևան քաղաքի մշակութային կյանքում ունեցած ներդրման համար
- 2015, Հայաստանի գրողների միության «Լավագույն արձակ» մրցանակ՝ «Լոխ լավ ա» պատմվածքի համար
- 2019,. «Ստեփան Ալաջաջյան» մրցանակ՝ «Վիպակ» անվանակարգում, «Կինը և եռափեղկ հայելին» վիպակի համար
- 2024, «Տոնապետ» գրական մրցույթի մրցանակ
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Հրաչ Բեգլարյան | Գրանիշ». granish.org. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 20-ին.
- ↑ https://wua.am/%d5%b0%d6%80%d5%a1%d5%b9-%d5%a2%d5%a5%d5%a3%d5%ac%d5%a1%d6%80%d5%b5%d5%a1%d5%b6/, Հրաչ Բեգլարյան, ՀԳՄ պաշտոնական կայք
- ↑ «Հրաչ Բեգլարյան | Գրանիշ». granish.org. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 20-ին.
Աղբյուրներ
խմբագրել- «19 պատմվածք», Երևան 2011
- Narrativa Armenia Contemporanea, Erevan 2014
- God had passed throhgth here, Yerevan 2012
- Mosaigue de proses contemporaines d Armenie, L, Harmattan, 2012
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Հրաչ Բեգլարյանի «Մղձավանջներ» վեպը
- Հրաչ Բեգլարյան, Գրական թերթ
- Հրաչ Բեգլարյան, tatron-drama.am
- 5 րոպե ԱՐՎԵՍՏ. Հրաչ Բեգլարյան Armenian Public TV