Վիքիպեդիա

Հիսուս Քրիստոսի մկրտություն

Հովհաննես Մկրտչի կողմից Հիսուսի մկրտությունը մեծ իրադարձություն է Հիսուսի կյանքում, որը նկարագրված է ավետարաններից երեքում՝ Մատթեոս, Մարկոս և Ղուկաս[Ն 1]: Մկրտությունը տեղի է ունեցել Էլ-Մաղթաս քաղաքում Հորդանան գետի ափին։


Հիսուս Քրիստոսը Քրիստոնեության կարևորագույն դեմքերից է

 
Հիսուս Քրիստոսը
Ծնունդը · Մկրտությունը · Հարությունը · Զատիկ · Հիսուսը քրիստոնեությունում
Հիմնադրումը
Առաքյալները · Եկեղեցի · Հավատո հանգանակ · Ավետարան · Դրախտ
Աստվածաշունչ
Հին կտակարան · Նոր Կտակարան ·
Գրքերը · Կանոն · Ապոկրիֆ
Աստվածաբանություն
Ապոլոգետ · Մկրտություն · Աստված · Սուրբ Որդի · Սուրբ Հոգի ·
Աստվածաբանության պատմություն · Փրկություն · Սուրբ Երրորդություն
Պատմություն և Ավանդույթները
Ժամանակագրություն ·Քրիստոնեության պատմություն · Մարիամ Աստվածածին · Սուրբ Թադեոս · Սուրբ Բարդուղիմեոս ·
Գրիգոր Լուսավորիչ · Վաղ քրիստոնեություն · Տրդատ Գ ·
Տիեզերական ժողովներ · Վարդանանք ·
Ավարայրի ճակատամարտ · Միաբնակություն ·
Խաչակրաց արշավանքներ
Ուղղություններ և աղանդներ
Հայ Առաքելական Եկեղեցի ·
Կաթոլիկություն · Ուղղափառություն · Բողոքականություն ·
Հին արևելյան եկեղեցիներ · Թոնդրակյաններ ·
Պավլիկյաններ · Եհովայի վկաներ ·
Խաչակրաց արշավանքներ  ·
Միաբնակներ
Ընդհանուր թեմաներ
Մշակույթ · Մատաղ · Տաղեր · Պատարագ · Շարականներ · Այլ կրոնները · Աղոթք · Քարոզ · Կաթողիկոս
Պորտալ Քրիստոնեություն
Քրիստոսի մկրտությունը, Պիեռո դելլա Ֆրանչեսկայի տեմպերա ոճի նկարը: Ստեղծվել է 1437 թվականից հետո և այժմ գտնվում է Լոնդոնի ազգային պատկերասրահում[1]

Ժամանակակից աստվածաբանների մեծամասնությունը Հովհաննես Մկրտչի կողմից Հիսուսի մկրտությունը դիտարկում է որպես պատմական մեծ իրադարձություն, որին կարելի է տալ բարձրաստիճան վստահություն[2][3][4][5][6]։ Հիսուսի խաչելությանը զուգահեռ, աստվածաբաններից շատերը այն դիտարկում են որպես Հիսուսի մասին պատմականորեն հաստատված երկու փաստերից մեկը և հաճախ այն օգտագործում են որպես պատմական Հիսուսի ուսումնասիրության սկզբնակետ[7]։

Մկրտությունը կանոնական ավետարաններում Հիսուսի կյանքի պատմության մեջ եղած իրադարձություններից մեկն է, իսկ մյուսները ներկայացնում են Հիսուսի վերափոխումը, խաչելությունը, հարությունը և համբարձումը[8][9]։ Քրիստոնեական դավանանքներից շատերը Հիսուսի մկրտությունը դիտարկում են որպես կարևոր իրադարձություն և որպես մկրտության հիմք քրիստոնեական ծեսի համար (տե՛ս նաև Գործք 19.1–7): Արևելյան քրիստոնեության մեջ, Հիսուսի մկրտությունը հիշատակվում է հունվարի 6-ին (որի հուլյան օրացույցային ամսաթիվը համապատասխանում է գրիգորյան օրացույցով 19-ին) Աստվածածնի տոնին[10]։ Հռոմեական կաթոլիկ եկեղեցում, Անգլիկանական համայնքում, լյութերական եկեղեցիներում և արևմտյան մի շարք այլ դավանանքներում, այն նշվում է հաջորդ շաբաթվա ընթացքում մեկ օր՝ տիրոջ մկրտության տոնին։ Հռոմեական կաթոլիկության մեջ Հիսուսի մկրտությունը վարդարաններից մեկն է, որը երբեմն ավելացվում է տերողորմյային։ Դա արևելյան ուղղափառ եկեղեցիներում սուրբ երրորդության տոն է։

Համատես ավետարաններ

խմբագրել

Մարկոսը, Մատթեոսը և Ղուկասը պատկերում են մկրտությունը զուգահեռ հատվածներում։ Բոլոր երեք ավետարաններում պատկերված է, որ Սուրբ Հոգին անմիջապես մկրտությունից հետո իջնում է Հիսուսի վրա, որը ուղեկցվում էր երկնքից լսվող ձայնով, բայց Ղուկասի և Մարկոսի մեկնաբանություններում ձայնը դիմելով Հիսուսին ասում է՝ «Դու ես իմ սիրելի Որդին, որով ես գոհանում եմ», մինչ Մատթեոսի ավետարանում ձայնը դիմում էր հավաքվածներին՝ «Սա է իմ սիրելի Որդին, որով ես գոհանում եմ» (Մատթեոս 3:13–17; Մարկոս 1։ 9–11; Ղուկաս 3:21–23)[11][12][13]:

Մկրտությունից հետո, համատես ավետարանները նկարագրում են Հիսուսի փորձությունները, երբ Հիսուսը գնացել էր Հուդայական անապատ՝ քառասուն օր ու գիշեր ծոմ պահելու։

Մատթեոս

խմբագրել

Մատթեոս 3։14 ում, Հիսուսին հանդիպելիս, Հովհաննեսն ասաց. «Այդ ես պետք է մկրտվեմ քեզանից, այնինչ դու ես եկել ինձ մոտ, որպեսզի ե՞ս մկրտեմ քեզ»[14]։ Սակայն Հիսուսը այնուամենայնիվ համոզում է Հովհաննեսին մկրտել նրան[13]։ Մատթեոսը միանշանակ արձանագրում է, որ երկնքից ձայնը դիմում է ամբոխին, այլ ոչ թե Հիսուսին՝ ինչպես նշված է Մարկոսի և Ղուկասի ավետարաններում։

Մարկոս

խմբագրել

Մարկոսի մեկնաբանությունը մոտավորապես զուգահեռ է Մատթեոսի հետ, բացառությամբ Մատթեոսի 3:14-15-ի, որը նկարագրում է Հովհաննեսի նախնական դժկամությունը և Հիսուսին մկրտելու համար վերջնական համաձայնությունը, ինչը Մարկոսը չի նկարագրում։ Մարկոսը անսովոր բառ է օգտագործում երկնքի բացման համար, հունարեն՝ σχίζω, schizō, որը նշանակում է «պոկվել» կամ «պատառոտվել» (Մարկոս 1:10)[15]։

Ղուկաս

խմբագրել

Ղուկաս 1-ը սկսվում է Հովհաննես Մկրտչի ծնունդով, որն իր հայր Զաքարիային նախանշում է Գաբրիել հրեշտակի կողմից։ Վեց ամիս անց Գաբրիելը հայտնվում է Մարիամ Աստվածածնին ավետելով Հիսուսի ծննդյան մասին։ Միևնույն ժամանակ, Գաբրիելը Մարիամին հայտնում է նաև Հովհաննես Մկրտչի ծննդյան մասին, որը իր ազգակցուհու՝ Եղիսաբեթի՝ Զաքարիայի կնոջ որդին է։ Մարիամն անմիջապես այցելում է իր հարազատ Եղիսաբեթին և նրա հետ մնում մինչև Հովհաննեսի ծնունդը։ Ղուկասը կտրականապես հակադրվում է Զաքարիայի և Մարիամի արձագանքներին այս երկու համապատասխան ծնունդների վերաբերյալ, կարծելով, որ Հովհաննեսի և Հիսուսի կյանքը միահյուսված են։

Ղուկասը յուրովի պատկերում է Հովհաննեսին՝ ցույց տալով հասարակության բարությունը հարկահավաքների նկատմամբ և խրախուսելով աղքատներին ողորմություն տալը (ինչպես նշված է Ղուկաս 3.11-ում)։ Ղուկասը արձանագրում է, որ Հիսուսը աղոթում էր այն ժամանակ, երբ դրախտը բացվեց, և Սուրբ Հոգին իջավ նրա վրա։ Ղուկասը պարզաբանում է, որ ոգին իջնում է աղավնու «մարմնական ձևով» ի տարբերություն պարզապես աղավնու «իջնելու»։ Գործք 10:37–38-ում Հիսուսի ծառայությունը նկարագրվում է հետևյալ կերպ՝ «այն մկրտությունը, որը քարոզում էր Հովհաննեսը»[16]

Հովհաննեսի ավետարան

խմբագրել
 
Հիսուսը (ձախ կողմում) նույնացվում է Հովհաննես Մկրտչի կողմից Հովհաննես 1:29-ում:[17] Վաննինիի կողմից, 17-րդ դար:

Հովհաննես 1:29–33-ում, այլ ոչ թե պարզապես պատմվածքում, Հովհաննես Մկրտիչը վկայություն է տալիս աղավնու պես իջնող ոգու մասին[11][18]։

Հովհաննեսի ավետարանում (Հովհաննես 1:28), որպես այն վայրը, ուր Հովհաննեսը մկրտեց Հիսուսին այն ժամանակ էր, երբ Հիսուսը սկսեց ընտրել աշակերտներին «Հորդանանից անդին Բեթաբարանում», այսինքն՝ Բեթանայում Պերեայում, և Հովհաննես 3:23-ը նշում է հետագա մկրտությունները Նեոնում քանի որ այնտեղ շատ ջուր կար»[19][20]։

Հովհաննես 1:35–37-ը պատմում է Հիսուսի և իր ապագա երկու աշակերտների հետ հանդիպման մասին, որոնք այդ ժամանակ Հովհաննես Մկրտչի աշակերտներն էին[21][22]։ Հովհաննես 1:35–37-ում դրվագը խորհրդանշում է Հիսուսի և նրա ապագա աշակերտների միջև հարաբերությունների սկիզբը։ Երբ Հովհաննես Մկրտիչը Հիսուսին անվանեց Աստծո Գառ, «երկու աշակերտները լսեցին թե ինչպես է նա խոսում և հետևեցին Հիսուսին»[16][23][24]։ Աշակերտներից մեկին անվանում են Էնդրյու, բայց մյուսը մնում է անանուն, և Ռեյմոնդ Է. Բրաունը հարց է բարձրացնում, թե արդյոք հենց նա չէ Հովհաննեսի ավետարանի հեղինակը[18][25]։ Հովհաննեսի ավետարանում դրանից հետո աշակերտները հետևում են Հիսուսին և այլ աշակերտների բերում նրա մոտ, և Գործք 18:24–19:6-ը պատկերում է Հովհաննեսի աշակերտներին, քանի որ նրանք ի վերջո միավորվում են Հիսուսի հետևորդների հետ[18][21]։

Նազարեթցիների ավետարան

խմբագրել

Ըստ նազարեթցիների ոչ կանոնական ավետարանի, Հովհաննես Մկրտչի կողմից մկրտվելու գաղափարը Հիսուսի մոտ առաջացել է մորից և եղբայրներից, և հենց ինքը՝ Հիսուսը, ի սկզբանե դեմ լինելով դրան, դժկամորեն ընդունեց այն[26]։ Բենջամին Ուռռուտիան հակադարձում է այս վարկածին, նշելով, որ սա «շփոթության չափանիշ» է, քանի որ Հիսուսի հետևորդները չէին հորինի մի դրվագ, որում Հիսուսը փոխում էր իր միտքը և գալիս է ընդունելու ուրիշի մտադրությունը։ Բացի այդ, պատմությունը ծագել էր այնպիսի համայնքից, որում ապրում էր Հիսուսի ընտանիքը և դա երաշխավորում էր պատմվածքի իսկությունը[27]։

Տեղանք

խմբագրել
 
Հին Մադաբյան քարտեզի մի մասը, որը ցույց է տալիս Հորդանան գետի արևելյան կոողմից Բեթաբարան
 
Հորդանան գետի Հորդանանի կողմում գտնվող Էլ-Մաղթասի ավերակները, Հիսուսի մկրտության և Հովհաննես Մկրտչի ծառայության համար նախատեսված վայրը

Հովհաննեսի ավետարանը (Հովհաննես 3:23) վերաբերվում է Սալիմի մերձակայքում գտնվող Ենոնին որպես մի վայրի, որտեղ Հովհաննես Մկրտիչը մկրտում էր ժողովրդին, «որովհետև այնտեղ շատ ջուր կար»[19][20]։ Առանձին-առանձին, Հովհաննես 1:28-ում նշում է, որ Հովհաննես Մկրտիչը մարդկանց մկրտում էր «Հորդանանից այն կողմ գտնվող Բեթանիայում»[19] Սա ոչ թե Երուսաղեմի արևելքում գտնվող Բեթանիա գյուղն է, այլ, ընդհանուր առմամբ, համարվում է Բեթանիա քաղաքը, որը նաև անվանում են Բեթաբարան՝ Պերայում, Հորդանանի արևելյան ափին՝ Երիքովի մոտ[20]։ 3-րդ դարում Որոգինեսը, որը Ալեքսանդրիայից էր տեղափոխվել այդ տարածք, Բեթաբարան առաջարկեց որպես գտնվելու վայր[28]։ 4-րդ դարում Եվսեբիոս Կեսարացին հայտարարեց, որ տեղանքը գտնվում էր Հորդանանի արևմտյան ափին, և նրան հետևելով՝ վաղ բյուզանդական Մադաբյան քարտեզը ցույց է տալիս Բեթաբարան, ինչպես (Βεθαβαρά)[28]:

Աստվածաշնչյան մկրտությունը կապված է աղբյուրների և Հորդանան գետի արևելյան տեղակայքում գտնվող Ուասդի (Էլ-Խառար) աղբյուրի հետ[29] ոչ թե հենց Հորդանանի[30] : Պատմության ընթացքում փոխվել են ուխտագնացության վայրերը, որոնք կարևոր են ինչպես քրիստոնյաների, այնպես էլ հրեաների համար։ Հորդանանի գետի արևելյան կողմում գտնվող Էլ-Մաղթասի տեղակայությունը (մկրտություն կամ արաբերեն՝ ընկղմում) համարվում է երկրպագության ամենավաղ վայրը։ Այս վայրը գտնվել է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի հովանավորությամբ պեղումների արդյունքում[31]։ 2000 թվականի մարտին Էլ-Մաղթաս այցելեց Հռոմի Պապ Հովհաննես Պողոս Երկրորդը, և ասաց. «Կարծում եմ ես տեսնում եմ, որ Հիսուսը քայլում է Հորդանան գետի ջրերից ոչ հեռու, որպեսզի մկրտվի Հովհաննես Մկրտչի կողմից»[32]։ Մուսուլմանների նվաճումները դադարեցրին բյուզանդական շինությունները Հորդանանի գետի արևելյան ափին, ավելի ուշ տեղի ունեցավ հարգանքի արարողություն Հորդանան գետի արևմտյան ափին Քասր Էլ-Յահուդ գետում[33]։

Ժամանակագրություն

խմբագրել

Հիսուսի մկրտությունն ընդհանուր առմամբ համարվում է որպես նրա ծառայության սկիզբ՝ Հովհաննես Մկրտչի կողմից անմիջապես մկրտվելուց հետո[34][35][36]։ Ղուկաս 3:1–2-ում ասվում է[37][38]՝

Տիբերիոս Կեսարի թագավորության տասնհինգերորդ տարում, երբ Պոնտացի Պիղատոսը Հրեաստանի թագավոր էր ... Աստծո խոսքը հասավ Զաքարիայի որդի Հովհաննեսին՝ անապատում։

Կա երկու մոտեցում որոշելու, թե երբ սկսվեց Տիբերիոս Կեսարի թագավորությունը[39]։ Ավանդական մոտեցումն այն է, որ ենթադրաբար Տիբերիոսի իշխանությունը սկսվեց այն ժամանակ, երբ նա դարձավ համահեղինակ մ.թ.ա. 11-րդ դարում, օգտագործելով Հովհաննես Մկրտչի ծառայությունը՝ մ.թ.ա. 26-րդ դարում։ Այնուամենայնիվ, որոշ գիտնականներ ենթադրում են, որ դա տեղի է ունեցել մ.թ.ա. 14-րդ դարում իր նախնի Օկտավիանոս Օգոստոսի մահվան ժամանակ՝ նկատի ունենալով, որ Հովհաննես Մկրտչի ծառայությունը սկսվեց մ.թ.ա. 29-րդ դարում[39]։

Հովհաննես Մկրտչի ծառայության սկզբի ենթադրյալ ամսաթվերը, որը հիմնված է Ղուկասի Ավետարանում այս վկայագրի հիման վրա, մոտավորապես մ.թ.ա. 28–29 դարերն են, իսկ Հիսուսի ծառայության սկիզբը անմիջապես իր մկրտությունից հետո[37][38][40][41][42]։

Պատմություն

խմբագրել
 
Հիսուս Քրիստոսի մկրտության վիտրաժը Թիֆանիի կողմից

Ժամանակակից գիտնականների մեծամասնությունը հավատում է, որ Հովհաննես Մկրտիչը կատարեց Հիսուսի մկրտությունը և այն դիտարկում է որպես պատմական մեծ իրադարձություն, որին կարող է տրվել որոշակի բարձրաստիճան վստահություն[2][3][4][5]։ Ջեյմս Դանն ասում է, որ Հիսուսի մկրտության և խաչելության պատմությունը «համարյա համընդհանուր համաձայնություն է պահանջում»[7]։ Նա նաև նշում է, որ այս երկու փաստերը «այնքան բարձր են դասվում պատմական փաստերում, որ գրեթե անհնար է կասկածել կամ հերքել», որ դրանք հաճախ սկիզբ են առնում պատմական Հիսուսի ուսումնասիրության համար[7]։ Ջոն Դոմինիկ Քռոսանը ասում է, որ պատմականորեն համոզված է, որ Հիսուսը մկրտվել է Հովհաննեսի կողմից Հորդանանում[6]։

Հրեաների հնություններում (18.5.2) 1-ին դարի պատմաբան Հովսեփոս Փլավիոսը գրել է նաև Հովհաննես Մկրտչի և Պերայում նրա վերջնական մահվան մասին[43][44]։

Հովհաննես Մկրտչի գոյությունը Հիսուսի հետ միևնույն ժամանակահատվածում և նրա մահապատիժը Հերոդ Անտիպասի կողմից վկայում է 1-ին դարի պատմաբան Հովսեփոս Փլավիոսը և ժամանակակից գիտնականների ճնշող մեծամասնությունը դիտում է Հովսեփոսի պատմությունները Հովհաննես Մկրտչի գործունեության մասին որպես վավերական[45][46]։ Հովսեփոսը առանցքային կապ է հաստատում իր արձանագրած պատմական իրադարձությունների և ավետարաններում հայտնված հատուկ դրվագների միջև[45]։ Հովսեփոսի հրեաների հնությունների մասին հղումը ամբոխի մեջ Հովհաննեսի ժողովրդականությանըև այն մասին, թե ինչպես է նա քարոզում իր մկրտությունը, համարվում է հուսալի պատմական վկայություն[47][48]։ Ի տարբերություն ավետարանների՝ Հովսեփոսը չի անդրադառնում Հովհաննեսին և Հիսուսին և չի ասում, որ Հովհաննեսի մկրտությունները մեղքերի թողության համար էին նախատեսված[47][48][49]։ Այնուամենայնիվ, գրեթե բոլոր ժամանակակից գիտնականները համարում են, որ Հովսեփոսի հատվածի վերաբերյալ Հովհաննեսի հատվածն ամբողջությամբ վավեր է համարվում, և որ Հովսեփոսի և ավետարանների միջև եղած տատանումները նշում են, որ Հովսեփոսի հատվածները վավերական են, քանզի քրիստոնեական միջնորդը նրանց ստիպեց, որ դրանք համապատասխանեն քրիստոնեական ավանդույթներին[50][51]։

Հովհաննեսի կողմից Հիսուսի մկրտության պատմության մասին փաստարկներից մեկն այն է, որ այն մի պատմություն է, որը վաղ քրիստոնեական եկեղեցին երբեք չէր ցանկանա հորինել, որը սովորաբար պատմական վերլուծության մեջ անվանում են շփոթության չափանիշ[5][6][52]։ Ելնելով այս չափանիշից և հաշվի առնելով, որ Հովհաննեսը մկրտում էր մեղքերի թողության համար և Հիսուսը համարվում էր առանց մեղքի, այս պատմության գյուտը ոչ մի նպատակի չէր հանգեցնի, և շփոթություն կլիներ քանի որ ներկայացնում է Հովհաննեսին Հիսուսից ավելի վեհ դասելով[5][52][53]։ Մատթեոսի ավետարանը փորձում է լուծել այս խնդիրը ստիպելով Հովհաննեսին իրեն անարժան զգալ Հիսուսին մկրտելու համար, բայց Հիսուսը նրան թույլ է տալիս դա անել Մատթեոս 3:14–15-ում[54]։

Ավետարանները միակ վկայությունները չեն Հովհաննեսի կողմից կատարված մկրտությունների, Գործք 10:37–38-ում, Պետրոս առաքյալը պատմում է, թե ինչպես Հիսուսի ծառայությունը հետևեց «այն մկրտությանը, որը քարոզում էր Հովհաննեսը»[55]։ Մկրտության պատմության վերաբերյալ օգտագործված մեկ այլ փաստարկ այն է, որ բազմաթիվ մեկնաբանություններ վերաբերում են դրան, սովորաբար անվանում են բազմակի վկայության չափանիշ[54]։ Տեխնիկապես, բազմաթիվ վկայությունները չեն երաշխավորում իսկությունը, այլ միայն որոշում են հնությունը[56]։ Այնուամենայնիվ, գիտնականների մեծամասնության համար, շփոթության չափանիշի հետ մեկտեղ, այն հավաստիություն է հաղորդում Հովհաննեսի կողմից Հիսուսի մկրտությանը, պատմական իրադարձություն հանդիսանալուն[54][57][58][59]։

Գեղարվեստական պատկերներ

խմբագրել

Մինչ Ղուկասի ավետարանը պարզ է Աստծո Հոգու մասին, որը իջնում է աղավնիի տեսքով, Մատթեոսի ձևակերպումը բավականաչափ անորոշ է, որ կարելի էր մեկնաբանել միայն այն բանի համար, որ ենթադրում է, որ ծագումը աղավնու ոճով է։ Չնայած որ այս հատվածները գրելու պահին մի շարք սիմվոլիզմներ կցված էին աղավնիներին, աղավնիի պատկերները քրիստոնեական արվեստում դարձել են հայտնի խորհրդանիշ Սուրբ Հոգու համար[60][61]։ Մկրտության տեսարանի պատկերազարդումները սովորաբար ցույց են տալիս երկնքի բացումը, և թե ինչպես է Սուրբ Հոգին իջնում որպես աղավնի դեպի Հիսուս[62]։

Երաժշտություն

խմբագրել

Բարեփոխիչ Մարտին Լյութերը մկրտության մասին օրհներգ է գրել, հիմնվելով Հիսուսի մկրտության մասին աստվածաշնչյան գրառումներից՝ Christ unser Herr zum Jordan kam (1541 թվական)։ Դա հիմք է հանդիսանում Հովհաննես Սեբաստիան Բախի կանտատայի համար՝ Christ unser Herr zum Jordan kam, BWV 7, որը առաջին անգամ կատարվել է 1724 թվականի հունիսի 24-ին։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. ↑ «The Baptism of Christ». National Gallery.
  2. ↑ 2,0 2,1 The Gospel of Matthew by Daniel J. Harrington 1991 0-8146-5803-2 p. 63
  3. ↑ 3,0 3,1 Christianity: A Biblical, Historical, and Theological Guide by Glenn Jonas, Kathryn Muller Lopez 2010, pp. 95–96
  4. ↑ 4,0 4,1 Studying the Historical Jesus: Evaluations of the State of Current Research by Bruce Chilton, Craig A. Evans 1998 90-04-11142-5 pp. 187–98
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Jesus as a Figure in History: How Modern Historians View the Man from Galilee by Mark Allan Powell 1998 0-664-25703-8 p. 47
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Who Is Jesus? by John Dominic Crossan, Richard G. Watts 1999 0-664-25842-5 pp. 31–32
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Jesus Remembered by James D. G. Dunn 2003 0-8028-3931-2 p. 339
  8. ↑ Essays in New Testament Interpretation by Charles Francis Digby Moule 1982 0-521-23783-1 p. 63
  9. ↑ The Melody of Faith: Theology in an Orthodox Key by Vigen Guroian 2010 0-8028-6496-1 p. 28
  10. ↑ Богоявление и Рождество Христово
  11. ↑ 11,0 11,1 Jesus of History, Christ of Faith by Thomas Zanzig 2000 0-88489-530-0 p. 118
  12. ↑ Eerdmans Commentary on the Bible by James D. G. Dunn, John William Rogerson 2003 0-8028-3711-5 p. 1010
  13. ↑ 13,0 13,1 The Synoptics: Matthew, Mark, Luke by Ján Majerník, Joseph Ponessa, Laurie Watson Manhardt 2005 1-931018-31-6 pp. 27–31
  14. ↑ Կաղապար:Bibleref2 NIV
  15. ↑ David Rhoads, Joanna Dewey, and Donald Michie, Mark as Story: An Introduction to the Narrative of a Gospel, 3rd ed. (Minneapolis, MN: Fortress Press, 2012), 48; James L. Resseguie, Narrative Criticism of the New Testament: An Introduction (Grand Rapids, MI: Baker Academic, 2005), 44.
  16. ↑ 16,0 16,1 Jesus of Nazareth by Duane S. Crowther 1999 0-88290-656-9 p. 77
  17. ↑ The Lamb of God by Sergei Bulgakov 2008 0-8028-2779-9 p. 263
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 The Gospel and Epistles of John: A Concise Commentary by Raymond Edward Brown 1988 978-0-8146-1283-5 pp. 25–27
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 Big Picture of the Bible – New Testament by Lorna Daniels Nichols 2009 1-57921-928-4 p. 12
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 John by Gerard Stephen Sloyan 1987 0-8042-3125-7 p. 11
  21. ↑ 21,0 21,1 The People's New Testament Commentary by Eugene M. Boring and Fred B. Craddock 2010, Westminster John Knox Press 0-664-23592-1 pp. 292-93
  22. ↑ New Testament History by Richard L. Niswonger 1992 0-310-31201-9 pp. 143–46
  23. ↑ The Life and Ministry of Jesus: The Gospels by Douglas Redford 2007 0-7847-1900-4 p. 92
  24. ↑ A Summary of Christian History by Robert A. Baker, John M. Landers 2005 0-8054-3288-4 pp. 6–7
  25. ↑ The Disciple Whom Jesus Loved by J. Phillips 2004 0-9702687-1-8 pp. 121–23
  26. ↑ Jerome, quoting "The Gospel According to the Hebrews" in Dialogue Against Pelagius III:2
  27. ↑ Guy Davenport and Benjamin Urrutia, The Logia of Yeshua / The Sayings of Jesus (1996), 1-887178-70-8 p. 51.
  28. ↑ 28,0 28,1 Jesus and Archaeology by James H. Charlesworth 2006, Eedrsmans 0-8028-4880-X pp. 437–39
  29. ↑ The Synoptics by Jan Majernik, Joseph Ponessa and Laurie Manhardt 2005 1-931018-31-6 p. 29
  30. ↑ «Wo Johannes taufte». ZEIT ONLINE. Rosemarie Noack. 1999 թ․ դեկտեմբերի 22. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 9-ին.
  31. ↑ Staff writers (2011 թ․ հուլիսի 28). «Israel will reopen (Israeli) site of the baptism of Jesus». AsiaNews.it. Վերցված է 2011 թ․ հուլիսի 31-ին.
  32. ↑ Vatican website: Address of John Paul II at Al-Maghtas Արխիվացված 16 Հուլիս 2012 Wayback Machine
  33. ↑ «No evidence, but UN says Jesus baptized on Jordan's side of river, not Israel's». Times of Israel. 2015 թ․ հուլիսի 13. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 26-ին.
  34. ↑ Jesus and the Gospels: An Introduction and Survey by Craig L. Blomberg 2009 0-8054-4482-3 pp. 224–29
  35. ↑ Christianity: An Introduction by Alister E. McGrath 2006 978-1-4051-0901-7pp. 16–22
  36. ↑ The Cradle, the Cross, and the Crown: An Introduction to the New Testament by Andreas J. Köstenberger, L. Scott Kellum 2009 978-0-8054-4365-3 po. 140–41
  37. ↑ 37,0 37,1 Eerdmans Dictionary of the Bible 2000 Amsterdam University Press 90-5356-503-5 p. 249
  38. ↑ 38,0 38,1 The Bible Knowledge Background Commentary: Matthew-Luke, Volume 1 by Craig A. Evans 2003 0-7814-3868-3 pp. 67–69
  39. ↑ 39,0 39,1 Luke 1–5: New Testament Commentary by John MacArthur 2009 0-8024-0871-0 p. 201
  40. ↑ The Cradle, the Cross, and the Crown: An Introduction to the New Testament by Andreas J. Köstenberger, L. Scott Kellum 2009 978-0-8054-4365-3 p. 114
  41. ↑ Christianity and the Roman Empire: Background Texts by Ralph Martin Novak 2001 1-56338-347-0 pp. 302–03
  42. ↑ Hoehner, Harold W (1978). Chronological Aspects of the Life of Christ. Zondervan. էջեր 29–37. ISBN 0-310-26211-9.
  43. ↑ Eerdmans Dictionary of the Bible 2000 90-5356-503-5 p. 583
  44. ↑ Behold the Man: The Real Life of the Historical Jesus by Kirk Kimball 2002 978-1-58112-633-4 p. 654
  45. ↑ 45,0 45,1 Craig Evans, 2006 "Josephus on John the Baptist" in The Historical Jesus in Context edited by Amy-Jill Levine et al. Princeton Univ Press 978-0-691-00992-6 pp. 55–58
  46. ↑ The New Complete Works of Josephus by Flavius Josephus, William Whiston, Paul L. Maier 0-8254-2924-2 pp. 662–63
  47. ↑ 47,0 47,1 John the Baptist: Prophet of Purity for a New Age by Catherine M. Murphy 2003 0-8146-5933-0 p. 53
  48. ↑ 48,0 48,1 Jesus & the Rise of Early Christianity: A History of New Testament Times by Paul Barnett 2009 0-8308-2699-8 p. 122
  49. ↑ Claudia Setzer, "Jewish Responses to Believers in Jesus", in Amy-Jill Levine, Marc Z. Brettler (editors), The Jewish Annotated New Testament, p. 576 (New Revised Standard Version, Oxford University Press, 2011). 978-0-19-529770-6
  50. ↑ Evans, Craig A. (2006). "Josephus on John the Baptist". In Levine, Amy-Jill. The Historical Jesus in Context. Princeton Univ Press. 978-0-691-00992-6. pp. 55–58
  51. ↑ Eddy, Paul; Boyd, Gregory (2007). The Jesus Legend: A Case for the Historical Reliability of the Synoptic Jesus Tradition. 0-8010-3114-1. p. 130
  52. ↑ 52,0 52,1 Jesus of Nazareth: An Independent Historian's Account of His Life and Teaching by Maurice Casey 2010 0-567-64517-7 p. 35
  53. ↑ The Historical Jesus: a Comprehensive Guide by Gerd Theissen, Annette Merz 1998 0-8006-3122-6 p. 207
  54. ↑ 54,0 54,1 54,2 John the Baptist: Prophet of Purity for a New Age by Catherine M. Murphy 2003 0-8146-5933-0 pp. 29–30
  55. ↑ Who is Jesus?: An Introduction to Christology by Thomas P. Rausch 2003 978-0-8146-5078-3 p. 77
  56. ↑ Jesus and His Contemporaries: Comparative Studies by Craig A. Evans 2001 0-391-04118-5 p. 15
  57. ↑ An Introduction to the New Testament and the Origins of Christianity by Delbert Royce Burkett 2002 0-521-00720-8 pp. 247–48
  58. ↑ Who is Jesus? by Thomas P. Rausch 2003 978-0-8146-5078-3 p. 36
  59. ↑ The Relationship between John the Baptist and Jesus of Nazareth: A Critical Study by Daniel S. Dapaah 2005 0-7618-3109-6 p. 91
  60. ↑ Clarke, Howard W. The Gospel of Matthew and its Readers: A Historical Introduction to the First Gospel. Bloomington: Indiana University Press, 2003.
  61. ↑ Albright, W.F. and C.S. Mann. "Matthew". The Anchor Bible Series. New York: Doubleday & Company, 1971.
  62. ↑ Medieval Art: A Topical Dictionary by Leslie Ross 1996 978-0-313-29329-0 p. 30
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հիսուս Քրիստոսի մկրտություն» հոդվածին։


Քաղվածելու սխալ՝ <ref> tags exist for a group named "Ն", but no corresponding <references group="Ն"/> tag was found

Ստացված է «https://hy.wiki.x.io/w/index.php?title=Հիսուս_Քրիստոսի_մկրտություն&oldid=9518168» էջից